داستان فیلم :
این فیلم داستان زوج واقعی به نامهای بانی پارکر و کلاید بارو را روایت می کند که در دهه 20 میلادی دزدی های سرقت های فراوانی انجام می دادند و…
کارگردان :
آرتور پن (Arthur Penn): وی در ۲۷ سپتامبر سال ۱۹۲۲در فیلادلفیای آمریکا به دنیا آمد. از ۴ سالگی به مغازه پدر می‌رفت و با دقت آنچه را پدر روی ساعت‌های ظریف انجام می‌داد، تماشا می‌کرد.
در 21سالگی در جنگ جهانی دوم شرکت کرد و در ژوئیه 1945توسط جاشوا لوگان کشف و به گروه تئاتری او ملحق شد.
پن پیش از آن که به همگروهی‌هایش ، نظیر مارلون براندو و پل نیومن در آکتورز استودیو ملحق شود، در کارولینای امریکا به تحصیل سینما و هنرهای نمایشی پرداخت . او در اوایل دهه 50جذب تلویزیون شد و با 3نمایشنامه یا تله تئاتری که به صورت اریژینال نوشت ، موقعیتش در 30سالگی در تلویزیون تثبیت شد؛ ضمن این که در همان سالها کارگردانی صحنه و کارگردانی هنری در تلویزیون NBCرا تجربه کرد.
در سال 1956، فیلم داستانی تلویزیونی “معجزه گر” او را تا ردیف بهترین کارگردانان هنری تلویزیون بالا برد؛ از این رو بین 1958تا 1961به برادوی بازگشت و و اجراي تئاتري اين اثر را به روی صحنه برد.
از 1958 کارگردانی در سینما را آغاز کرد. اولین فیلم مهم او در همین سال با نام “تیرانداز چپ دست”برایش موفقیت های بسیاری را به دنبال داشت .
معجزه‌گر را نیز که چند سال پیش از آن به صحنه برده بود، این بار در 1962و در قالب فیلم سینمایی ساخت . با این حال وقتی در سال بعد کارگردانی فیلم سینمایی “قطار” را شروع کرد، پس از یک هفته عذرش خواسته شد. این اتفاق سبب شد عزمش را بیشتر جزم کند تا این که در سال 1965″میکی” و یک سال بعد آن “تعقیب” را با بازیگری مارلون براندو بسازد و تمام شبهات را در خصوص توانایی اش در کارگردانی سینما از اذهان پاک کند.
آرتور پن در سال 1967فیلم تاریخی و مطرح “بانی و کلاید” را ساخت که این فیلم نامزد اسکار بهترین فیلم ، بهترین کارگردانی ، بهترین بازیگر نقش اول زن و مرد، بهترین بازیگر نقش دوم زن و مرد و بهترین فیلمنامه شد؛ اما فقط اسکار بهترین فیلمبرداری (برای برنت گافی ) و اسکار بهترین بازیگری نقش دوم (برای استل پارسونز) نصیب آن شد.
به هر روی ، آرتور پن کارگردانی است که در ساخت فیلم های اکشن و تعقیب و گریز، از استادان مهم به شمار می آید. این در حالی است که پن می تواند با توجه به گونه های مختلف فیلمسازی ، انگاره های عشق ، عطوفت و مردم دوستی را لابلای فیلم های خشن و اکشن خود جای دهد؛ بی آن که محکوم به بی منطقی و آشفته سازی شود. ضمن این که این نوع فیلمسازی منجر به سبک خاصی شد که تنها پن و معدود کارگردانانی دیگر از آن پیروی می‌کنند.
آرتور پن در سال 2010 درگذشت.
منبع: همشهری آنلاین
بازیگران :
وارن بیتی (Warren Beatty): بیتی در روز ۳۰ مارس ۱۹۳۷ در ریچموند ویرجینیا به دنیا آمد. شرلی مک‌لین، که از کودکی در فیلمهای هالیوود ایفای نقش می‌کرد و بعدها او هم بازیگری نامدار شد، خواهر بزرگ او محسوب می‌شد و هر دو آنها بازیگری را از کودکی و در یک اجرای آماتوری تئاتر که کارگردانی آن به عهده مادرشان بود، آغاز کردند. مادر آنها کاتلین کورینه، مدرس تئاتر بود و پدرشان ارا اوونز بیتی، یک پروفسور روانپزشکی به‌شمار می‌آمد.
