خلاصه داستان:
فرزانه که رابطه مناسبی با همسرش جلال ندارد، متوجه می شود که یک نسخه کاملاً شبیه از جلال در جایی دیگر در حالی زندگی است و….
کارگردان:
مانی حقیقی: کارگردان مشهور ایرانی که آثار شاخصی از جمله «خوک» و «اژدها وارد می شود» را در کارنامه فیلمسازی خود ثبت کرده است. حقیقی همچنین به عنوان بازیگر در آثاری همچون «درباره الی» و «ملبورن» حضور داشته است.
نقد فیلم «تفریق»:
همان‌طور که پیش‌ازاین بارها گفته شده، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات سینمای ایران فیلمنامه است. فیلمنامه‌ای که اغلب نمی‌تواند دنیایی بسازد و درگیر قوانین تکراری و اغلب غیرواقعی میشود که از قراردادی نانوشته در سینمای ایران تبعیت میکند. اما مشکل «تفریق» اینجاست که حتی از روی فیلمنامه‌ای که قبلاً نوشته شده هم نمی‌تواند یک رونوشت درست و ایرانیزه شده داشته باشد! سوژه «تفریق» به طور مشخص از فیلم «Enemy» با بازی جیک جیلنهال کپی شده است و حتی روند قصه هم تا حد زیادی از آن اثر پیروی میکند، با این تفاوت که برخی محدودیت‌ها در نسخه ایرانی اعمال شده است.
مشکل «تفریق» این جاست که نمی‌تواند قصه‌ای ساده در پس ایده رمزآلود خود روایت کند. سوژه اصلی داستان به حدی پتانسیل دارد که بتواند به‌راحتی کنجکاوی تماشاگر را حفظ نماید، اما مشکل این جاست که جز این سوژه، فیلم هیچ ایده و اندیشه‌ای برای پر و بال دادن به قصه خود نداشته است و در واقع، هر آنچه که تماشاگر در 20 دقیقه ابتدایی فیلم میبیند، تا انتهای فیلم تکرار میشود و هیچ شخصیت‌پردازی در طول قصه صورت نمی‌گیرد تا ما با 4 شخصیت اصلی داستان و روحیاتشان آشنا شویم.
شناخت دقیق شخصیت در چنین فیلمی میتواند انگیزه‌های آنان برای اقداماتشان در طول قصه را به‌راحتی توجیه کند؛ اما فیلم جز دیالوگ‌های تکراری و رفت‌وآمدهای مکرر، هیچ تصویری از 4 شخصیت اصلی داستان به تماشاگر ارائه نمیدهد. آنها همان تعریف یک خطی هستند که فیلمساز در مقدمه فیلم به تصویر می‌کشد و فیلم به‌جای این که موقعیت‌هایی برای بسط و گسترش شخصیت‌های داستان مهیا کند، دیالوگ‌های تکرار و بگومگوهای کلیشه‌ای را جایگزین میکند که این موضوع در نهایت تبدیل به بحران فیلم میشود. بحران ازاین‌جهت که تصمیمات شخصیت‌های داستان غیرواقعی و عجیب جلوه میکند. این که چرا جلال با همسرش صحبت نمی‌کند برای تماشاگر مشخص نیست! فداکاری جلال برای بیتا هم عجیب‌وغریب و غیرواقعی است.
(این پاراگراف میتواند داستان را لو دهد) مجموعه ایرادات فیلم در نهایت کار را به جایی میرساند که در یک‌سوم پایانی با بحران منطق در فیلمنامه مواجه می‌شویم. جایی که محسن دست به جنایت میزند بی آن که نیازی به انجام این کار باشد! و بدتر از همه این که بر روی تخت بیمارستان، فرزانه به‌راحتی می‌پذیرد که همسرش کشته شده و حالا او میتواند با محسن زندگی کند و برای فرزندش مادری کند! پیش‌ازاین چه رابطه‌ای بین محسن و فرزانه بوده؟ اصلاً چرا محسن باید چنین پیشنهادی دهد؟ آیا نشانی از علاقه محسن به اخلاقیات فرزانه وجود داشته؟ و کلی سؤال منطقی دیگر که فیلم به‌راحتی از پاسخ‌دادن به آن طفره رفته و با انبوهی از ایرادات تماشاگر را به حال خود رها میکند.
