اپیزود اول از فصل دوم سریال «The Last of us» که «روزهای آینده» نام دارد، بازگشت موفقی از بهترین اقتباس تاریخ از یک بازی کامپیوتری است. این قسمت به طرز شگفت‌آوری لحظات سرخوشانه و سبُک دارد، به همین دلیل قطعاً حس آرامش قبل از طوفان را به تماشاگر منتقل می‌کند، بدون اینکه از هیجان و بار احساسی منبع اقتباسش (بازی) بکاهد. اقتباس از بازی دوم چالش بسیار دشوارتری نسبت به بازی اول است و سریال از همین حالا تغییرات جالبی در ساختار [روایت] ایجاد کرده که واقعاً موفق بوده‌اند.
حالا که تمرکز روی شخصیت اِلی است، پدرو پاسکال به اندازه‌ی فصل قبل فرصت نقش‌آفرینی پیدا نمی‌کند، اما همچنان چند لحظه‌ی برجسته دارد و در عین حال جنبه‌ی مهربان‌تری از شخصیت جوئل را به نمایش می‌گذارد. بلا رمزی از همین ابتدا نشان می‌دهد که به خوبی از پسِ ایفای نقش این نسخه‌ی بزرگ‌تر و پریشانِ اِلی، که به یک اندازه مصمم و بی‌پرواست، برمی‌آید. ایزابلا مرسد ستاره‌ی برجسته‌ی این قسمت است؛ او با تجسم کامل شخصیت دینا و داشتن یک شیمی (رابطه) بسیار ملموس با بلا رمزی، فوراً خود را به عنوان یک انتخاب بازیگر بی‌نقص تثبیت می‌کند.
کارگردانی کریگ مازن عالی است و کیفیت ساختِ تقریباً بی‌نقص سریال، که واقعاً به جان بخشیدن به [شهر] جکسون کمک کرده، آن را تقویت می‌کند. اگرچه [این قسمت] بیشتر بر صحنه‌های خصوصی و دیالوگ‌محور متمرکز است، اما آن سکانس پرتنش و حساب‌شده‌ای که در آن وجود دارد، زبان اکشن بازی ویدیویی را به زیبایی به زبان تلویزیون برمی‌گرداند. از همان لحظه‌ی شروع، این قسمت صحنه‌های جدیدی را اضافه می‌کند که محتوای اصلی [بازی] را غنی‌تر کرده‌اند و صحنه‌هایی هم که مستقیماً از بازی برداشته شده‌اند، به خوبی پیاده‌سازی شده و حق مطلب در موردشان ادا شده است.”
اما همه چیز در مورد سریال به انتشار اپیزودهای بعدی باز می گردد و باید دید که آیا این سریال می تواند روند موفقیت آمیز فصل های گذشته را تکرار کند یا خیر.
بررسی ویدئویی میثم کریمی درباره اپیزود اول از فصل دوم سریال «The Last of us» را در ادامه ببینید:
