لاصه داستان «فسیل»:
اسی (بهرام افشار) به همراه گروهش در دوران قبل از انقلاب به اجرای موسیقی زنده مشغول هستند تا این که یک حادثه باعث میشود این خواننده به کما برود و در سالهای ابتدایی بعد از انقلاب به هوش بیاید و…
کارگردان:
کریم امینی که یکی از بازیگران پرکار سینما و تلویزیون ایران در سالهای اخیر بوده است. امینی در چند سال گذشته تجربه کارگردانی را هم پشت سر گذاشته که «فسیل» مهمترین فیلم او در مقام کارگردان تا به امروز به شمار میرود که تا به امروز، پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران است.
نقد فیلم «فسیل»:
«فسیل» دقیقاً با همان فرمولی ساخته شده که اغلب کمدیهای پرفروش ایران در چند سال اخیر ساخته شدهاند. از جمله آثاری که میتوان گفت «فسیل» به طور کامل از آن الگوبرداری کرده، «نهنگ عنبر» بوده است. ویژگی مشترک هر دوی این آثار، تمسخر سالهای ابتدای انقلاب و اشاره به خوانندگان پیش از انقلاب است که ظاهراً حالا دیگر تبدیل به فرمول پولسازی برای سینمای ایران شده است.
فرمولی که البته در آن خردی وجود ندارد و صرفاً با انجام لودگی و بازخوانی ترانههای قدیمی به شکلی هجوآمیز، رضایت مخاطب را کسب میکند. «فسیل» حتی در مقایسه با «نهنگ عنبر» که قصهای نصفه و نیمه داشت، نحیفتر است و سازندگان آن حتی زحمت روایت قصهای ساده را به خود ندادهاند. عجیب است که «فسیل» به طور مشخص، ترکیبی از چند سکانس مختلف است که بیشتر برای شبکههای اجتماعی کاربرد دارد تا قاب سینما. سکانسهایی که ارتباطی چندانی به یکدیگر پیدا نمیکنند و کارکرد مستقلی دارند.
در این آش شله قلمکار، مخاطب میتواند هر چیزی را ببیند. تمسخر دوران قبل از انقلاب، تمسخر رویکردهای ابتدای انقلاب مانند کمیته و سختگیریهای آن دوران (البته در این موقعیت، تمسخر جایش را به شوخیهای ملایم میدهد) و در نهایت، برای این معجون تکراری، گروههای مجاهد را هم اضافه کنید تا نتیجه کار چیزی شبیه به ترکیب «نهنگ عنبر» و «هزارپا» شود که بر حسب اتفاق، هر دوی این آثار از پرفروشترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران بودهاند و بنابراین، تعجبی ندارد که «فسیل» هم توانسته این مسیر را طی کند. «فسیل» در روایت مسیر متفاوتی پیش نمی گیرد و با همان شدت همیشگیِ اغلب آثار سینمای ایران به دوران پهلوی می تازد و در عین حال، زمانی که به زمان حال می رسد دست به عصا می شود و سعی می کند با ملایم ترین حالت ممکن شوخی های خود را مطرح نماید.
شاید تنها ویژگی مثبت فیلم، حضور بازیگرانی است که بههرحال توانایی خنداندن مخاطب را دارند. بازیگران توانایی که هرچقدر هم شوخیهای فیلم سطحی و مبتذل باشند، اجرای کمنقصی در مقابل دوربین دارند و مخاطب را راضی میکنند. بهرام افشاری در «فسیل» چنین وضعیتی دارد. بازیگری که بهتنهایی بار اصلی فیلم را به دوش میکشد و میتواند مخاطب را در دقایق مختلف فیلم بخنداند. «فسیل» به طور مشخص در میانه از نفس میافتاد و ایدهای برای ارائه به مخاطب ندارد، اما بهرام افشاری توانسته به هر شکل ممکن، خنده را به لبان تماشاگر بیاورد و بزرگترین سرمایه فیلم به شمار میرود.
نقد ویدئویی فیلم «فسیل» را در ادامه ببینید:
«فسیل» از خانواده «نهنگ عنبر» و «هزارپا» است و با همان فرمول و تغییر شخصیتها، توانسته به فروشی رؤیایی دست پیدا کند. نکته نگرانکننده این که دیگر برای سینمای ایران مهم نیست که در آثارش رگههایی از فلسفه سینما هم وجود داشته باشد. «فسیل» و آثاری که با الهام از این فیلم به سینما آمدهاند، نه نیازی به شخصیتپردازی دارند و نه حتی حرف مهمی دارند که دغدغه سازندگانش باشد. هدف این جا قِر دادن با آهنگهای نوستالژیک و سپس تمسخر سازندگان همان موسیقی و در نهایت، رستگار شدن در دوران فعلی است؛ فرمولی که حداقل فعلاً چه از سمت مسئولین و چه از سمت مردم، با استقبال گرمی مواجه میشود.
