خلاصه داستان:
این فیلم داستان بازپرسی (پژمان جمشیدی) را روایت می‌کند که درگیر پرونده نزاع در یک باغ می‌شود. پرونده‌ای که برای او دردسرهای بسیاری به همراه دارد و..
کارگردان:
کاظم دانشی: متولد سال 1372 که یکی از فیلمسازان جوان سینمای ایران محسوب می‌شود. دانشی پیش‌ازاین چندین فیلم کوتاه از جمله «راحانا» را در کارنامه فیلمسازی‌اش ثبت کرده بود و «علفزار» اولین تجربه بند سینمایی این سینماگر در مقام نویسنده و کارگردان بوده است.
نقد فیلم «علفزار»:
«علفزار» شروع بسیار خوبی دارد و مخاطب را آماده یک چالش اساسی در مواجهه با قانون و مشکلات ریز و درشتش می‌کند. اما مسیر قصه در ادامه تغییر می‌کند و ما به فضای ملتهب دادگاه هدایت می‌شویم که در آنجا یک نزاع که منجر به تجاوز شد، کلیت فیلم «علفزار» را تشکیل می‌دهد.
موضوع اصلی فیلم «علفزار» به‌اندازه کافی جا برای کار و پرداخت به جزئیات داشت که کاظم دانشی، کارگردان فیلم، بتواند به‌خوبی از پس ساخته‌شدن اولین اثر بلند سینمایی خود برآید. بااین‌حال، فیلم به سوژه حساس خود نگاهی ساده و گذری دارد. از آن دست نگاه‌هایی که هر روز می‌توان نمونه آن را حتی پخته‌تر و با جزئیات تر در میان مردم شنید. متأسفانه به دلیل محدودیت‌ها، فیلم در حد اشاره به برخی از اتفاقات پیش می‌رود و مسئله سوءاستفاده از قانون توسط مسئولین را مطرح می‌کند؛ اما توان این که به چیزی بیشتر از این مورد بپردازد ندارد. به همین دلیل است که ماجرای شهردار تنها در یک سکانس آن هم به مینیمال‌ترین شکل ممکن برای مخاطب شرح داده می‌شود و سپس از ماجرا حذف می‌شود تا حضور بیشترش در داستان برای فیلم مشکل‌ساز شود!
متأسفانه «علفزار» در ادامه به‌جای تمرکز بر سوژه اصلی و بسط و گسترش داستان، به خرده‌روایت‌هایی می‌پردازد که قرار نیست ربطی به هسته اصلی داستان داشته باشند و به‌صورت مستقل پیش می‌روند. این مسئله سبب چندپارگی قصه شده به‌طوری‌که ماجراهای فرعی که نه جزئیات کافی دارند و نه ارتباطی به فضای کلی داستان دارند، فرصت را از متن برای پرداختن به سوژه اصلی می‌گیرد و در نتیجه، فیلمنامه‌ای الکن باقی می‌ماند که صرفاً به تبعیت از کلیت آثار دادگاهی سینمای ایران در سال‌های اخیر، صرفاً در حال ذکر مصیبت، دادوفریاد و در نهایت گریه و زاری است و نقطه اوج و فرودی ندارد. همین موضوع باعث شده که «علفزار» نتواند از یک فیلم معمولی بیشتر باشد.
شاید در این میان تنها بازی صدف اسپهبدی، باشد که می‌توان آن را بهترین بخش فیلم در نظر گرفت. بازیگری که در اولین تجربه بازیگری‌اش در سینما، بازی بسیار خوبی در نقش یک مادر معتاد از خود به‌جای گذاشته و تمام توان و تلاش خود برای هرچه بیشتر طبیعی جلوه‌دادن این شخصیت به کار برده است. اسپهبدی به‌راحتی توجه تماشاگر را از بازیگران مشهور فیلم گرفته و به خود جلب می‌کند و در اولین تجربه سینمایی‌اش تماشاگر را امیدوار به ظهور یک بازیگر آینده‌دار در سینمای ایران می‌کند.
«علفزار» پر از حرف‌های تکراری است که نمونه آن را هر روز در جامعه می‌شنویم. فیلم چیزی بیشتر از آنچه که می‌دانیم و شنیدیم به ما نمی‌گوید و حتی خرده‌روایت‌هایش هم چیزی به فیلم نمی‌افزاید. به این حجم از معمولی بودن فیلم، پایان‌بندی عجیب‌وغریب و ناگهانی فیلم را هم اضافه کنید که این یکی کار فیلم را خراب کرده و آن را از وضعیت معمولی به سراشیبی ناامیدی هل می‌دهد تا اولین تجربه دانشی با وجود بازیگران مشهور و محبوبش چندان قانع‌کننده نباشد.
منتقد: میثم کریمی
این مطلب به‌صورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می‌گردد.
به صفحه اینستاگرام مووی مگ بپیوندید
فیلم خوبی بود به غیر از اون زن و شوهر معتاد که خیلی رو مخ بودن