«Renfield»یکی از شخصیت‌های قصه «دراکولاست» که در طول تاریخ کمتر به آن پرداخته شده است. این شخصیت خدمتکار جناب کنت دراکولاست که در ازای انجام اقداماتی برای دراکولا، وعده جاودانگی می‌گیرد. اما این شخصیت در فیلم «رنفیلد» این قصه به طور مشخص تغییر هویت داده و نگاهی تازه به روایت برام استوکر در دنیای مدرن داشته که بیشتر متأثر از آثار اَبَرقهرمانی است!
در روایت مدرن، دراکولا (نیکلاس کیج) پس از یک حمله ناموفق، قدرت خود را از دست می‌دهد و حالا خدمتکارش (نیکلاس هولت) می‌بایست برای او انسان‌های بی‌گناه بیاورد تا او آن‌ها را میل کرده و قدرتش را بازیابد. اما رنفیلد در دنیای مدرن به ارزش‌های زندگی پی برده و علاقه‌ای ندارد که راه و رسم آدم‌خواری را پیش بگیرد و…
شاید مهم‌ترین شاخصه «Renfield» این است که خودش را چندان جدی نمی‌گیرد و به خشونت فانتزی خودش که با کمدی تلفیق شده تکیه می‌کند تا ایرادهای اثر را کمتر کند. بااین‌حال، فیلمنامه «رنفیلد» به حدی حفره‌های بزرگ و کوچک دارد که حتی با نگاه کمیک و تدوین سریع هم نمی‌توان از آن‌ها چشم‌پوشی کرد.
یکی از بزرگ‌ترین ایرادات «Renfield»، مشخص نبودن تکلیف فیلمساز با اثرش است که باعث سردرگمی مخاطب هم می‌شود. فیلم در ابتدا قرار بوده برداشتی از داستان دراکولا و خدمتکارش، رنفیلد باشد؛ اما به‌محض پایان مقدمه، فیلمساز و کار دیگری را پیش می‌گیرد و ارتباطش با هسته اصلی داستان «دراکولا» را حداقل می‌رساند. این تغییر به حدی زیاد بوده که حتی می‌توان گفت فیلم علناً شخصیت رنفیلد را هم تبدیل به چیزی شبیه به شخصیت‌های تک‌بعدی آثار اکشن کرده به‌طوری‌که حتی نمی‌توان ذره‌ای شخصیت‌پردازی در آن یافت.
به اواسط قصه «Renfield» که می‌رسیم، با مجموعه‌ای از خرده‌روایت‌های بی‌سروته و اضافی مواجه می‌شویم که تنها باعث شده‌اند تا پراکندگی فیلم گسترش پیدا کند و فرصت پرداخت صحیح‌تر به شخصیت‌های اصلی داستان از دست برود. خرده‌روایت‌هایی از جمله گروه گنگستری یا رابطه پلیس زن و رنفیلد و البته، ماجرای خانوادگی پلیس زن که مشخص نیست چرا وقتی به آن اهمیتی داده نمی‌شود، می‌بایست در طول فیلم مطرح شود و بخشی از بار مسئولیت عاطفی شخصیت‌های داستان بر پایه این اتفاق تنظیم شود! در واقع، شخصیت‌های داستان به دلایلی که در فیلم بسط و گسترش داده نمی‌شوند، تصمیم می‌گیرند برای یکدیگر فداکاری کرده یا از هم متنفر باشند!
شاید یکی از عجیب‌ترین اتفاقات فیلم، استفاده ابزاری از شخصیت دراکولا در فیلم است. این شخصیت، نقش محوری در داستان ندارد و در مجموع، هیچ عزم و اراده‌ای برای شخصیت‌پردازی جناب دراکولا در فیلم انجام نشده است. این شخصیت در طول فیلم چیزی شبیه به آدم‌های مجنون آثار اکشن است که شب به خواب می‌روند و پس از بیدارشدن، تصمیم می‌گیرند به دنیا غلبه کنند و تمام آدم‌های دنیا را از بین ببرند! بااین‌حال، می‌توان گفت که کماکان قابل‌توجه‌ترین شخصیت فیلم همان کنت دراکولاست که با گریم سنگین نیکلاس کیج می‌تواند جلب‌توجه کند؛ هرچند که می‌توان گفت نادان‌ترین نسخه از دراکولایی است که تابه‌حال دیده شده!