نمره: 3/10
منتقد: میثم کریمی
چقدر سختگیری میکنید شما مخاطب عام این فیلمها رو دوست داره ! من خودم از دیدن این فیلم لذت بردم
ملوس جاده چالوس
واقعا مزخرف و تهوع آور هست بازیگر نقش اصلی هم واقعا بازیش افتضاحه
واقعا برای مردم متاسف باشیم که پر فروش ترین تاریخ ایران شده یا برای دولت و شانتاژهاش …
اتاق مهمان را ببینید با سادگی خاص خودش یکم فیلم هم ببینید
خوشبختانه من پول ندادم سینما ببینمش،دیشب حیف اینترنتی که مصرف کردم برا دانلودش،کلا ۴ تا ۳۰ ثانیه طنز داشت که اونم تو تبلیغاش بهم چسبونده بودن،الان یکساله این فیلم رو پرده سینماست هنوزم هست تو همه سینماها خوب معلومه فروش میکنه،پنج دقیقه اول فیلم شروع کردم به زمین رو کندن ولی تا آخرش پیش رفتم ببینم تا چه حد مستجهن و سخیفه ،کاش خنده دار بود کاش لوده بود،هیچی نبود هیچی،مزخرف محض،حیف این نقدی که واسش نوشتین و وقتی که همه مون واسش گذاشتیم سینمای ایران تباهه تماممم
متاسفانه سینمای ایران چند سال اخیر به شدت ضعیف شده
سینمای کمدی که اصلا نداریم یکسری دلقک بازی ست .
متاسفانه سینمای اجتماعی هم حرفی برای گفتن ندارد از برادران لیلا و ابد و متری ….بگیر تا ….. تفریق و شب داخلی دیوار و….
خالی از فلسفه و عمق و ظرافت و نوآوری خاصند ! یا حداقل خیلی کم این رگها در آنهاست یا ناقص وجود دارد و الکن
این فیلمها را با آثار روز دنیا مقایسه کنی ابدا قابل مقایسه نیستن حتی در حد همین آسیا هم نیستن.
سلکت شدن یک فیلم در فلان جشنواره ابدا معنی اش خوب بودن یک فیلم نیست ، چون بسیار فیلم داریم که حتی جایزه هم گرفتن در تاریخ امروزه کسی نمی تواند ۵ دقیقه آن را تحمل کند و بر همه هویدا شده که فیلم مزخرفی بوده
و بالعکس فیلمهایی داشتیم در دوران خودشان نادیده گرفتن شدن که امروزه جز شاهکارهای تاریخ سینماست .
برگردیم به سینمای خودمان
این فیلمها نامبرده بالا میشد گفت متاسفانه یکسری شعار تصویری شده بودن نه سینما . این را متخصصان سینما بخوبی بر آن واقف هستن حالا شاید چهارتا آدم غیرمتخصص هیجانی پیدا بشه و حرفهای مثبتی راجبشون بزنن که ما کاری با آنها نداریم اما این فیلمها معمولی محسوب میشن واقعا قدرت لازم را ندارند که بشه ۲ بار دیدشان یک بار مصرف هستن متاسفانه و خالی از لایه .
تنها فیلم جنگ جهانی سوم بود و یکی دو فیلم دیگر که لذت سینما رو مجدد بهمون داد البته خالی از اشکالم نبودن اما در این بی فیلمی غنیمت بودن.
علتش هم اینه که
متاسفانه اهالی سینمای ما چه بازیگر چه فیلمساز سالهاست از کتاب و پژوهش علمی و فلسفی فاصله گرفته اند و حتی باید گفت قبلا هم به اون صورتم کتاب نمی خواندن و این فقر درونی باعث نحیف شدن سینمای ما شده
فیلمساز ما
امروزه غرق یکسری شعار شدن که الان توی جشنواره های الف هم دیگه این شعارها خریدار ندارند و دلخوش شدن به گرفتن چهارتا عکس در فرش قرمز .