وارن بیتی پس از تحصیل در مدرسه فن بیان در زادگاهش و همچنین یک سال تحصیل در دانشگاه نورت وسترن، از تحصیل انصراف داد و مدتی کارگر ساختمانی بود. سپس به کلاس آموزش بازیگری استلا آدلر پیوست. وی ابتدا نقش‌های کوچکی در تلویزیون ایفا می‌کرد، اما کم کم با شرکت در نمایش‌های تلویزیونی به شهرت رسید. ایفای یکی از نقش‌های اصلی در نمایشنامه اجبار یا: Compulsion و همینطور شرکت در اجرای صحنه‌ای نمایشنامه شکست رزها، اثر ویلیام اینج، در این شهرت نقش داشتند.
وی بعدها به برودوی رفت و کم کم جذب سینما شد و با ایفای نقش در فیلم شکوه علفزار (۱۹۶۱، الیا کازان)، که نخستین نقش سینمایی او بود، در سینما نیز مطرح گردید. وی همچنین با ایفای نقش کلاید بارو در فیلم مشهور بانی و کلاید (۱۹۶۷، آرتور پن)، که خودش تهیه‌کننده‌اش نیز بود، به اوج شهرت رسید.
در سال ۱۹۷۸ میلادی وارن بیتی در کاری مشترک با باک هنری، فیلم بهشت می‌تواند منتظر بماند را کارگردانی کرد و به‌علاوه در نگارش فیلمنامه آن نیز با الین می‌مشارکت داشت و همچنین ضمن همکاری در تهیه این فیلم، نقش نخست آن را نیز ایفا کرد. این فیلم تبدیل به یکی از موفق‌ترین فیلمهای او گردید، چرا که افزون بر فروش قابل توجهش، نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم نیز گردید و خود وارن بیتی نیز در دو رشته یعنی بهترین کارگردانی(به‌طور مشترک) و بازیگری، نامزد دریافت جایزه شد. گرچه در آن سال وی جایزه اسکار را دریافت نکرد، امّا سه سال بعد با فیلم سرخ‌ها (۱۹۸۱) اسکار بهترین کارگردانی را از آن خود نمود. فیلم سرخ‌ها یک فیلم سیاسی بود که براساس داستانی واقعی ساخته شده بود و خود وارن بیتی در آن نقش یک خبرنگار آرمان گرا، به نام جان رید، را ایفا می‌کرد.
وی پس از چندین سال عدم موفقیت و رکود، به تهیه فیلم پرهزینه‌ای به نام ایشتار (۱۹۸۷، به کارگردانی: الین می)، دست زد. گرچه این فیلم نیز با شکست مالی سختی مواجه شد، اما وارن بیتی ناامید نشد و با ساخت فیلم دیک تریسی (۱۹۹۰)، که خود افزون بر تهیه کنندگی، کارگردانی آن را نیز بر عهده داشت، به موفقیت مالی قابل توجهی دست یافت.
منبع:ویکیپدیا
فی داناوی (Faye Dunaway) : فی داناوی در 14 ژانویه 1941 در فلوریدا به دنیا آمد. پدرش افسر ارتش بود و او در شهرهای گوناگون ایالات متحده بزرگ شد. در خاطرات خود نوشته است که از سال‌های کودکی عاشق بازیگری بوده و تقلید از زندگی دیگران را همیشه دوست داشته است.او در نوجوانی در مدارس هنرپیشگی بوستون و نیویورک دوره بازیگری گذراند و به ویژه سه سال زیر هدایت الیا کازان، کارگردان نامی، آموزش دید.
داناوی از آغاز ورودش به سینما در سال 1963، روی پرده در نقش زنان نیرومند ظاهر شد که می‌توانستند پا به پای قوی‌ترین مردان ماجراهای سخت را تجربه کنند.
او در سال 1967 در کنار وارن بیتی در فیلم “بانی و کلاید” ظاهر شد، در نقش “بانی” ششلول‌بندی جسور بود. در سال 1968 در فیلم “ماجرای توماس کراون” به کارگردانی نورمن جویسون در کنار استیو مک کوین ایفای نقش کرد.در دهه 70 نقش هایی پیچیده‌تر به عهده گرفت؛مثلا در فیلم “بزرگمرد کوچک” در کنار داستین هافمن ظاهر شد، در نقش زن یک کشیش. یا در فیلم “سه روز کندور” به کارگردانی سیدنی پولاک در کنار رابرت ردفورد.
