«ویلیام دافو» در مصاحبه با «گاردین» می‌گوید فیلم‌های «چالش‌برانگیز» در پلتفرم‌های استریم با استقبال مواجه نمی‌شوند چون مخاطبین وقتی به خانه برمی‌گردند تمایل دارند «چیزی احمقانه» ببیند. دافو در سال‌های اخیر فیلم‌های چالش‌برانگیز «شمالی» (The Northman)، «درون» (Inside) و «موجودات بیچاره» (Poor Things) را در سالن‌های سینما و پلتفرم‌های استریم داشته است.
به گزارش مووی مگ به نقل از 30نما، ویلیام دافو می‌گوید اینکه مردم این روزها در خانه فیلم می‌بینند «تراژیک» است: «چون نوع توجهی که مردم در خانه دارند یکسان نیست. فیلم‌های دشوارتر و چالش‌برانگیزتر عملکرد خوبی ندارند وقتی مخاطبی دارید که واقعاً توجه نمی‌کند. این مسئله مهمی است. دلم برای جایگاهی که سینما در دنیا داشت تنگ شده. به سینما می‌روید، برای شام بیرون می‌روید، و بعد در موردش حرف می‌زنید، و گسترش پیدا می‌کند. مردم این روزها به خانه می‌روند و می‌گویند: «هی عزیزم، بیا امشب چیزی احمقانه ببینیم» و بعد پنج یا ده دقیقه از آن را بی‌دقت می‌بینند و می‌گویند: «فراموشش کن، بیا بخوابیم.» آن مباحثه چه می‌شود؟»
او در ادامه از نقش استودیوها در این تغییر می‌گویند: «مثل گذشته فیلم نمی‌سازند. کمپانی‌های تولید اسباب بازی یا نهادهای دیگر روی آنها سرمایه‌گذاری می‌کنند، و به وسیله‌ای برای تولید فیلم بدل می‌شوند، چون آنها می‌دانند چطور فیلم بسازند.»
دافو اضافه می‌کند که منبع «پستی» برای تشریح کسب‌وکار فیلم و یا «انداختن نگاه دقیقی به آنچه تغییر کرده» است اما می‌گوید: «فقط متوجه شده‌ام که واسطه‌ها تکثیر شده‌اند. مثل گذشته تهیه‌کننده جسور وجود ندارد. چند تهیه‌کننده فهیم داریم، اما دیگر آن شخصیت‌های پیشین وجود ندارند، کسانی که حاضر بودند خانه خود را بفروشند تا فیلم بسازند، کارهای دیوانه‌وار برای ساختن فیلم. یافتن آنها کمی دشوارتر شده.»
دافو این هفته روی پیاده‌رو مشاهیر هالیوود ستاره گرفت.
داره درمورد سرویس های استریم صحبت میکنه و کاملا هم درست میگه.
اینارو بگم باز میان میگن ترول کردی ولی حقیقتش سینما رو (برای کسانی که به این نوع حرف ها علاقه دارند) چندتا چهره بخصوص فروختند به صنعت دیجیتال و سرویس استریم. بعضیا شاید فراموش کرده باشن ولی من یادمه کی درمورد نتفلیکس هشدار داد و کی ها براش ذوق مرگ شدن و رفتن برای سریال تاپ اون روز های نتفلیکس اپیزود کارگردانی کردند، همون هایی که این روزا حرفای زیادی میزنن! الفاظی مثل فسیل و «دایناسور» هم خیلی ها فکر میکنن مارول فن ها برای بی احترامی به پیشکسوتان سینما آوردن تو بحث های سینمایی ولی حقیقتش اولین کسی که این حرف رو زد دیوید لینچ بود که درباره فیلم آنالوگ از این اصطلاح به کار برد وقتی گفت “همه چیزش دایناسوره، دیجیتال خوبه”!
به نظرم دیدن فیلم در سینما یا خانه، بستگی به سلیقه‌ی فرد داره؛ ولی با این مورد که فیلم های چند سال اخیر ضعیف تر شده اند موافقم!
در گذشته واقعا فیلم های عمیق تر و ماندگارتری ساخته می‌شد که عمده آثار این سال ها (به ویژه دوران کرونا و بعد از آن) اصلا در حد مقایسه با آن فیلم ها نیست. چه در فیلم های درام و خانوادگی و معمایی، و چه در فیلم های اکشن و …، واقعا فیلم های قدیمی تر یک سر و گردن از فیلم های جدید بالاتر هستند.