در این میان، بازی ترانه علی‌دوستی در دو نقش از دیگر بازیگران فیلم بهتر است. هرچند که مشکلات شخصیت‌پردازی مانع از درخشش این بازیگر در فیلم شده و اصولاً فیلم هم ساکن‌تر از آن است که فرصتی به بازیگر برای خودنمایی دهد. بااین‌حال، بازی نوید محمدزاده در هر دو نقش ناامیدکننده است! محمدزاده مدتهاست که در بازیگری به تکرار افتاده است و بازی او در فیلم نیز نه‌تنها منحصربه‌فرد نیست، بلکه تکرار مشابه بازی‌های قبلی او در آثاری همچون «برادران لیلا» است.
«تفریق» قصد دارد اثری متفاوت باشد و گاهی حتی نیم‌نگاهی به شکستن مرز خیال و واقعیت هم دارد؛ اما گم‌کردن منطق فیلمنامه باعث شده که حتی واقعیتِ قصه در نهایت تبدیل به اثری سورئال شود و فانتزی‌تر از ایدهِ فانتزی فیلم باشد!
نمره: 4/10
منتقد: میثم کریمی
شما می توانید نقد ویدئویی فیلم «تفریق» را در ادامه شاهد باشید:
تمام نظرات رو خوندیم.
فیلم رو از دید بیتا ببینید. خلاص
بیتا یه زنه که مشکل روانی داره و شوهر واقعیش، محسن، همراهیش نمیکنه. تو ذهنش محسن و فرزانه رو میسازن.
اگر قبل از ساخت فیلم، با شما مشورت کرده بودن،حتی همین ایده‌ای که شما دلتون خواست از فیلم برداشت کنید، میتونست منطق باورپذیری فیلم رو نجات بده و کارگردان رو از دست و پا زدن‌های تکراری و بیهوده بازداره. منتها روایت داستان و نحوه پردازش فیلم، حتی به برداشت شما هم نزدیک نشده. بقیه موارد بماند حداقلِ حداقلش اینکه اگر مانی حقیقی چنین منظوری داشت،شروع فیلم باید از بیتا شروع میشد.
چرا بای یه زن که مشکل روانی داره را همراهی کرد . خخخ
فیلم واقعا مزخرف هست ولی از همین الان تو کلی جشنواره خارجی جایزه رو میگیره
آقای میثم کریمی، وقتی فیلم رو نفهمیدی و انقدر سوال داری، چرا میای فیلم رو نقد میکنی؟ اسلحه پس کله ت گذاشتن؟؟؟
دوست عزیز اگر دقت کنید آقای کریمی مدتهاست آنچنان درگیر تحلیل فیلم و مثل خیلی از صفحات در حال تحمیل نظراتش به خوانندگان نیست و وقتی فیلمی پخش میشود و مورد توجه نسبی مردم قرار میگیرد حالا چه ایرانی چه خارجی توضیح مختصری میدهد تا بعدش افرادی که سالهاست با مووی مگ آشنا هستن و کمی هم جدی تر به مقوله سینما نگاه میکنند به این بهانه دور هم جمع شوند و نظرات و برداشت خود را از فیلم بیان کنند که به نظرم کار قابل تقدیری هم هست..
