خلاصه داستان «بعد از رفتن»:
پس از این که آرش (صابر اَبَر) پس از چند سال زندگی در جنوب متوجه می شود که همسرش به ایران بازگشته، تصمیم می گیرد به تهران بازگردد و به دنبال او بگردد اما…
کارگردان:
رضا نجاتی: فیلمساز جوان ایرانی که پیش از این فیلم کوتاه «ارفاق» از او منتشر شده بود و «بعد از رفتن» نخستین تجربه فیلمسازی بلند این کارگردان محسوب می شود.
نقد فیلم «بعد از رفتن»:
جدیدترین فیلم رضا نجاتی همان معضل همیشگی فیلم‌های ایرانی یعنی فیلمنامه را دارد. داستان در این جا درباره مرد تنهایی است که برای یافتن همسرش که چند سال پیش او را ترک کرده به تهران باز می‌گردد و قرار است در جریان ملاقات با افراد مختلف، تغییراتی در زندگی‌اش شکل بگیرد. این فرمول پیش‌ازاین بارها در سینمای ایران مورداستفاده قرار گرفته بود؛ اما فیلم رضا نجاتی نه‌تنها در مقایسه با آن‌ها فیلم بهتری روانه سینما کرده؛ بلکه حتی در این جا اثری ضعیف‌تر را شاهد هستیم.
در فیلمسازی، زمانی قصه قصد ایجاد تعلیق را داشته باشد، نیازمند پرورش شخصیت‌ها و سپس ارائه پیچ‌وخم‌های داستانی است تا در نهایت ضربه نهایی به تماشاگر وارد شود. رویه‌ای که در «بعد از رفتن» به طور کامل نادیده گرفته شده و فیلمساز با ارائه اطلاعات قطره چکانی و اغلب بیهوده، زمان مفید فیلم را کاهش داده است.
به‌عنوان‌مثال، اشاره به توانایی رانندگی شخصیت اصلی داستان در فیلم چه کاربردی دارد؟ آیا این موضوع که درگذشته منجر به حادثه‌ای شده، در زمان حال قرار است تغییری در قصه ایجاد کند؟ یا اشاره به همسر اول که بارداری او از طریق رحم اجاره‌ای و سپس ازدواج با فرد موردنظر شکل‌گرفته، چه تأثیر مشخصی در قصه ایجاد کرده است؟
«بعد از رفتن» سرشار از چنین جزئیات اضافه‌ای است و به همین جهت است که بعد از گذشت یک ساعت، هنوز تماشاگر به‌درستی شخصیت اصلی داستانش را نمی‌شناسد و متعاقباً، دنیای او را هم درک نمی‌کند. دنیایی که در آن او با پدر خود مشکلی قدیمی دارد؛ اما فیلم به ساده‌ترین شکل ممکن آن را مطرح و خاتمه می‌دهد و این اختلاف بدون این که اتفاق ویژه‌ای رخ دهد، به‌سادگی برطرف می‌شود!
(این پاراگراف انتهای فیلم را لو می‌دهد) بااین‌حال، اصلی‌ترین اشتباه فیلم در پایان‌بندی رخ می‌دهد. جایی که فیلمساز به‌جای باز کردن اصولی همان گره‌های غیراصولی ابتدای فیلم، به‌راحتی زن را به زندگی مرد باز می‌گرداند و با گفتن جمله: «ببخشید»، زندگی مرد دوباره سروسامان می‌گیرد و همه چیز به خیروخوشی به پایان می‌رسد! پایان‌بندی عجولانه و بی جزئیاتی که مشکلات منطقی فیلم را دوچندان می‌کند و سؤالات فراوانی را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند که هیچ پاسخ قانع‌کننده‌ای برای آن وجود ندارد.
نقد ویدئویی فیلم «بعد از رفتن»:
«بعد از رفتن» شاید به‌سختی حتی 20 دقیقه قصه مفید داشته باشد. فیلمی که اطلاعاتش را به صورت قطره چکانی به مخاطب می‌دهد و قصد دارد با این روش تعلیقی در داستان ایجاد نماید اما این جزئیات بیهوده، غیرلازم و البته، اضافه هستند و تاثیری هم در پیشبرد فیلمنامه ندارند؛ مخصوصاً که وقتی گره گشایی اصلی صورت می‌گیرد متوجه می‌شویم که ماجرا ساده‌تر از آن بوده که این همه موش و گربه بازی به راه بیفتد!
نمره: 3/10
منتقد: میثم کریمی
فیلم خوب شروع شد
اما بعداز 15 دقیقه زد به جدول
بازیگران هم ضعیف بودند مخصوصا صابر ابر که در همه سکانس ها گویی عصا قورت داده و
هیچگونه ری اکشن خاص از او ندیدیم
گویا بازیگری اش فقط در دو حالت تعجب و خشم خلاصه شده بود و…
نقد شما کاملا درست و دقیق بود و به آن باید بازی های ضعیف بازیگران را هم اضافه کرد و حیف وقت که صرف دیدن این فیلم بشود .همه چیز در این فیلم بی ربط و اضافه بود
من از صابر ابر یه چند تا کار دیدم اما به غیر از غورباقه هیچ جای دیگه خوب و حتی قابل قبول ایفای نقش نکرده بود.
چنین بازیگرایی باید مثل نوید محمد زاده یه سری نقش های خاص رو فقط قبول کنن و توش ماهر بشن
توی فیلم هایی با موضوع های متفاوت کار کردن و ایفای نقش های متفاوت تر مثل جواد عزتی کار هر کسی نیست