«Past Lives» برخلاف اغلب آثار عاشقانه‌ای که در تاریخ سینما منتشر شده‌اند، نه قصد دارد عشق را دلیلی بر فراموش غم‌ها بداند و نه حتی راهی برای خروج از بحران عاطفی ناشی از شکست‌های عاطفی پیدا کند. عاشقانه خانم سلین سانگ که اولین فیلم سینمایی خود را نوشته، تهیه و کارگردانی کرده، بیشتر معطوف به درک فلسفه عشق و آگاهی نسبت به غم درونی آدم‌هاست.
داستان فیلم درباره دختر و پسری است که از همان دوران کودکی علاقه بسیاری به یکدیگر دارند. اما با مهاجرت دختر، ارتباط آن‌ها قطع می‌شود تا این که پس از سال‌ها دوباره پسر، سراغ دختر را می‌گیرد و این سرآغاز ارتباط مجدد آن‌هاست اما…
در فیلم «Past Lives»، تنها 3 شخصیت حضور دارند که فیلم به شکلی ظریف و هنرمندانه توانسته شخصیت‌پردازی آن‌ها را تکمیل کند. شخصیت‌پردازی که با زبان تصویر صورت می‌گیرد و تقریباً در تمامی سکانس‌های فیلم شما می‌توانید این نکته را مشاهده کنید که دو شخصیت اصلی هنگام دیالوگ گفتن، حال و هوای ذهنی‌شان در پس‌زمینه توسط المان‌های مختلف به تصویر کشیده شده است.
فیلم‌برداری «Past Lives» به شکل مینیمال و هنرمندانه‌ای، تمام جزئیات موردنیاز قصه را به تماشاگر ارائه داده است. فیلم در همان سکانس ابتدایی خود و زمانی که نورا و های سونگ در کوچه در حال خداحافظی هستند، تفاوت عمده شخصیت آن‌ها را به تصویر می‌کشد. جایی که نورا از پله‌ها بالا می‌رود و های سونگ مسیر مستقیم را پیش می‌گیرد تا به‌این‌ترتیب، در همان ابتدای فیلم متوجه این نکته می‌شویم که نورا و های سونگ مسیر متفاوتی در زندگی پیش خواهند گرفت. فیلم‌برداری فوق‌العاده «Past Lives» به ساده‌ترین شکل ممکن موفق شده تا دنیای ذهنی دو شخصیت اصلی را برای تماشاگر ترسیم کند و اثر را از لحاظ هنری چند مرحله بالاتر ببرد.
اما فارغ از فیلم‌برداری اصولی فیلم، باید به دیالوگ‌نویسی‌ها و رویکرد متن هم اشاره کرد که یک عشق واقعی را به تصویر می‌کشد. عشقی که درعین‌حال بسیار عمیق و درعین‌حال جدا از قید و بندهای رایجی است که در سینما شاهد بوده‌ایم. در تعریف این عشق، حتی برای لحظه‌ای، اشاره به جسم به میان نمی‌آید و هرچه که مطرح می‌شود، اشتیاق و زندگی است که های سونگ و نورا مدت‌ها از آن بهره بردند؛ اما در نهایت، تفاوت نگاه این دو به زندگی، مسیرشان را برای همیشه تغییر داده است.
فیلم برای شخصیت‌پردازی بهتر، از همان ابتدا با یک دیالوگ کوتاه که مادر نورا به مادرهای سونگ بیان می‌کند تکلیف خود را مشخص می‌کند. دیالوگی که می‌گوید: «برای به‌دست‌آوردن چیزی باید یک چیز دیگر را رها کرد». این رویکرد در تضاد با زندگی‌های سونگ قرار دارد. های سونگ در خانواده‌ای کاملاً معمولی که هرگز در زندگی لحظات جاه‌طلبانه‌ای را تجربه نکرده رشد کرده است. در یک سکانس بسیار کوتاه، زمانی که های سونگ در حال غذاخوردن در کنار خانواده‌اش است، فضای سرد خانواده سه‌نفره آن‌ها به‌خوبی وضعیت این خانواده را برای تماشاگر تفسیر می‌کند و یک دیالوگ کوتاه اما مؤثر، این پرداخت را کامل می‌کند. دیالوگی که مادر می‌گوید و آن این است: «چرا حالا امروز این‌قدر سرحالی؟!». در همین سکانس کوتاه می‌توان به درک درستی از وضعیت زندگی‌های سونگ و خانواده‌اش دست‌یافت که می‌تواند یک درس کارگردانی درست برای علاقه‌مندان به فیلمسازی باشد.
