اگر با این انتظار سراغ فیلم «The Accountant 2» بروید که حتی اندکی به فیلم اول شباهت داشته باشد، ناامید خواهید شد. کاملاً مشخص است که قسمت دوم این فیلم طوری ساخته شده که لازم نیست حتماً قسمت اول را دیده باشید تا داستان قسمت دوم را متوجه شوید. نقطه‌ی قوت اصلی «The Accountant 2» ، شیمی بازیگران بن افلک و جان برنتال است. ریتم فیلم نسبت به قسمت اول کاملاً به‌هم‌ریخته است: ابتدای فیلم کند پیش می‌رود اما در ۴۵ دقیقه‌ی پایانی سرعت اتفاقات بسیار بالا می‌رود.
خلاصه داستان: روایت درباره یک خانواده اهل السالوادور است که ناپدید می‌شوند. از همان ابتدا متوجه می‌شوید که موضوع اصلی فیلم قاچاق انسان است، چراکه این سوژه در فیلم‌های جنایی و اکشن هالیوود طی ۱۰ سال اخیر، بعد از سلاح هسته‌ای، بیشترین کاربرد را داشته است. می‌دانید که پدر خانواده مرده و فرزند خانواده هنوز زنده است؛ و در میان دنیای کارگران جنسی و آدمکش‌ها، متوجه می‌شوید مادر خانواده هم جایی در داستان حضور دارد. شخصیت منفی اصلی فیلم در مجموع فقط حدود ۴ دقیقه روی پرده ظاهر می‌شود و خودش و دستیارش (که بیشتر کارهای خطرناک را انجام می‌دهد)، جزو کم‌تهدیدترین و نه‌چندان ترسناک‌ترین ضدقهرمان‌های فیلم‌های اکشن اخیر هستند.
بخش زیادی از فیلم روی رابطه بین دو برادر تمرکز دارد؛ و این همان چیزی است که این دنباله نسبتاً فراموش‌شدنی را نجات داده است. شیمی بین این دو عالی است و جان برنتال نقش برادر کوچک آسیب‌پذیر و ناپایدار از نظر عاطفی را عالی بازی می‌کند. بن افلک هم اجرای خوبی دارد، هرچند لحن و لهجه عجیب و خاصی پیدا کرده که در قسمت اول نبود و شاید اول داستان کمی عجیب به نظر برسد؛ البته در قسمت قبلی دیالوگ‌های زیادی هم نداشت که بخواهیم مقایسه کنیم.
شخصیت آناایس به عنوان ضدقهرمان دوم داستان بسیار جالب است و نبرد او با مدینا یکی از جذاب‌ترین صحنه‌های فیلم است، چون در این نقطه بیشتر تماشاگران نکته مهمی را در مورد او متوجه می شوند. وقتی این سکانس با موسیقی احساسی همراه می‌شود، یکی از بهترین لحظات فیلم شکل می‌گیرد.
روایت کلی «The Accountant 2» بیش از حد شلوغ است و نیمی از گره‌های روایی که شروع می‌کند را اصلاً حل نمی‌کند. از لحاظ بصری و فیلمبرداری، مثل دیگر آثار گوین اوکانر، قابل قبول و خوب است. تنها نقد این است که کمی رنگ‌بندی نارنجی معروف “مکزیکی” را دارد، اما به اندازه‌ی سریال‌هایی مانند “برکینگ بد” محسوس و آزاردهنده نیست.
فیلم ارزش یک‌بار دیدن را دارد و اگر قسمت سومی ساخته شود، قطعاً تماشایش خواهم کرد. اما باید روی داستان منسجم‌تر و محدودتری تمرکز کنند. سازندگان «The Accountant 2» قصد داشته اند تا همه‌چیز را در فیلم بگنجانند اما به دلیل محدودیت زمان (که بیشتر فیلم‌ها بالای دو ساعت نمی‌شوند) به بسیاری از موضوعات نرسیدند؛ و این موضوع به‌وضوح مشخص است. جان برنتال واقعاً ستاره این فیلم بود و خوب شد که این بار به هر دو شخصیت براکستون و کریستین عمق شخصیتی بیشتری دادند—که یکی از انتقادهای رایج به قسمت اول بود.
نمره: 6/10
