یکشنبه شب گذشته برندگان «بفتا» (BAFTA) در کنار یکدیگر جمع شدند تا عکسی به یادگار در «رویال فستیوال هال» لندن بیندازند. اما این جمع به اعتقاد بسیاری «خیلی سفید» به نظر می‌رسید.
این تصویر با هشتگ «بفتای خیلی سفید» (BaftaSoWhite) در شبکه‌های اجتماعی ترند شد و خشم بینندگان زیادی برانگیخت. منتقدین یادآور می‌شوند که در این تصویر فقط یک فرد آفریقایی تبار به چشم می‌خورد که آن هم «الیسون هموند» یکی از دو مجری مراسم در کنار «ریچارد ای. گرنت» است.
به گزارش مووی مگ به نقل از 30نما، «دل واکر» طراح شخصیت بازی‌های ویدیویی که یکی از اعضای بفتا است، می‌گوید این تصویر نشان می‌دهد که مراسم اهدای جوایز بزرگ «ظاهراً داستان‌های اروپایی در مورد اروپاییان یا آمریکاییان سفید ارزش» قائل است: «زن آفریقایی تبار تصویر مجری است. حتی «میشل یئو»، «انجلا بست»، «وایولا دیویس»، یا «کی هوی کوان» که برنده اسکار/گلدن گلوب شده‌اند نتوانستند به این تصویر راه پیدا کنند.»
«آشانتی اوکار» مفسر تلویزیونی و عضو بفتا می‌گوید این تصویر «اندوهی عمیق» را در دل او ایجاد کرده است. مجری «اسکای نیوز» و «آی‌تی‌وی» اضافه می‌کند: «کلیپ‌های بفتا را نگاه کرده‌ام و حتی یک فرد رنگین‌پوست برنده ندیدم. به خاطر اینکه واقعاً بهترین‌اند نه به خاطر رنگ پوستشان.»
«کریش ماجومدار» رئیس «آکادمی فیلم بریتانیا» رعایت تنوع نژادی را یکی از اولویت‌های اصلی اعلام کرده و بیش از ۱۰۰۰ عضو از اقلیت‌های نژادی به آکادمی اضافه شده است. این سازمان می‌گوید ۴۰ درصد از نامزدهای بازیگری امسال از نژادهای مختلف بوده‌اند در حالی که در سال ۲۰۲۰ وقتی «واکین فینیکس» برای «جوکر» (Joker) برنده شد و در سخنرانی‌اش گفت صنعت فیلمسازی باید برای «درک تبعیض نژادی سیستمی» سخت تلاش کند، تمامی ۲۰ نامزد سفید بودند.
در بخش بهترین بازیگر زن نقش اول، «کیت بلانشت» استرالیایی برای «تار» (TAR)، در بخش بهترین بازیگر زن نقش اول «آستین باتلر» برای «الویس» (Elvis)، در بخش بهترین بازیگر مرد نقش مکمل «بری کیوگن» برای «بنشی‌های اینیشرین» (Banshees of Inisherin) و در بخش بهترین بازیگر زن نقش مکمل «کری کاندن» دیگر بازیگر «بنشی ها» برنده بفتا شدند.
در این مراسم، «کیت بلانشت»، «کالین فارل»، «میشل یئو»، «بیل نای»، «پل مسکال» و «جیمی لی کورتیس» از جمله سلبریتی‌هایی بودند که به نشانه حمایت از پناه‌جویان سراسر دنیا روبان آبی پوشیدند. «کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل» (UNHCR) اعلام کرده است که ۳۲.۵ میلیون پناه‌جو در سراسر دنیا وجود دارد.
«حاملان روبان‌های آبی» منتقدینی هم داشتند. یکی از بینندگان مراسم می‌نویسد: «بله، پوشیدن روبان آبی کمک می‌کند. اجازه اقامت به پناه‌جویان در عمارت‌های ۱۰ اتاقه شما گام بعدی است. ادامه دهید، می‌توانید موفق شوید.»