داستان و بازیگرای فیلم به کنار ، اون بارون مسخره واقعا آزار دهنده بود
آخه بارون شدید و مداوم اونم تو آفتاب؟؟؟
اصلا بارون نقشی تو داستان فیلم داشت که بخاطرش همچین صحنه های مسخره ای خلق شد؟
استفاده از استعاره‌های تکراری در فیلم‌ها و داستان‌های ما، زیادی نخ نما شده! ایرانی جماعت خودش نتونسته یک استعاره تازه خلق کنه. باران در هوای ابری،ایجاد فضایی حزن آلود و متشنج شدنِ اوضاع رو می‌سازه و در اتمسفر مطبوع، خبر از افق‌های روشن و بهترشدن اوضاع؛ اما در این فیلم باران در هوای آفتابی رو داریم که از نظر من با اوضاع قمر در عقرب فیلم کمی سازگاری داره. دو زندگی آشفته، نهایت یکزندگی سروسامان داراری رو رقم میزنه که خیلی مسخره و چرت و بی‌منطق بود. در کل کارگردان و نویسنده به هر چیزی نوکی زدند و برداشت رو به مخاطب واگذاشتند. یکیشم زندگی های موازی بود. دو زندگی موازی در یک زمان با دو شرایط آب و هوایی
با احترام به آقای کریمی و سایت خوب مووی مگ من بعد دیدن فیلم فقط اینو در این مدت متوجه شدم که منتقدها و تحلیل گران ایرانی فیلم ها در این روزها بعضا حتی موضوع فیلم های معمولی را متوجه نمیشوند اما با چندین هزار دنبال کننده در شبکه های اجتماعی سریع در مورد حتی فیلم های پیچیده ای مثل تفریق نظر میدهند و تحلیل های فلسفی و روانشناسانه ارایه میدهند و مردم را به اشتباه میاندازند که اینکار به مرور مردم را از درک و فهم صحیح فیلم ها دور میکند و باعث سطحی نگری افراد میشود..باز افراد عادی نظری میدهند برداشت شخصی خودشان است و ادعایی ندارند که حتما موضوعات فیلم ها را درست فهمیده باشند اما کسانی به صرف فالوور بالا داشتن خود را منتقد و بسیار با سواد میدانند به این حرفه آسیب میزنند.همین فیلم را ببینید در جاهایی مانند یوتیوب و اینستگرام و غیره چه میزان در موردش نظرات کارشناسی بعضا متضاد و بی ربط داده میشود و مردمی که برای همه آنها کف و سوت میزنند.به هر حال تحلیل فیلم کاری تخصصی است و این روند آنرا به یک کاری در حد سرگرم سازی مردم تنزل میدهد!
در یک پیجی در اینستاگرام دیدم شخصی با فالوور خیلی بالا در مورد این فیلم تفریق نوشته که اون ۴ نفر که همکار هستن و سیگار میکشن و لباس سفید دارن قدرت ماورایی دارن مانند ۴ شگفت انگیز و باعث شدن بدون ابر باران زیاد ببارد تا شهر را آب ببرد اما آن پدر جلال جلوی آنها را میگیرد و سر همین آخر سر پیر شد اما بچه محسن را با خود برد 😐
می‌بخشید ولی شما هم بجای رمزگشایی از فیلم‌ِ پیچیدهء تفریق، فقط منتقدهارو نقد کردید! خوب یکی دوتا پیچیدگی رو برای بقیه حل می‌کردید. پیچیده‌ای که حتی منتقدان به نسبت متخصص تر و در رده بعد، فیلم بازان حرفهای هم نفهمند بدرد لای جرز میخوره. این نشد که آدم از هر ایده خارجی(انیمی) و ایرانی(فیلمی بود با بازی سوسن تسلیمی که خواهر دوقلوشُ پیدا کرد) برداره و چون از خودش چیزی نتونه اضافه کنه، بی منطق و باری به جهت پیش بره و لابد اسمشم بشه سورئال!!!پس هر چیز بی سروتهی که میتونه صدها برداشت به تعداد مخاطبانش داشته باشه، اسمش میشه پیچیده؟؟!!!