فیلمهای ما نه در بازارهای جهانی خریدار دارند نه تماشاچی به اون صورت ، این و در مقایسه با مابقی فیلمهای جهان عرض می کنم
اینی که در پایان اکران در ونیز یا جشنواره دیگر تشویقشان میکنند این یک رسم است یک آداب جشنواره ای است که در پایان هر فیلمی عوامل آن را تشویق می کنند یکجور مهمانوازی اون جشنواره است ابدا ربطی به کیفیت ندارد مگر در موارد خاص!
تهش هم می بینیم که همین فیلمها که به دروغ در خبرگزاری های ایران میگن ۹ دقیقه براش ایستاده دست زدن دست خالی از جشنواره بدون جایزه بر می گردد.
پس اگر تو خیلی خوب بودی و ۹۰ دقیقه برات دست زدن چرا بهت جایزه ندادن ؟
برای مهم ترین فیلمهای جهان نهایتا ۱ دقیقه و خورده ای دست میزنن
آدم می ماند عزیزان چرا این دروغها رو به ملت خودشون تحویل میدن ، میخای بگی خیلی خفنی ؟ خوب عزیزم با فیلمت نشان بده نه در شایعه هایی که می سازی ، خوشبختانه هم لو میرن
امیدوارم عزیزان برن جشنواره های الف جهان و از نزدیک ببینند تا هر وقت فیلمساز متقلب وطنی خواست دروغی بگه که ازش کسب اعتبار کند در نزد مردم ایران رسواش کنند
ابدا منظورم اون ۱ درصد فیلمساز و عوامل شرافتمند و کاربلد سینمای ایران نیست که افتخار سینمای ما هستن ، مشخصا منظورم صنف بازیگر و فیلمسازانی و سایرین هست که کاسبن اشتباهی اومدن تو هنر . تعدادشان هم کم نیست تقریبا ۹۹ درصد سینمای ایران هستند
و منتقد های آب دوغ خیاری میرزا بنویس رو بزارید کنارشان
ما همچنان امیدمان به آن ۱ درصد فیلمنامه نویس و بازیگر و کارگردان و فیلمبردار و عوامل شرافتمند سینمای ایران است که آبروی هنر این سرزمینند
نه نون بنرخ روز خورن نه اهل خالی بندی و ظاهر سازی هستن نه دنبال فریب هموطنهای خودشونن نه بخاطر پول و منافع هر کاری می کنند
…………………………………………….
سینمای جهان
از سینمای ایران چهره جدید حرف جدید میخان که متاسفانه فیلمسازان ما درگیر سنجاق شدن به شعارهای مختلف و سوار شدن بر موج ها شدنه ، سینمای جهان دنبال هنر است نه شعار و چهار تا متلک ، اینها که پر فضای مجازی است ، هنر سینمای شما کجاست فیلمساز عزیزم ؟
متاسفانه عمده مخاطب امروز ما هم سواد لازم را ندارد و اهل کتاب و اندیشه نیست برای همین فوری جذب هر فیلمی میشود
بقول شاملو وقتی شما خورشید را نشناسی امکان دارد هر شعله کبریتی را خورشید بپنداری!
مخاطب باسواد خیلی محکم از فیلم و فیلمساز می پرسد
شما قرار است چه چیز جدید به من اضافه کنی ! پاسخ منطقی دریافت نکند تعارف نمی کند و فیلم را حذف می کنم هم از سیستمش هم از ذهنش
امیدوارم سینمای ایران زودتر بالنده شود و فیلمسازان ما فیلم کار درست بسازند
و پنج ستاره بشوند در تمام جشنواره های جهانی
در حقیقت سینما ما را از زندگی عادیمون عریان تر نشون میده اما در ایران هر چه که هستیم عریان تر که نباید باشیم هیچ بلکه باید از حقیقتمون پوشیده تر باشیم… نه فقط حجاب، ما در مورد اون چه که واقعا فکر می کنیم هم نباید پرده برداریم.. معلومه وقتی آزادی نباشه سینمایی هم نیست. محدودیت هم تا یک زمان مشخصی می تونه خلافیت به بار بیاره. وقت آزادیه! در همه عرصه ها. این پوشیدگی ها و محدودیت ها فقط تولید ادا و ابتذال می کنه.
سینمای آشغال ایران با حماقت یک مشت …مینوازد
در حماقت این افراد آنها را یاری کنید
سینمایی که شما از روی بی حوصلگی بهش میگید سینمای ایران، گیر یک سری نادان پولکی افتاده. اگر سینمای واقعی می خواید باید به آثار هنر و تجربه مراجعه کنید. این دید سطحی شما به هنره. تمام فیلم های ارزشمند به خاطر فروش نرفتن و دیده نشدن توسط امثال شما که حمایت نمی کنید به هنر و تجربه تبعید میشن.
