ویلیام فردکین، کارگردان فیلم های «جن گیر» و « ارتباط فرانسوی» درگذشت

«ویلیام فریدکین» کارگردان برنده اسکار فیلم «جن‌گیر» (The Exorcist) و «ارتباط فرانسوی» (The French Connection) در ۸۷ سالگی از دنیا رفت. «شری لنسینگ» تهیه‌کننده درگذشت فریدکین در لس‌آنجلس را تأیید کرده است.

به گزارش مووی مگ به نقل از 30نما، فریدکین علاوه بر «جن‌گیر» و «ارتباط فرانسوی»، در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ فیلم‌های چشم‌نوازی چون «جادوگر» (Sorcerer) و «زندگی و مرگ در لس‌آنجلس» (To Live and Die in L.A) را ساخت و یکی از فیلمسازانی بود که نظام فیلمسازی استودیویی را با آثاری ضددولتی و فردگرا به فروپاشی رساند. او و همکارانش «کمپانی کارگردانان» را تأسیس کردند تا برای فیلمسازی استقلال پیدا کنند اما اختلافات داخلی این تشکیلات را نیز از بین برد.

آخرین فیلم فریدکین که یک اقتباس سینمایی از رمان «محاکمه نظامی شورش کین» (The Caine Mutiny Court-Martial) نوشته «هرمان ووک» با بازی «کیفر ساترلند» است در جشنواره ونیز امسال اکران خواهد شد.

فریدکین ۲۹ اوت ۱۹۳۵ در شیکاگو متولد شد و تنها فرزند خانواده بود. مادرش یک پرستار بود که او «قدیسه» صدایش می‌زد و پدرش مردی بود که شغل‌های بسیاری را آزمود. هر دوی آن‌ها از خانواده‌های یهودی بودند و اوایل قرن بیستم از اوکراین به آمریکا مهاجرت کردند. فریدکین پس از پایان تحصیلاتش در دبیرستان قصد داشت در دبیرخانه یک تلویزیون محلی کار کند. او به اشتباه در یک ایستگاه تلویزیونی دیگر حضور پیدا کرد اما این بهترین اتفاق عمر او شد چرا که شبکه دبلیوجی‌ان او را استخدام و استعدادش را کشف کرد تا درهای دنیای هنر به رویش گشوده شود.

او سپس مستندی به نام «مردم در برابر پل کرامپ» (The People vs. Paul Crump) را می‌سازد و داستان زندگی مردی را روایت می‌کند که قرار است تا شش ماه بعد اعدام شود. این مستند نه تنها موجب بخشیده شدن کرامپ شد بلکه فریدکین را راهی لس‌آنجلس کرد تا برای «دیوید ولپر» تهیه‌کننده سرشناس مستند بسازد.

فریدکین اولین فیلم بلندش «اوقات خوش» (Good Times) با بازی «سانی بونو» و «شر» را در سال ۱۹۶۷ ساخت. این فیلم با بودجه ۱.۱ میلیون دلاری ساخته شد و ۸۰۰ هزار دلار فروخت. در سال‌های بعد، فریدکین فیلم‌هایی چون «جشن تولد» (The Birthday Party) و «پسران گروه» (The Boys in the Band) را ساخت که همگی به شکست تجاری منجر شدند و روزهای سختی برای فیلمساز رقم زدند.

دو سال بعد فریدکین برای ساختن «ارتباط فرانسوی» از همه استودیوها پاسخ منفی شنید به جز فاکس قرن بیستم که پذیرفت این فیلم را با بودجه ۱.۵ میلیون دلاری تولید کند.

فریدکین وقتی فیلم «جن‌گیر» بر اساس رمان «پیتر بلاتی» را به دست آورد که فیلمسازانی چون «استنلی کوبریک» و «مایک نیکلز» آن را نپذیرفتند. برادران وارنر از سوی دیگر به همکاری با کارگردانی که به سخت‌گیری شهرت داشت تمایل چندانی نداشت. فریدکین زمانی گفته بود: «آن را فیلمی در ژانر وحشت نمی‌دیدم؛ بلکه برخلاف، همان‌گونه که بلاتی قصد داشت، خوانشی ماورائی از آن داشتم.»

فریدکین چند سال پیش در واکنش به شایعه بازسازی «جن‌گیر» نوشته بود: «شایعه‌ای در IMDb وجود دارد که می‌گوید من در نسخه جدید «جن‌گیر» مشارکت کرده‌ام. این یک شایعه نیست، یک کذب محض است. پول یا انگیزه کافی برای راضی کردن من در این دنیا وجود ندارد.»

در سال ۱۹۶۵ «آلفرد هیچکاک» فردکین را برای یکی از اپیزودهای «ساعت آلفرد هیچکاک» (The Alfred Hitchcock Hour) استخدام کرد بود. وقتی هیچکاک به خاطر نپوشیدن کراواتاو را توبیخ کرد انتقامش را در سال ۱۹۷۱ گرفت. او در مراسم اهدای جوایز «اتحادیه کارگردانان» وقتی برای «ارتباط فرانسوی» برنده جایزه شده بود، روی صحنه کراواتش را تکان داد و به شوخی گفت: «این کراوات را دوست داری، هیچ؟»