نقد و بررسی فیلم تامی ( Tammy )

اگر قرار بر این باشد که بتوان یکی از بازیگران اخیر هالیوود که توانسته آهسته و پیوسته خودش را به عنوان نقش اصلی فیلمها مطرح نماید را نام برد، آن فرد بدون شک ملیسا مک کارتی است. مک کارتی نزدیک به دو دهه است که در سینما فعالیت می کند و تا چند سال گذشته نیز اغلب در نقشهای کوتاه مکمل چه در سینما و چه در تلویزیون دیده می شد اما به واسطه نقش آفرینی در فیلم تحسین شده « ساقدوش ها » موفق شد که نامزد دریافت جایزه اسکار شود و پس از آن نیز روند صعودی را در زندگی سینمایی اش پیش گرفت و رفته رفته تهیه کنندگان را مجاب کرد که نامش را بزرگتر از هر بازیگر دیگری در پوستر فیلمها چاپ کنند. مک کارتی در ادامه مسیر موفقیت هایش حالا در فیلمی حضور یافته که خودش تهیه کننده آن هست و همچنین یکی از دو فیلمنامه نویس فیلم هم می باشد. شاید بی مورد نباشد که انتظار داشته باشیم بزودی مک کارتی را در مقام کارگردان نیز ببینیم چراکه او به خوبی می داند چطور باید مخاطبینش را با شوخی های مخصوص خود بخنداند و هیچکس هم بهتر از او نمی داند که چطور باید این شوخی ها را کارگردانی کند!

تامی ( ملیسا مک کارتی ) زن جوانی است که وضعیت زندگی مناسبی ندارد. وی در رستورانی کار می کند که جای مناسبی به نظر نمی رسد و مشکلات زندگی اش نیز او را به شدت آزار می دهد. تامی در نهایت از رستورانی که در آنجا کار می کرده اخراج می شود و تصمیم می گیرد به سرعت به منزلش باز گردد. اما در منزل همسرش گرگ ( نت فاکسون ) را می بیند که در حال میل کردن یک ناهار رمانتیک با خانمی به نام میسی ( تونی کولت ) می باشد! تامی که شرایط را بغرنج تر از هر زمان دیگری می بیند، تصمیم می گیرد از شهر بیرون بزند و در این راه مجبور می شود مادربزرگ الکلی اش به نام پیرل ( سوزان ساراندون ) را نیز با خود همراه کند اما این سفر اتفاقاتی را به همراه دارد که…

« تامی » دربرگیرنده مضامین آشنایی است که در آثار قبلی مک کارتی مانند « دزد هویت » با آن مواجه بودیم. بطور کل به نظر می رسد که شخصیت ملیسا مک کارتی از چند فیلم اخیری که از او به اکران عمومی درآمده ، به این فیلم نیز انتقال پیدا کرده چراکه الگوی رفتاری و اتفاقاتی که تامی به عنوان شخصیت اصلی داستان رقم می زند، کاملاً همسو با اتفاقاتی است که در آثار گذشته این بازیگر مشاهده کرده بودیم. در این فیلم نیز تامی شخصیت خشن و رک است که البته قلب رئوفی هم دارد اما سعی می کند آن را مخفی کند. این تعریف کوتاه شامل تمام نقش آفرینی های اخیری است که از ملیسا مک کارتی در چند سال اخیر مشاهده کرده ایم و در « تامی » نیز به شکلی تقریباً مشابه تکرار شده است.

« تامی » همانطور که احتمالاً از خلاصه داستان می توانید حدس بزنید، اثری جاده ای است که براساس فرمول های کلیشه ای این ژانر ساخته شده است. اما مشکل « تامی » اینجاست که شوخی هایی که ملیسا مک کارتی و بن فالکون به رشته نگارش درآورده اند، به هیچ عنوان جالب نیستند و اغلب، شوخی هایی است که بارها و بارها در آثاری نظیر « دزد هویت » و حتی « مخمصه » آن را مشاهده کرده ایم. فیلم به طرز شگفت انگیزی متوسل به شوخی هایی شده که خودِ مک کارتی بارها آن را اجرا کرده و به نظر می رسد که تماشاگران بالاخره باید این مسئله را دریابند که عمر این شوخی ها به انتها رسیده و برای خنداندن مخاطب به شرایط و موقعیت های خلاقانه تری از آنچه که در فیلم مشاهده می کنیم نیاز است.