داناوی در سال 1974 در فیلم “محله چینی‌ها” به کارگردانی رومن پولانسکی در کنار جک نیکلسون ظاهر شد. شهرت و محبوبیت فی داناوی با فیلم “شبکه” به کارگردانی سیدنی لومت به اوج رسید. این فیلم از مؤثرترین فیلمهای هالیوود در نقد هجوآمیز دنیای رسانه‌های جمعی، نقش آنها در تحریف واقعیت و نفوذ آنها در عالم سیاست است.وی با مهارت و ظرافتی کم‌نظیر نقش سرپرست شبکه‌ای تلویزیونی را ایفا می‌کند که برای موفقیت و پیشرفت همه چیز و همه کس را فدا می‌کند.
وی به خاطر بازی در فیلم شبکه جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد. اما برخلاف انتظار، پس از دریافت اسکار پیشرفت چشمگیری نداشت و نقش‌های کوچکتری ایفا کرد. وی در سال 1981 در فیلم “مامان جان” شرکت کرد که در آن نقش جون کرافورد، ستاره بزرگ دهه‌های 40 و 50 را ایفا کرد. هنرنمایی او در این فیلم درخشان بود، اما فیلم توفیق زیادی به دست نیاورد. داناوی از اوایل دهه 80 از هالیوود به انگلستان رفت، در این کشور ازدواج کرد و چند سالی ماندگار شد. در سال 1987 پس از طلاق به هالیوود برگشت.
“فی داناوی” در زمانی که کمابیش به گمنامی فرو رفته بود، در سال 1993 در فیلم “رؤیای آریزونا” به کارگردانی امیر کاستاریکا سینماگر نامی یوگسلاوی، ظاهر شد. از آن پس بیشتر به ایفای نقش زنان عصبی، کناره‌گیر و ستیزه جو پرداخته است. داناوی گله کرده است که هالیوود به ستاره‌های زن بالای 40 سال عنایتی ندارد و آنها را تنها برای نقش‌های کم‌مایه و سطحی در نظر می‌گیرد. او همیشه از نقش‌هایی که به او پیشنهاد شده شکوه کرده است، و کم نیستند منتقدانی که عقیده دارند هالیوود نتوانست از توانایی‌های او به خوبی استفاده کند.
منبع : ویکیپدیا
جین هاکمن (Gene Hackman) : هاکمن در سن برناردینو ایالت کالیفرنیا به دنیا آمد. والدین وی لیدا و یوجین ازرا هاکمن نام داشتند. خانواده وی دائماً جابجا می‌شدند تا این که سرانجام در دانویل ایالت ایلینوی اقامت گزیدند. پدر هاکمن برای یک روزنامه محلی بر روی ماشین چاپ کار می‌کرد. والدین هاکمن در سال ۱۹۴۳از یکدیگر جدا شدند و پدر وی متعاقباً آنها را ترک کرد. هاکمن در سن شانزده سالگی به تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا پیوست؛ و مدت چهار سال و نیم در آن جا به عنوان گوینده رادیو خدمت کرد. پس از آن به نیویورک رفت و شغل‌های کوچک مختلفی را تجربه کرد. در سال ۱۹۶۲ مادر وی به دلیل حادثه آتش‌سوزی از دنیا رفت.
هاکمن در سال ۱۹۵۶ به بازیگری روی آورد و و به تئاتر پاسادنا در ایالت کالیفرنیا پیوست. در این‌جا بود که با داستین هافمن آشنا شد؛ و حتی مدتی نیز با هم در یک آپارتمان زندگی می‌کردند. جالب این که مسئولان مدرسه احتمال موفقیت این دو را بسیار کم می‌دانستند. سپس هاکمن بازیگری را در چند تئاتر خارج از برادوی به صورت حرفه‌ای آغار کرد. در سال ۱۹۶۴ پیشنهاد بازی در کنار سندی دنیس در تئاتر هر چهارشنبه در ورود به عالم سینما را بر روی وی گشود. اولین حضور وی در فیلم لیلیت با نقش اولی وارن بیتی همراه بود. دو سال بعد هاکمن در یکی از پرفروش‌ترین فیلمهای دههٔ ۶۰ با نام هاوایی حضور یافت. اما در سال ۱۹۶۷ با حضور در فیلم بانی و کلاید ساخته کم‌نظیر آرتور پن توانست برای اولین بار، نامزدی جایزه اسکار را بدست آورد. در سال ۱۹۶۹ هاکمن نقش مربی اسکی رابرت ردفورد را در فیلم قهرمان اسکی ایفا کرد. این فیلم اولین کار سینمایی مایکل ریچی (کارگردان فیلم کاندیدا ۱۹۷۲) نیز بود.