چندین کامنت این جا هست که لیاقت رو فقط برای سفید پوست ها دیدن و اصلا به ذهنشون هم نرسیده شاید سیاهپوست/رنگین پوست با لیاقتی هم بوده و نادیده گرفته شده (اصولا میشل یوه چرا اوی عکس نیست؟). حالا باید از این دوستان پرسید آیا شما، به شخصه لیاقت پیشرفت نداشتید یا تبعیض باعث شده برای هر قدمی در زندگی با هزاران مشکل دست و پنجه نرم کنید؟ چون جشنواره های داخلی هم عکس هاشون به نوعی دیگه تداعی گر همین عکس هست و بعید می دونم در سراسر مملکت آدم لایقی به جز دوستان مسئولان وجود نداشته باشن. حالا تعمیمش بدید به رنگ پوست.
خجالت داره جای در نظر گرفتن استعداد و تلاش به نژاد و نمی دونم رنگ پوست الویت بدی
دیگه ملاک بشه سیاهی پوست ، آسیای شرقی خاورمیانه ای اقیانوسیه ای آمریکای لاتین خب دیگه چه نیاز هست به رقابت ؟ همه رو بین هم تقسیم کنید برا هم نوشابه باز کنید
همین الان تنها خلاقیت لایو اکشن های دیزنی شده تغییر رنگ پوست شخصیت ها
همینه سریال ها و فیلم ها افت کردن چون یه فیلمنامه نویس جای بار معنایی فیلمنامه باید حواسش باشه فقط کاراکترها تنوع نژادی داشته باشن فقط داستان هم لوس باشه مهم نیست
خطاب به کاربران و منتقدان همیشگی مقوله‌ی سیاه و سفید در سینما:
جایزه را به لیاقت و شایستگی می‌دهند نه به رنگ پوست!
اونی که براش مهم بوده چرا همشون سفیدند ..خودش نژاد پرست بوده…والا کسی که نژاد پرست نیست و رنگ براش مهم نیست از این شر و ورها نمیگه…
حاضرم مشکلاتی که این خراب شده داره رو تعویض کنم با مشکلات نژادی اینها، خودم هم سیاهپوست باشم و هیچوقت تو این عکس ها نشونم ندن اما تو کشورم مردم مجبور نباشن یه دلار آمریکایی رو با پونصد هزار ریالشون بخرن. یکی دوماه پیش طرف خودش کوکایین زده، تصادف راه انداخته، پلیس هم خودش صدا کرده بعد غربتی گری راه انداخته و اینها برای اینکه آرومش کنن چند بار با شوکر زدنش و تو بیمارستان فوت کرده. بعد اینها تو گدا و سیماشون این رو دلیل بد بودن آمریکا نشون دادن!!
چی بگه آدم از اینهمه وقاحت
روزی می‌رسد که لبخندی تلخ می‌زنیم و به یکدیگر میگوییم:
یادش به خیر چه دوران خوبی بود…دلار ۵۰ هزار تومن بود!!!
ولی به قول شاعر: اندکی صبر سحر نزدیک است…
باز شروع شد مسخره‌بازی. دغدغه‌های اینا رو نگاه تو رو خدا ?
جمع کنید بابا این قضیه سیاه و سفید و . خوشی زده زیر دلشون. اگه اینام مثل ما دلار پنجاه تومنی و تورم و تحریم و التهاب و خشم و اعتراض و زندان و اعدام و بیکاری و آینده نامعلوم و … با گوشت و پوست حس میکردن، اسمشونم یادشون میرفت چه برسه به اینکه به یه عکس گیر بدن که چرا توش به اندازه کافی آدم سیاه نیست. مگه صفحه شطرنجه که تعداد مهره های سیاه و سفید برابر باشن؟ وقتی ترکیب جایزه بگیرها اینطوری شده، چطور بریم از دور و ور چند تا رنگین پوست به عکس اضافه کنیم تا بالانس بشه؟ مگه بوم نقاشیه که بگی فلان رنگ و چون زیاد استفاده کردم بزار یه خورده رنگ مخالفشم به کار ببرم که کنتراست به وجود بیاد.
اینا خوشی زیر دلشون نرده. نمی خواهن مثل ما بشن و براش می ایستن. ما بودیم که خوشی زیر دلمون رو زد.