در همین صفحه کامنتارو بخونید دوستان پیچیگی های زیادی رو حل کردن و آونجور هم نیست که هیچکس نفهمیده باشد جریان چیست..کاش یکی اینو در ذهن فیلم دوستان و منتقدین میکرد که اگر من فیلمی را متوجه نمیشوم به این معنی نیست که الزاما اون فیلم بی معنی و چرت باشه..من نگرفتم
وقت بخیر
فیلم کاملا روایت توهم یک زن بیمارست .ما یک ساعت و خورده تماشاگر توهمات یک فرد بیماریم که در ذهنش یک زوج خیالی ساخته و برای آنها سناریو نوشته . منطق فیلمنامه بر پایه توهم نوشته شده و طبیعی ست که بر پایه علتهای عقلی روایت نشود و یکسر منطقش بر پایه جنون باشد چون توهم زاده جنون است . برای همین در طول فیلم چه در تدوین و چه در فیلمنامه اشکالاتی رو حس می کنیم تمام اینها جز طراحی کارگردان بوده که ما فضای جنون یک بیمار را دریافت کنیم و این فرم عمدی ست
اما متاسفانه با تمام تلاش و زحمتی که کرده کارگردان موفق نشده فضایی جذاب خلق کند
میثم کریمی رو عصبی کردنا،این سری بخش « آیا کسی در فیلم وجود دارد که بشناسم» رو کلا ندید گرفته از همون اول با دنده پنج تریلی از روی فیلم رد شد.
البته من خودم که فیلم رو دیدم انقدر فیلم برام غیر منطقی و خسته کننده نبود و تقریباً هم خوشم اومد.ولی نوید محمدزاده واقعا تو یه چرخه از نقش های تکراری گیر افتاده کاش مثل جواد عزتی و هوتن شکیبا یه چند تا نقش متفاوت هم قبول میکرد.
جدای همه این ها ترانه واقعا کراشه،همیشه ساده و بی آرایشه و یه کمی هم سنش بالا رفته اما همچنان ازش خوشم میاد
اون بخش «آیا…» در بخش زوم هست نه در نقد فیلم ایرانی
نتیجه ساخت فیلمهای شونه تخم مرغی همین میشه که ی فیلم درست هم ساخته شه از درک مردم خارج باشه،
یکی کپی مسخره از فیلم The One I Love 2014 و Enemy 2013
به شدت فیلم نا امید کننده هستش و در کل فیلم دارد از اول تا اخر فیلم تماشاچی و داستان رو گدایی میکنه.فیلمنامه واقعا ضعیف و نا امید کننده هستش
فیلم خیلی کاستی داره، انتهای فیلم میتونست عالی و متفاوت تموم بشه که نشد. تمام پتانسیل فیلم فدای صحنه های خشک و ساکت و طولانی شد متاسفانه. ولی برای شروع خوبه.جدا از ضعف شخصیت ها که اصلا باور پذیر نبود،خود فیلم هم به یک دلیل تماشاگر رو نگه داشت ، اونم داستان جدیدش بود. در کل همون یکبار میشه فیلم رو دید و واقعا اگر صحنه های اضافی حذف بشه ، از فیلم فقط چهل دقیقه میمونه
بهترین نقد از فیلم
در اصل فیلم را از آخر میشه فهمید..زنی که شوهر عصبی داره و با یک پسر که حالا حامله ست..او بخاطر قطع داروهای اعصابش آرزوهای خود را در زمان حامله گی بصورت رویا میبیند..شوهرش را میبیند که پسرش را میبرد استادیوم..پا روی غرورش میگذارد و میرود از فردی که کتک زده معذرت خواهی میکند..با او مدام خوش و بش میکند و میخندد و حتی به خنده های او اهمیت میدهد..این زن که تنهاست در همین رویاهادختری را میبیند که مثل خواهر وقتی مشکل دارد پیشش میرود و وقتی به آمبولانس احتیاج دارد او برایش میگیرد و خودش را بهش میرساند.این زن آرزو دارد پدر شوهری داشته باشد که وقتی مشکلی دارد با او در میان بگذارد و او کمکش کند..دلیل مصرف انواع داروهای اعصاب هم میتواند بخاطر این تنهایی و عدم درک شدن توسط شوهرش باشد.او در رویاهایش ترجیح میدهد همسرش به جای ماشین شاسی بلند یک پیکان قراضه داشته باشد و دو تایی با آن کار کنند اما با او خوش باشد..