در دنیای هالیوود گاهی اوقات بهترین فکر شنا کردن خلاف جهت آب است و ایده تولید فیلمهای کمهزینه بخشی از این نگرش است.
سال 2010 کمی پس از آنکه فیلم بسیار کمهزینه «فعالیت فراهنجار» (Paranormal Activity) تولید پارامونت پیکچرز، به موفقیت فراوان در گیشههای فروش دست پیدا کرد، مدیران استودیو تصمیم گرفتند واحدی راهاندازی کنند که به تولید فیلمهای بیشتر از این دست اختصاص داشته باشد.
در این واحد با عنوان «اینسرج» (InSurge)، فیلمهای کمتر از یک میلیون دلار با تکیه بیشتر بر مفاهیم عمیق و تکیه کمتر بر پول و ستارههای بزرگ تولید شد، اما به تدریج ثابت شد این بلندپروازیها بیشتر به لحاط نظری جذابیت دارد تا نظری. گو اینکه چند فیلم تولیدشده در این واحد (مانند فیلم ترسناک «شیطان درون» در سال 2012) به موفقیت تجاری دست پیدا کردند.
اما برخلاف بسیاری از هیجانات لحظهای هالیوود، این ایده قدرتی ماندگار داشت.
به نظر میرسد ایده تولید فیلمهای ترسناک کمهزینه در سایه حمایت استودیو بیش از ایدههای دیگر جواب میدهد. در هفتهای که گذشت شاهد تازهترین و شاید تکاندهندهترین نمونه بودیم. تریلر ترسناک و آیندهگرایانه «پاکسازی» (The Purge) با بازی ایتن هاوک که توسط یونیورسال پیکچرز در بازار عرضه شده، با بودجهای حدود سه میلیون دلار ساخته شد، اما 36.4 میلیون دلار فروش آن در سه روز اول اکران به قدری بود که این فیلم را در جدول فروش به راحتی بالاتر از رقیب پرهزینهاش، کمدی «کارآموزی» (The Internship) با بازی وینس وان و اوئن ویلسن قرار داد. این در حالی بود که «کارآموزی» حمایت شرکت گوگل و کلی تبلیغ تلویزیونی داشت.
در این زمینه، برخی از موفقترین اقدامها را یک شرکت انجام داد: «بلومهاوس» متعلق به جیسن بلوم که پشت مجموعه سینمایی «فعالیت فراهنجار»، وارث معنوی آن فیلم ترسناک «حیلهگر» (Insidious) و اکنون فیلم «پاکسازی» قرار دارد.
ناعادلانه است اگر بگوییم ژانر فیلمهای کمهزینه به هالیوود هجوم آورده است. با این حال، این واقعیت که یک استودیو دیگر وارد صحنه شده، قابل توجه است. فیلمهای ترسناک کمهزینه الگویی بود که شرکت لاینزگیت یکی از پیشگامان آن بود، پارامونت آن را به سطح جدیدی رساند و اکنون با وجود رقبایی چون یونیورسال که با بلومهاوس قرارداد بسته، در سراسر هالیوود گسترش پیدا کرده است.
در دنیای دورهای هالیوود، گاهی اوقات بهترین فکر، شنا کردن خلاف جهت آب است و جهت آب در سالهای اخیر تولید فیلمهای مجلل و پرهزینه است. البته بسیاری از این فیلمها در گیشههای فروش موفق بودند. در عین حال جای تعجب ندارد که تماشاگران فیلمهای تجاری که توسط نمایشهای نور و صدای هالیوود اشباع شدهاند، هرچند وقت یکبار دوست داشته باشند فیلمی را ببینند که با دوربین روی دست فیلمبرداری شده است.
حدود 15 سال از زمانی میگذرد که «پروژه جادوگر بلر» اولین پدیده ژانر دوربین روی دست در دوران معاصر لقب گرفت. ما اکنون بسیار درستتر درمورد فیلمهای ترسناک کمهزینه فکر میکنیم، اما درسهای «پروژه جادوگر بلر» فراموش نشده است: در این عصر بزرگتر از معمول، فیلمهایی که حس کوچک بودن را منتقل میکنند، همچنان طنینانداز هستند.
خبرآنلاین