سینمای واقعی ما بله در بخش هنر و تجربه است ، البته اونجا هم تعداد بسیار کمی فیلم خوب داریم
اکثرشان به معنای واقعی هنری نیستن ادعایی چنین چیزی را دارند اما ضعیفند متاسفانه ،
متاسفانه کلا سینمای ایران این سالها افت شدیدی داشته در همه ابعادش
البته آدم با استعداد کم نداریم
اما تا الان متاسفانه فرصت ظهور جدی پیدا نکردن امیدوارم نسلی سزاوار بیاد و کل این سینما منافع محور و کاسب دندان گرد فرصت طلب هزار چهره ضد فرهنگ را بشوره ببره .
نسلی از جنس علم و دانش و انسانیت
نسلی صادق و یک رو و حامی واقعی فرهنگ
ببینید سینمای ما نمی تونه سینمای خوبی باشه. چرا که از حقیقت فراریه. فیلمی که قراره در سال 1402 ساخته بشه و مردم رو یک هیچ بزرگ نشون بده، بدون لایف استایل واقعیشون. بدون تفکر حقیقیشون مطمئن باشید فیلم موفقی نخواهد بود و فیلم خوب واقعی در این دیار ساخته نخواهد شد. مگر یک سری مینیمالیست باشیم و بریم در روستاها و بعد از تمام مراعات ها هم فیلممون در تلگرام بصورت غیرقانونی پخش بشه.
سبک زندگی ! از کلمات خارجی چرا انقدر زیاد استفاده میکنید ؟؟؟
کل سینمای ایران شده فیلمای کمدی و مارکتی هنر داره به قهقرا میره
تمام فیلمای خوب ایران یا در سکوت منتشر میشن یا قاچاق میشن یا لو میرن یا در هنر و تجربه اکران می شوند. هنر به قهقرا نمیره ولی سینمای واقعی به دست این ….داره سلاخی میشه
دوستان
تبلیغ زیاد حکومت برای فیلم
گرانتر شدن تیکت
این دو عامل بسیار مهم فروشش هستن.
و اینکه شنیده ام گاهی میگویند رابرت مک کی میگه
کمدی باید بخندونه و اینم می خندونه
به این افراد باید گفت
مک کی چیزای دیگه هم گفته
درباره اصول درام و دیالوگ نویسی و موقعیت پردازی و…. حدی از این ها باید رعایت بشه
که اون خنده ،خندهی اشاره شده مک کی باشه
گروهی دیگر به مخالفان این جور بیمایه ها
برچسب پیروی از چپ و روشنفکربازی و … اینا می زنن
این فرار رو به جلو و برچسب زنیه
برای گریز از روبرویی با مسئله
این افراد تهی بودن و بی چیز بودن نگاهشان به سینما یا فرهنگ در این مملکت رو با حمله ی ناشیانه و سطحی پاسخ می دن
چند تا فیلم نام می برم در همین چند سال اخیر
از هنرمندان و بزرگان کمدی. و کمدی رمانتیک نامی نمی برم که نگن قیاس با اسطوره ها.
مثل فسیل و هزار پا و مطرب و نهنگ عنبر از نظر داستان نویسی حتی از مزخرفی مث امریکن پای صد پله پایین ترند چه برسه به فیلمای زیر که بیشترشون فقط سرگرم کنندن بی هیچ ادعایی و شوخی جنسی رو هم می فهمن بعضی هاشون کم نظیرن
زامبی لند یک و دو
ساقدوشها(درجه یکه)
تقریبا همهی کارهای ادگار رایت(مث شان می میرد)
این آخرشه از ست روگن
پدینگتون(درجه یکه)
ماشین مخوف(کمدی درباره مسابقه فوتبال در زندان)
به بالا نگاه نکن(ارزش یه بار رو داره)
موزیکال ها مث
افسون شده و بزرگترین نمایشپرداز
دکتر دولیتل
به سازندههای بیسوادش باید گفت فیلم فسیل شما
اندازه یه دقیقه از فیلمای بالا ارزش نداره
مخالفان دورریزهای شما اتفاقا عاشق کمدی اند
شان میمیرد غلطه.
shaun of the dead (شانِ مردگان) شوخی با اسم فیلم هایی مثل Dawn of the dead هستش.