در آخر بد شدن حال زن و افتادن بچه همه رویاهای زن را به هم میریزد..شوهر رویاهایش همان آدم عصبی و در حد قاتل در ذهنش بزرگ میشود و وقتی هنوز در بیهوشی و به هوش آمدن است بخاطر داروهای آرامبخش و مورفین دار اینبار میبیند شوهر واقعی اش آمده و او را به عنوان همسر و مادر فرزندش میخواهد ببرد.شاید شوهر بخاطر مشکلات زن در این مدت موقتا تغییر هم کرده باشد..اما در آخر همه چی عادی میشود با این تفاوت که بچه زن افتاده آن هم بخاطر اینکه زن در مقطعی دیگر نمیتوانسته شرایط را تحمل کند و میبینیم شروع به خوردن قرص میکند(بعد دیدن روانشناس و شنیدن اینکه او خواهری ندارد و همه اینها توهم ست)..در انتها زن همچنان میبیند پدر شوهر رویایش به در خانه آمده و پسرش به او میگوید این مادر من نیست که میتواند نشاندهنده درگیری کماکان زن با بیماری روان باشد و فشاری که هنوز تحمل میکند از سقط جنین و شرایط زندگیش..با تشکر
واو عجب تحلیل خوبی اما من فکر میکنم فیلم خیلی خیلی ضعیف تر از این تحلیل شما بود
ممنون..البته فیلم خیلی تلخی ست و میشه برای شخصیت زن فیلم ساعتها گریست.. اما به نظرم به نسبت سینمای ایران فیلم بدی نیست..از ذهن دیگران دنیا را دیدن سوژه جذابیه کلا.
اینم اضافه کنم زن فیلم تفریق خیلی دوست دارد شوهرش خیانت نکند و شوهر فقط برای کار تاسیسات به آن ساختمان رفته باشد اما این واقعیت ندارد..یا در رویایش شوهرش با او همراهی کند وقتی پیش روانپزشک میرود اما شوهر او اصلا اهمیتی به زن نمیدهد.برای همین بار اولی که پیش روانپزشک میرود اون خانوم دکتر هیچ عکس العملی به حرفهای مرد ندارد چون در اصل مردی وجود ندارد و این ساخته و پرداخته ذهن خود زن میباشد که نه تنها همراهیش میکند و میرود دارو براش میخرد بلکه خواهش میکند دارو نخور که برای بچه خوب نیست..اینکه همیشه باران زیاد میبارد و زن میگوید بدون ابر چرا صاعقه میزند نشان از افسردگی شدید زن دارد..اما در آخرین سکانس زن در رویا میبیند داخل ماشین به دره پرت شده مرد خیالی دستش رو میگیرد و میگوید نترس و حواسم بهت هست که از احتیاج شدید زن به یک حامی خبر میدهید..چیزی که ابدا در شوهر واقعی و خودشیفته خودش وجود ندارد..
به هر حال فیلمای این تیپی رو اگر کسی علاقه دارد بیشتر از یکبار باید ببیند چرا که در هر سکانسی نکات جدیدی ممکن است کشف کند..
فیلم برام خیلی یادآور فیلم I’m Thinking of Ending Things چارلی کافمن بود.
کاش فیلمنامه رو این جورکه شما گفتین مینوشتن ولی توی فیلم کاملا به شعور ببینده توهین شده
جدا منم تا قبل از اینکه بفهمم این فیلم نسخه ایرانیزه شده یه فیلم خارجی با همین ایدس فکر میکردم تمام این اتفاقات فیلم توهم فرزانه باشه
داستان درباره همزاد بود
پایان فیلم دیگه اون زنه نبود
یه دوربین بود یه بچه یه پیرمرد
چندجای دیگه هم نشونه حرفم هست
دقیقا عالی
درود نگاه شما می‌پسندم و از اول همه رو در خیال میدیدم. وجود آن همه تاریکی و باران و صدای رعد و برق نشانه یکنواختی و روح بیمار در فیلم بوده که کمتر کسی در موردش حرف زده. سگلس از نگاه زیرکانه و زیبای شم
ای کاش فیلم اینطور بود که شما تحلیل کردید؛ متاسفانه فیلمنامه فوقالعاده ضعیف بود…بعد از مدت‌ها دنبال کردن فیلمهای سینمایی ژانر درام ایرانی نقطه‌ی مشترکی که بین همه‌شون وجود داره این هست که نمیتوانند فیلمنامه رو در جهت درستی بسط و گسترش بدهند…!