(دو پاراگراف بعدی می‌تواند بخش‌هایی از داستان را لو دهد) فیلم در یک‌سوم پایانی، به یک بلوغ آشکار می‌رسد. «Past Lives» در دو سوم ابتدایی به‌خوبی دو شخصیت اصلی داستان را ترسیم می‌کند و در یک‌سوم پایانی، کُنش و تقابل دنیای آن‌ها در کنار یکدیگر را به تصویر می‌کشد. بهترین سکانس فیلم را می‌توان سکانس پایانی فیلم دانست جایی که های سونگ و نورا پس از یک پیاده‌روی طولانی که با سکوت مطلق همراه است، هنگامی که منتظر تاکسی هستند، به مدت طولانی به یکدیگر خیره می‌شوند و به نظر می‌رسد که قرار است در این لحظه اتفاقی میانشان رخ دهد؛ اما چنین نمی‌شود. دیالوگ کلیدی که در این سکانس میان دو رخ می‌دهد مهم‌ترین لحظه فیلم است. جایی که های سونگ می‌پرسد: «اگر در دنیای دیگه کنار هم باشیم اون زمان نسبتِ مون با همدیگه چیه؟» و نورا در پاسخ می‌گوید: «نمی دونم!».
دیالوگی که به‌خوبی تفاوت عمده دو شخصیت داستان را حتی در لحظه پایانی فیلم و زمانی که پس از سال‌ها با یکدیگر ملاقات کرده‌اند و میانشان علاقه‌ای مجدد شکل‌گرفته بیان می‌کند. در دنیای نورا، او هرگز قرار نیست درگذشته باشد و همواره روبه‌جلو حرکت می‌کند. او قبلاً عاشق جایزه نوبل بوده؛ ولی حالا به تونی فکر می‌کند و احتمالاً در سال‌های بعد انگیزه دیگری برای ادامه زندگی خواهد داشت. در آن‌سوهای سونگ، کماکان به دنبال گذشته و به قول نورا، معمولی ماندن است. او همه چیز را مانند سال‌ها پیش می‌خواهد و به‌احتمال زیاد، تا انتهای عمر هم تغییری در وضعیتش به وجود نخواهد آمد. زمانی که نورا جدا می‌شود، اشک می‌ریزد و در هم می‌شکند. او عاشق‌های سونگ است اما می‌داند که نمی‌خواهد درجا بزند و درگذشته زندگی کند. او در درون می‌شکند؛ اما تردیدی به دلش راه نمی‌دهد. او به آگاهی بزرگی درباره غم درونش دست‌یافته است. نورا نه می‌خواهد غمش را با شادی جایگزین کند و نه اجازه دهد غم، او را از تجربه‌های جدید زندگی بازدارد؛ او تنها به آنچه که در وجودش شکل‌گرفته آگاه شده و با آن کنار آمده است و این تمام چیزی است که «Past Lives» قصد دارد درباره تجربه عشق نافرجام به ما بگوید.
نمره: 10/10
منتقد: میثم کریمی
نقد ویدئویی فیلم «Past Lives» را در ادامه ببینید:
اگر اشتباه نکرده باشم تو سه تا صحنه فیلم در هنگام گفتگوی دختر و پسر قصه، ما در پس زمینه زوج هایی رو داریم که در حال بوسیدن هم هستن، این میتونه برخواسته از درونیات و هیجان شخصیت هامون باشه، که با توجه به شرایط هرگز این کشش جنسی/جسمی رو بین شخصیتهای اصلیمون نمیبینیم؟؟؟!!!
چیزی درباره فیلم نمی‌دونستم جز اینکه با توجه به امتیاز بالاش حتما ارزش دیدن داره واسه همین دانلودش کردم ولی بعد اینکه دیدم چطوری این جریانات فسیلباز دارن میزننش تو سر هالیوود خورد تو ذوقم و به این نتیجه رسیدن تا زمان خوابیدن هایپ های کاذب نگاهش نکنم.
نمی دونم نویسنده و کارگردان فیلم چه مذهبی داره اما فیلم رو که دیدم حس کردم به شدت تحت تاثیر ایین شینتو قرار داره…واقعن از فیلم لذت بردم….و اما این متن بیشتر شبیه توصیف و معرفی فیلم بود ونه نقد …