در سال ۱۹۷۰ هاکمن بار دیگر نامزد اسکار نقش مکمل مرد برای فیلم من هرگز برای پدرم آواز نخواندم شد. در این فیلم ملوین داگلاس بازیگر صاحب سبک آمریکایی و استل پارسونز نیز حضور داشتند. یک سال بعد هاکمن جایگاه نقش اولی در سینما را با بردن جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم ارتباط فرانسوی ساخته تحسین‌برانگیز ویلیام فریدکین تصاحب نمود. او در این فیلم نقش یک کاراگاه نیویورکی به نام جیمی دویل “پاپا” را خلاقانه ایفا کرد پس از این فیلم نقش‌های اصلی را در فیلمهای ماجرای پوزیدون ۱۹۷۲ (دومین فیلم پرفروش سال پس از فیلم پدرخوانده)، مترسک (۱۹۷۳) در کنار آل پاچینو، مکالمه (۱۹۷۴) ساخته تحسین‌برانگیز فرانسیس فورد کاپولا ایفا کرد. در همین سال هاکمن در کمیک‌ترین شخصیت سینمایی خود در فیلم فرانکنشتاین جوان نقش یک مرد نابینای گوشه‌گیر را ایفا نمود. در سال ۱۹۷۵ در قسمت دوم ارتباط فرانسوی ساخته جان فرانکن هایمر و فیلم کمتر دیده شده جنبش‌های شبانه ساخته آرتور پن ایفای نقش کرد که برای هر دو فیلم نامزد جایزه بفتا نقش اول مرد شد در سال ۱۹۷۷ در فیلم پر از ستاره پلی در دوردست ساخته ریچارد اتنبرا نقش یک ژنرال لهستانی را ایفا نمود. در سال ۱۹۷۸ در فیلم سوپرمن و همچنین قسمت‌های بعدی آن در سال‌های ۸۰ و ۸۷ نقش لکس لوتر را بازی کرد.
در اواخر دههٔ ۸۰ هاکمن به صورت تناوبی در فیلمها، نقش‌های اصلی و مکمل را ایفا می‌نمود. نامزدی اسکار نقش اول مرد برای فیلم می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد ساخته آلن پارکر مهمترین دستاورد وی در این دهه می‌باشد. حضور خاطره انگیز وی در فیلم راه گریزی نیست که به نقش وزیر دفاعی که بر روی یک مسئله آدمکشی سرپوش می‌گذارد یکی دیگر از کارهای مهم هاکمن در دههٔ ۸۰ است. در خلال این دهه هاکمن در فیلمهای سرخ‌ها (۱۹۸۱)، دلیری غیرعادی (۱۹۸۳)، هوسیرها (۱۹۸۶)، قدرت (۱۹۸۶) بازی کرد. در سال ۲۰۰۸ فیلم هوزیرها با بازی وی از سوی بنیاد فیلم آمریکا به عنوان چهارمین فیلم ورزشی تاریخ سینما برگزیده شد. در این فیلم هکمن در نقش نورمن دیل مربی کهنه‌کار و مصمم تیم بسکتبالی در ایالت ایندیانا ظاهر می‌شود.
در سال ۱۹۹۰ برای رفع تنگی رگهای خونی خود هاکمن آنژیوپلاستی انجام داد و برای مدت کوتاهی از کار دور شد. با این وجود در همان سال در بازسازی فیلم حاشیه باریک ۱۹۵۲ شرکت کرد. در سال ۱۹۹۲ به نقش یک کلانتر سادیستی با نام بیل کوچیکه در وسترن موفق نابخشوده ساخته کلینت ایستوود بسیار خوش درخشید؛ و توانست دومین اسکار زندگی خود را دریافت کند. فیلم در کنار جایزه اسکار مکمل مردی که هاکمن بدست آورد جوایز مهم دیگری چون بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را از آن خود کرد. در سال ۱۹۹۳ در فیلم گرونیمو: یک آمریکایی افسانه‌ای در نقش سرتیپ جورج کروک حضور یافت. هاکمن در دو اقتباس از کارهای جان گریشام با نامهای شرکت ۱۹۹۳ در مقابل تام کروز به نقش یک وکیل فاسد و در فیلم تالار ۱۹۹۶ به نقش یک محکوم به مرگ نیزحضور یافت. سال ۱۹۹۵ هاکمن در فیلم کوتوله را بگیرید نقش یک تهیه‌کننده هالیوودی نالایق را ایفا نمود؛ و در فیلم سریع و مرده در مقابل بازیگرانی چون شارون استون، لئوناردو دی کاپریو و راسل کرو در نقش یک هفت تیر کش چابک و خبیث حضور یافت؛ و همچنین در این سال در نقش کاپیتان فرانک رمزی در مقابل دنزل واشینگتن در فیلم جزر و مد سرخ ساخته تونی اسکات بازی کرد. از دیگر فیلمهای مهم وی در اواخر دههٔ نود می‌توان به قفس پرنده در کنار رابین ویلیامز، همراه با ویل اسمیت در فیلم دشمن کشور (که کاراکتر وی یادآور فیلم مکالمه ۱۹۷۴ بود) و فیلم قدرت اصلی ساخته کلینت ایستوود در نقش رئیس‌جمهوری که مرتکب قتل شده اشاره کرد.