در این که زن درگیر توهم است شکی نیست . اما داستان فیلم نمیشود از آخر به اول خوانش شود . گفتید زن عاشق اینه راننده آموزشگاه باشه و شغلی داشته باشه و خواهان این زندگیه ، پس چرا با داشتن این زندگی باز به شوهرش که مهربان هم هست شک داره ؟
میگید پدر شوهر مهربان میخواد
پدر شوهرش که اول فیلم آدم مهربانیه
این فیلم فقط و فقط غرق شدن ما در توهمات یک زن بیمار روانیست
و بین توهمات نمیشود روابط علت و معلولی پیدا کرد
منطق فیلم بر اساس جنون ست
روایتم هم اینگونه است و فرم فیلم حتی
فیلم سرشار از باگ هستش وقتی محسن در سکانسی سر فرزانه داد میزند و از خانه اش بیرون میکند نشان میدهد که هیچ حسی بین محسن و فرزانه نیست ولی در پایان داستان رویه عوض میشود و فرزانه خیلی راحت پیشنهاد محسن را قبول می کند
فیلمی متفاوت و خوب
نقد خوبی بود فیلم enemy سورئال هست پس میشه گفت تفریق هم از روی اون ساخته شده به نوعی اتفاقات بی منطق بود و نمی توان ازش نتیجه گرفت شاید اینم سورئال هست.
من که خیلی فیلمشو دوست داشتم .
بهترین متنی که درباره فیلم تفریق خوندم این متنه
بویژه اونجاش که میگید رونوشت درست و ایرانیزه هم نتونسته انجام بده
فقط درباره نوید محمد زاده به این شدت موافق نیستم
بازی خوبی نکرد ولی بد و آنقدرها هم تکراری نبود
و اینکه شنیده ام
دو فیلم قبلی کارگردان
اثرگرفته از ای مث ایکاروس
و f for fake است
نمی دونم آیا حقیقی برای این فیلم اجازه از
دارنده فیلم enemyگرفته یا نه
که البته اشاره ای نکرده
ولی در جشنواره تورنتو نمایش داده شد پس شاید این کار رو انجام داده
برای الهام گرفتن از سوژه ی یک فیلم دیگه، نیازی به اجازه نیست. در نقدهای خارجی «تفریق» هم اشاره ای به این موضوع نشده. این فرهنگ زدن برچسب کپی و مچ گیری در ایران بابه وگرنه به قول جارموش؛ هیچ چیزی اصیل نیست. از هر جایی که تخیلتان را روشن و تصورتان را تقویت می کنید، بدزدید.
عزیز تقریبا پلات کار با فیلم دشمن یکیه
باید ذکر میشد
مثلا سن پطرزبورگ الهام از دهن گشاد جری لویسه شایدم فیلمای دیگه هم باشه
خب کسی نمیگه کپی
ولی توی مارمولک واقعا کپیه
بنظرم درصورت ذکر نشدن و چنین توجیهی که جارموش اینو میگه تارانتینو اونو میگه
ناپسندی کار رو کمرنگ میکنید
فکر کردی چرا آرونوفسکی
حقوق انیمه آبی تمام عیار رو خرید
واسه اینکه این کار ناپسند رو نکنه
کارگردان ورود آقایان ممنوع رامبد جوان هستش، نه مانی حقیقی
تصحیح شد. با تشکر
۵۰ کیلو البالو و کنعان دیگر آثار ایشون هستن که نمیدونم چرا فیلمهای جدید هیچکدوم چنگی به دل نمیزنه دیگه.حتی کمدی که صرفا خنده دار و عامه پسند باشه هم ساخته نمیشه نه دراممون خوب از اب در میاد نه کمدی نه سورئال…خیلی انتارات از فیلمی ک ترانه و محمدزاده توشون باشن و حقیقی کارگردان باشه زیاده…بی رویارو هم دیدم اون هم خیلی خوب نبود،در کل فعلا بار نمایش رو دوش وی او دی ها هست که یه مقدار سریالسازی رو جلو بردن تو ایران و از چارچوب صداسیمایی دراومدن،فقط همینجا پیشرفت داشتیم