شوخی هایی که « تامی » بر آن تاکید داشته دقیقاً تکرار مکررات حرکات مک کارتی در چند سال اخیر بوده است. این شوخی ها شامل بد دهنی های شخصِ مک کارتی، تمسخر جثه و ایجاد شرایط پارادوکس با وضعیت فیزیکی اش و لودگی های عجیب و غریب می باشد که قطعاً پس از گذشت چندین سال از مشاهده چنین وضعیتی از مک کارتی بر روی پرده سینما، خندیدن به این موقعیت ها کاری دشوار و لذت بردن از آن دشوارتر است.

« تامی » همچنین مجموعه ای از بهترین بازیگران سینمای هالیوود که در دهه های گذشته انتخاب های آبرومندی در عرصه سینما داشته اند را در خود جمع کرده است. سوزان ساراندون که پای ثابت نامزدی اسکار در دهه ی 90 میلادی بود و همچنین در سال 1996 موفق شد برای بازی در فیلم « آخرین گامهای یک محکوم به اعدام » اسکاری دریافت کند، در این فیلم در نقش مادربزرگ تامی ظاهر شده و وضعیت بغرنجی دارد. اینکه ساراندون در سالهای اخیر به شدت افت کرده و حتی می توان او را در آثار ضعیفی نظیر « اون پسر منه » مشاهده کرد، یکی از نکات آزاردهنده در مورد این بازیگر است که باعث و بانی اش مشخص نیست. ساراندون مشخصاً قادر نیست به اندازه مک کارتی حرکات عجیب و غریب از خود به نمایش بگذارد با اینحال سعی کرده که همپای او در فیلم قدم بردارد که در این راه موفق نبوده است.

در کنار مک کارتی و ساراندون در این اثر سخیف کمدی، بازیگران مشهور دیگری نظیر کیت بیتس هم حضور دارند که خوشبختانه حضور بیتس با لحن بیان همیشه قدرتمند و صدای رسا و نگاه نافذش، باعث شده تا بتوان در لحظاتی از فیلم حداقل از تماشای بازی وی لذت برد. همچنین تونی کولت و آلیسون جانی هم حضور کوتاهی در فیلم دارند که بهرحال تماشای آنان حتی در لحظات کوتاهی باعث می شود که « تامی » قابل تحمل باشد.

« تامی » برای تماشاگرانی ساخته شده که حوصله فکر کردن در جریان تماشای یک فیلم را ندارند و البته زمانی از این فیلم لذت بیشتری خواهند برد که اصولاً به راحتی در زندگی شخصی شان بتوانند لبخند بزنند. « تامی » مجموعه ای از شوخی های به سبک ” ملیسا مک کارتی ” است و می توان گفت که در سالهای اخیر این نوع شوخی ها کاملاً معطوف به خودش بوده است و در زمینه اجرا، رقیب سرسختی برای خود نمی بیند. شاید سوالی که درباره « تامی » و ملیسا مک کارتی مطرح باشد این است که تا چه زمانی تماشاگران به این نوع شوخی ها واکنش مثبتی نشان خواهند داد و از این دسته آثار استقبال خواهند کرد؟ جواب این است که در حال حاضر تماشاگران برای تماشای چنین شوخی هایی رغبت بسیاری نشان می دهند و به همین دلیل هم هست که ملیسا مک کارتی بانوی محبوب تهیه کنندگان هالیوودی در چند سال اخیر بوده است.

منتقد : میثم کریمی

این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگیرد قانونی می شود.

به جامعه مجازی سایت مووی مگ بپیوندید و دوستان سینمایی جدید پیدا کنید!