داریوش اسدزاده را می توان جزو آن نسل از بازیگران ایرانی دانست که بیش از تمنیات مادی و شهوت شهرت این عشق به هنر بود که آنها را به وادی بازیگری کشاند. این بازیگر ۸۹ ساله که این روزها سریالهای «مهمانان ویژه» و «چمدان» را روی آنتن دارد چندی است که درگیر دریافت مجوز دو کتاب جدید خود نیز هست. با اسدزاده درباره اوضاع سینمای این روزها و همچنین کتابهایی که در دست انتشار دارد، گپی زده ایم.
سالهاست که با وسواس بسیار نقشهای سینمایی خود را انتخاب می کنید. دلیل این امر را باید در کیفیت سینمای ایران جستجو کرد یا مساله چیز دیگری است؟
وا.. چه بگویم، راجع به سینمای ایران حرف برای گفتن بسیار است اما هرچه بیشتر نواقص را گوشزد می کنیم، کمتر توجه می شود.
فکر می کنید مشکل اصلی سینمای ایران کجا باشد؟
مشکلات ریشه در مدیریت دارند، ریشه در خودِ سینما و ریشه در بسیاری چیزهای دیگر. مساله اینجاست که سینمای ما، هیبت سابق خودش را از دست داده است و شرایط به جایی رسیده است که می بینیم. شاید به لحاظ تکنیکی سینمای ما پیشرفت کرده باشد که آن هم برآمده از گذر دوران است وگرنه به لحاظ محتوایی چیز جدیدی ندیده ایم. همین حالا سالی ۹۰ فیلم می سازیم که جز ۴ تا ۵ فیلم، بقیه یا کپی فیلمفارسی های قدیمی هستند و یا کپی از آثار خارجی! باز اگر این کپیها، کپیهای قابل توجهی بودند هیچ اما کپی کردن مان هم به شدت سطحی شده!!! یادم می آید سه دهه قبل هم ما سالی ۸۰ تا ۹۰ فیلم می ساختیم و با مقایسه ضمنی می توان گفت آن دوران لااقل ۱۰ فیلم خوب داشتیم آن هم با توجه به امکانات اندک آن دوران اما الان با اینکه امکاناتمان چند برابر شده اما خروجی کارمان به شدت کمتر شده است.
درباره اوضاع بازیگری سینما در سالهای اخیر نظری ندارید؟ آیا نسل بازیگران این دوره را موفقتر از دوران قبل می دانید یا نه؟
سینمای ما به لحاظ ورود بازیگر، بی در و پیکر شده یعنی هیچ ملاکی برای ورود بازیگر به عرصه سینما وجود ندارد. سابق بر این این طور بود که بازیگر باید سالها شاگری می کرد تا بتواند نقش مکمل یک فیلم را بگیرد اما الان که این طور نیست. طرف به واسطه چهره زیبا یا سرمایه ای که دارد توانایی این را دارد که نقش اول کاری را به دست آورد.
چندی پیش کتابی راجع به تئاتر ایران را به بازار عرضه کردید. آیا در عرصه نگارش کار جدیدی هم برای ارائه دارید؟
دو کتاب آماده انتشار دارم. یکی راجع به تاریخ ایران که در آن گزیده هایی از تاریخ ایران را انتخاب کرده و کنار هم آورده ام. دیگری هم کتابی است راجع به تاریخچه باغ لاله زار از ابتدای پیدایش آن تاکنون. هر دو کتاب را برای دریافت مجوز انتشار به ارشاد سپرده ام.
شبکه ایران
ذره بین : ما هم همین را می گوییم جناب اسدزاده اما کو گوش شنوا؟!
