خلاصه داستان:
«تارا» داستان زندگی یک زوج را روایت می‌کند. از زمان آشنایی و مواجه‌شدن با تضادها تا رسیدن به یک درک متقابل در زندگی مشترک.
کارگردان:
کاوه قهرمان: فیلمسازی را از سال 1380 با ساخت فیلم کوتاه آغاز کرد و در سال‌های اخیر فیلم‌های کوتاه و مستند فراوانی ساخته است. قهرمان در عرصه ساخت تیزرهای تبلیغاتی نیز سابقه بلندی دارد. «تارا»، نخستین فیلم سینمایی این کارگردان به شمار می‌رود.
نقد فیلم «تارا»:
«تارا» ایده اولیه بسیار خوبی دارد و در پی شکافتن مسائل گوناگون دوره‌های مختلف زندگی مشترک یک زوج است. ایده‌ای که تا حدی در مقدمه‌چینی آن توانسته به هدف خود برسد؛ اما در استمرار آن دچار مشکلاتی شده که باعث ازدست‌رفتن موقعیت‌های بدیع شده است. فیلم تأکید بر نوسانات رابطه در میان زوج‌ها دارد. رابطه‌ای که می‌تواند بی‌دلیل آغاز شود؛ اما در نهایت به تکامل برسد. اما مسیری که کاوه قهرمان، کارگردان این فیلم برای رسیدن به هدف خود پیش می‌گیرد، ایرادات واضحی دارد.
به طور مشخص فیلم فاقد کشمکش است و در بخش درام، فرازوفرودی هم ندارد. کلیت فیلم بر پایه دیالوگ‌هایی بنا شده که صرفاً از ذهنیت دو فرد هنرمند سرچشمه می‌گیرد و ابداً دغدغه‌های یک زندگی عادی را در پی ندارد. در واقع شخصیت‌های فیلم بیش از حد، از زندگی عادی و رایج جدا هستند و ازاین‌جهت می‌توان گفت که دیالوگ‌هایی که بینشان برقرار می‌شود در بهترین حالت در دسته دیالوگ‌های «روشنفکری» دسته‌بندی می‌شود که تناسب چندانی با زندگی شهروندان ندارد و البته، عدم فرازوفرود فیلم هم مزید بر علت شده تا دنبال‌کردن فیلم مشکل‌تر هم شود.
«تارا» شاید اگر تئاتر می‌بود، می‌توانست وضعیت به‌مراتب بهتری داشته باشد. فیلمنامه اثر بیشتر از این که متناسب با سینما باشد، حال و هوای تئاتری دارد. اما نکته مثبت قابل‌توجهی که در تارا وجود دارد، قاب‌بندی‌ها و زیبایی‌شناسی‌های کارگردان است که باعث شده تماشای اثر جذابیت‌های بصری فراوانی داشته باشد. دوربین مخصوصاً در زمانی که در اتاق و محیط محدود است، جایگاه مناسبی دارد و از لحاظ نورپردازی و استفاده از رنگ‌های مختلف، فیلم را یک‌سروگردن از آثار درام این روزهای سینمای ایران بالاتر می‌برد.
اما همان‌طور که اشاره شد، «تارا» از لحاظ روایت داستان چنان عقیم است که بسیاری از تماشاگران خود را پس خواهد زد. تأکید بر دیالوگ‌های شبه روشنفکرانه و تکرار برخی از آن‌ها در مقاطع مختلف زمانی، حداقل برای تماشاگر سینما به‌تنهایی جذابیتی ندارد، مخصوصاً این که ایجاد ارتباط میان سه بازه زمانی، آن طور که می‌بایست، به‌درستی انجام نشده و دچار کمبودهایی است. بااین‌حال، کماکان می‌توان گفت که «تارا» از بابت فیلم‌برداری خوب و توجه کارگردانی به میزانسن و دکوپاژ، اثری شایسته تماشا است و ای‌کاش که در روایت قصه هم پختگی لازم به دست می‌آمد تا با یک اثر روان‌شناختی مناسب مواجه می‌شدیم.
نمره: 5/10
منتقد: میثم کریمی
نقد و بررسی ویدئویی فیلم «تارا» را در ادامه ببینید:
فیلم بسیار بدی بود.حرفایی که با هم میزدن بیشتر رویایی بود تا آغاز یک رابطه. فیلم هیچ گره ای نداشت. همش منتظر بودم که خب حالا چی میشه ولی هیچی نشدد بسیار ضعیف بود
ولی بنظر فیلنانه بیننده رو یکم گیج میکنه انگار یه نوع برداشت واقع بینانه از فیلم
بی روءیا هومن سیدی بود