درست میگی . چون به این هم معروفه . و این تو ذهنم مونده بود اینو نوشتم
آنچه از این فیلم اموختم :
زمان شاه هر کی رو میگرفتن شکنجه میکردن ٫
زمان اینا هر کی رو میگیرن فقط صحبت میکنن
بازی جواد هاشمی واقعا افتضاحه
شما چند تا کلبپ پر طرفدار این روزهای اینستاگرام مثل «مشکل داری؟» و صادق بوقی و گربه خودم و اینا رو بردار. به هم بچسبون و یه میکس خنده دار یه ساعت و نیمه ازشون در بیار توی سینما پخش کن. ببین چه فروشی میکنه. مردم ایران دیگه چیزی از سینما جز چند تا تصویر خنده دار نمیخوان. این خیلی بده. بد
متاسفانه من فیلم رو تو سینما دیدم ، فیلم عین کلیپ های اینستاگرامه و داستان و فیلمنامه ای پشتش نیست و سعی داره با شوخی های جنسی و لودگی از مخاطب خنده بگیره ، اگر وضع جامعه این نبود یا نحوه اکران فیلم اصولی میبود این فیلم اینقدر دیده نمیشد و پرفروش ترین فیلم نمیشد ، سینما به نحوی میتونه تفکر یه ملت رو بسازه و اون رو تو مسیر پیشرفت قرار بده تو مملکت ما نه تنها از این فرصت استفاده نمیشه حتی داره سؤ استفاده میشه!
ایمان جان لطف میکنی چندتا مثال از فیلمهایی که باعث پیشرفت شدن رو نام ببری؟
آهان فییلمای آموزشی
نه عزیزکم
فیلمای آموزشی نیست که باعث پیشرفت شدن
فیلمهایی که باعث پیشرفت شدن اینا هستن :
: انفرادی ، شهر هرت ، هاوایی ، دراکولا ، زی زی گولو ، چندمیگیری گریه کنی ، بخارست ، تگزاس ۲ و…
بی نهایت فیلمهای عمیق داریم
/
خدایی فیلم فسیل تو بخش تدوین خوب بود و طراحی صحنه از لحاظ ترسیم اون دوره تاریخی منظورمه
جاهایی کارگردانی هم خوبه
بازی نقش یک هم خوبه در حد اینکه ما را می خنداند منظومه ولی همچنان همان بهرام افشاری گذشته است به خلق شخصیت نمی رسد
فیلمنامه که کلا نداشتیم
و مجموعا فیلم نشده و اصلا کمدی نیست بیشتر شوخینامه ست تا فیلمنامه
نمره من ۱ از ۱۰
متاسفانه وقتی لودگی و مسخرگی جای کُمِدی رو بگیره همین میشه!
آهنگ های خواننده های لس آنجلسی رو مصداق ‘غِنا’ و گناه میدونن، اونوقت با همون آهنگا، فیلمشون میلیاردی میفروشه.
همه چیز شده مسخره بازی: سیاست، فرهنگ، ورزش و…
با گروهی از دوستان رفته بودیم و فیلم فسیل رو ببینیم،داخل سالن سینما خیلی خندیدیم و نگاه کردنش برامون لذت بخش بود.
اما قضیه از اونجایی مشکل دار شد که یکی دیگه از دوستام خواست براش داستان فیلم رو توضیح بدم :/
یعنی به معنای واقعی کلمه اهالی سینما تهی از متن شدن
شبکه های اجتماعی نبود این فیلم ها بودجه ساختشون هم بر نمی گشت
سینمای بعد انقلاب ب جز انگشت شمار کارگردانای واقعا هنرمند که حاصل پرورش و فضای باز همون قبل انقلاب هستن هیچ چیزی برای ارائه نداره، صفر مطلقه و از یه طرف توسط فیلمای سفارشی و از طرف دیگه توسط همین خزعبلات دم دستی احاطه شده.
متاسفانه عرصهی سیمرغ، شده جولانگه مگس…
شما ها کلا توی فضا با تریاک سفر می کنید؟
همه ی جوایز بین المللی سینمای ایران مال بعد ۵۷ هست. و جالبه نه حکومت پهلوی نه حکومت جمهوری اسلامی هیچ کدوم توی این جوایز سهمی نداشتند و همش خلاقیت های فردی افراد نابغه بوده. این توهمات پهلوی پرستی شما هم ناشی از شست و شوی مغزی شما هست مثل شست و شوی مغزی ماله کش ها و سایبری ها.
کسی از پهلوی حرف زد تریاکی ؟؟