نیکلاس کیج در نقش فرعی فیلم، سعی کرده بازی متفاوتی از خود ارائه نماید؛ اما بین ارائه یک تصویر رئال یا فانتزی از کنت دراکولا مردد بوده است. کیج در لحظاتی قصد دارد بار کمیک صحنه را به دوش بکشد و در صحنه‌ای دیگر میزان خباثت خود را به حداکثر می‌رساند که باعث شده تماشای بازی او در این فیلم حال و هوای عجیبی داشته باشد! نیکلاس هولت، شخصیت اصلی داستان در این فیلم به‌نوعی، بار دیگر نقش خود در فیلم «جسدهای گرم» را تکرار کرده است و باید گفت که نقش‌آفرینی در آن فیلم به‌مراتب جذاب‌تر از ایفای نقش رنفیلد بوده است. دیگر استعداد هدر شده فیلم شهره آغداشلو است که قرار بوده یک شخصیت منفی قدرتمند و ترسناک باشد؛ اما آغداشلو با دلبری این نقش را ایفا کرده است و بعید است کسی از هیبت او در طول قصه بترسد!
«Renfield» در لحظاتی می‌تواند شما را سرگرم کند. در فیلم لحظات اکشنی هستند که با خشونت فانتزی به تصویر کشیده می‌شوند و هیجان مناسبی دارند. اما کلیت قصه غیرمنسجم و باری به هر جهت است که تکلیفش با خودش و البته، شخص دراکولا مشخص نیست. احتمالاً بسیاری از مخاطبین فیلم نیز مانند «Renfield» در طول فیلم، سردرگم خواهند شد.
نمره: 4/10
منتقد: میثم کریمی
نقد هر چند به شدت ناقص بود و فقط درباره شخصیت پردازی صحبت کرده بود ولی کاملا نقد درستی بود و با آقای کریمی مواققم.
فیلم رنفیلد به هیچ وجه فیلم خوبی نیست ولی به نظرم میتونه سرگرم کننده باشه. شخصیت پردازی ها که ضعیف هستن و تو نقد بهشون اشاره شد و شیمی بین کاراکتر ها اصلا خوب شکل نمیگیره. چه رنفیلد و دراکولا، جه رابطه عشقی فیلم، چه کاراکتر شهره آغداشلو و پسرش! فیلم در جاهایی میتونه کمدی باشه و یکمی بخندونه شما رو. اکشن و جلوه ویژه قابل قبول و خوبی هم داره و کسی که واسه سرگرمی و این چیز ها میاد فیلم رو ببینه خوشش میاد. اکشن جالب و کمتر دیده شده ای داره فیلم. گریم نیکلاس کیج در نقش دراکولا هم واقعا خوبه.
در کل به نظرم گروه بازیگری عملکرد خوبی داشتن و از معدود نقاط قوت فیلم هستن. هم بازی نیکلاس کیج خوبه هم بازی نیکلاس هولت و اتفاقا برعکس آقای کریمی به نظرم بازی شهره آغداشلو هم واقعا خوبه و اتفاقا نقش یه زن گنگستر رو با اون صدای بمش خیلی خوب بازی میکنه.
اون قضیه پدر پلیسه هم اصلا در نمیاد و کلا از نظر شخصیت و مضمون فیلم مفلوکه!
ولی از نظر سرگرمی و رنگ آمیزی و اکشن اثر خوبی هستش و میتونه سرگرم کننده باشه.
بخوام نمره بدم : 5.5
یه نکته جالب این هست که نیکلاس کیج و نیکلاس هولت تو فیلم The Weather Man هیجده سال پیش نقش پدر و پسر بازی کرده بودن!
درباره این فیلم بطور خلاصه میشه گفت بدک نیست اما میتونست بهتر باشه. ایده جذابی داشته که در اجرا هرچند لحظات خوب خودشو داره، مثل سکانس خنده دار بین رنفیلد و دراکولا تو آپارتمان یا اون فینیشر خفن و مورتال کمبت گونه ای که رنفیلد آخر فیلم به اون پسره زد، اما جز اینها و دو سه مورد دیگه درکل اونطوری که باید چنگی به دل نمیزنه.
بازی کیج رو فقط با توجه به اینکه طعم و اسانس مخصوص نیک کیجی رو وارد کالبد این شخصیت کرده میشه قابل قبول دونست. رابطه عشقی بین رنفیلد و خانم پلیس جزو نقاط ضعف فیلم هست چون شیمی مورد نیاز بین دو بازیگر وجود نداره. تجربه کمشون تو ژانر اکشن هم باعث شده سکانس های اکشن فیلم با حضور این دو نفر انتظارات رو بصورت کامل برآورده نکنه.