جولین مور بازیگری که امسال جایزه اسکار را برای بازی در فیلم «هنوز آلیس» دریافت کرد، می گوید لذت دیدن فیلم در سینما خیلی بیشتر از دیدن دی وی دی در منزل و تلویزیون شخصی است.
به گزارش مووی مگ به نقل از مهر ، این بازیگر مطرح با انتقاد از نمایش همزمان فیلم در سینماها و در دسترس بودن آنها برای تماشا در تلویزیونهای خانگی گفت: تماشای یک فیلم در تلویزیون هرگز همانند دیدن آن در سینما نیست. ما خیلی سخت کار میکنیم تا یک تجربه سینمایی برای مخاطب ایجاد شود، در حالی که با تماشای آن در تلویزیون همه اینها از بین میرود.
او افزود: از این که میشنویم یک فیلم همزمان با سینماها به صورت دی.وی.دی یا ویدیو هم وارد بازار میشود، خیلی ناراحت میشویم. برای مثال سونی از این روش برای اکران «مصاحبه» فیلم کمدی که با مخالفت کره شمالی روبه رو شد، استفاده کرد. این اتفاق برای فیلم «برف روب» هم افتاد در صورتی که تحلیل کارشناسان این بود که اگر همزمان نسخه دی.وی.دی آن منتشر نشده بود، فروش آن در سینماها بالاتر میرفت.
مور درباره کیفیت فیلمهای مستقل هم صحبت کرد که در مقابل تولید در استودیوهای بزرگ و اصلی قرار میگیرند. او گفت: هالیوود همه تجارت خلاق برای بازیگران نیست. آنها بخشی از تجارت تولید خلاق هستند. کار کردن برای بخش مستقل به من کمک کرد تا حرفهام را بهتر دنبال کنم. همه موفقیت من از جمله جایزه اسکاری که دریافت کردم، از این بخش لاغر و ضعیف فیلمسازی میآید. فیلم «هنوز آلیس» از جمله فیلمهای مستقلی بود که درباره زنی ساخته شد که با شرایط زوال زودرس عقلی روبه رو میشود.
اما مور اذعان کرد که نیاز به ادامه کار تولید در استودیوهای بزرگ هم هست و گفت کار برای بخشهای بزرگ روی یک سینی نقرهای به آدم تعارف نمیشود. باید یک سابقه تجاری هم داشته باشی تا سرمایه گذاران بیایند و روی کارهای کوچکتر هم سرمایهگذاری کنند. او گفت: نمیتوانیم فقط در فیلمهای مستقل بازی کنیم.
جولین مور که در سینماکان در برابر علاقهمندانش حضور یافته بود از «حیات دوباره» لئوناردو دیکاپریو به کارگردانی آلخاندرو گونزالس کارگردان برنده اسکار برای «بردمن»، «مریخی» حماسه فضایی ریدلی اسکات و «لذت» که حاصل همکاری مجدد دیوید اوراسل کارگردان و جنیفر لارنس بازیگر است، به عنوان آثاری بزرگ نام برد. او گفت هر سه این پروژهها از زمینهای تیره برخوردار هستند. او گفت موسیقی فیلم اوراسل هم موسیقی تاریکی است و کلا این فیلم به نسبت فیلم «کلاهبردار آمریکایی» سیاهتر است.