در سال ۲۰۰۱ در فیلمهای سرقت ساخته دیوید ممت و خانواده اشرافی تننبام به کارگردانی وس اندرسون حضور یافت. فیلم خانواده اشرافی تننبام برای هاکمن موفقیت زیادی به همراه داشت و وی جوایز متعددی از جمله جایزه گلدن گلوب نقش اول مرد کمدی را دریافت کرد. هیئت منصفه فراری محصول ۲۰۰۳ سومین حضور هاکمن در اقتباسی از کارهای جان گریشام بود که با اولین همکاری هاکمن با دوست دیرینش داستین هافمن همراه شد. هاکمن برای آخرین بار در سال ۲۰۰۴ در فیلم به موسپورت خوش آمدید در نقش رئیس‌جمهور آمریکاحاضر شد وی پس از این فیلم در سن ۷۴ سالگی برای همیشه از سینما به عنوان بازیگر خداحافظی کرد. در سال ۲۰۰۳ جایزه افتخاری گلدن گلوب با عنوان جایزه سیسیل ب دمیل به وی اهدا شد.
منبع:ویکیپدیا
نکاتی که احتمالا درباره بانی و کلاید (Bonnie and Clyde) نمی دانید :
کمپانی برادران وارنر چنان به موفقیت فیلم ایمان داشت که تصمیم گرفت 40 درصد از فروش فیلم را به جای دستمزد پایه وارن بیتی به او پرداخت کند. فیلم نیز در گیشه بیش از 50 میلیون دلار فروش کرد.
« بانی و کلاید » نخستین فیلم جین وایلدر محسوب می شود.
زمانی که اعلام شد وارن بیتی تهیه کننده فیلم است، خواهرش شرلی مک لین اصلی ترین گزینه برای بازی در نقش بانی بود. اما زمانی که بیتی تصمیم گرفت نقش کلاید را ایفا کند، حضور مک لین در فیلم منتفی شد.
مایکل جی پالارد نمی دانست که در سکانسی که غذا می خورد، احتمال اینکه سکانس ها مجدد برداشت شود وجود دارد و از این جهت تمام غذا را می خورد. او پس از اینکه دوازده بار سکانس آدم ربایی ضبط شد، بیمار شد چراکه دوازده همبرگر را کاملاً خورده بود!
شعری که بانی در آپارتمان اجاره ای می خواند، توسط بانی پارکر در سال 1932 نوشته شده است.
آرتور پن پس از خواندن فیلمنامه از کارگردانی « بانی و کلاید » انصراف داده بود. اما وارن بیتی او را مجاب کرد تا کارگردانی فیلم را برعهده بگیرد و آرتور پن هم با شرط ایجاد تغییراتی در فیلمنامه، کارگردانی را برعهده گرفت.
در واقعیت، بانی برخلاف آنچه که در سکانس بستر عنوان می شود، فردی متاهل بود. او در دوران نوجوانی با فردی مجرم به نام روی تورتون ازدواج کرده بود و هرگز هم از او جدا نشد. او بعدها با کلاید رابطه برقرار کرد اما هرگز به صورت رسمی از تورتون جدا نشد. بانی حتی در زمانی که کشته شد، حلقه تورتون را در انگشتش داشت.
کلاهی که فی داناوی در فیلم « بانی و کلاید » بر سر دارد پس از انتشار فیلم فروش بسیار زیادی داشت.
جین فوندا در سال 2012 اعلام کرد که به شدت علاقه مند بود تا در نقش بانی در این فیلم حضور داشته باشد و حتی تست بازیگری هم داد اما رد شد.
وارن بیتی می خواست فیلم را به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری کند اما با مخالفت کمپانی برادران وارنر مواجه شد.
از آنجایی که وارن بیتی به ارتباط با بازیگران زن مقابلش در فیلمهای سینمایی معروف بود، احتمال می رفت که او رابطه ای را با فی داناوی آغاز کند اما این اتفاق نیفتاد و آنها دوستان معمولی باقی ماندند.
در آن زمان « بانی و کلاید » دومین فیلم پرفروش برادران وارنر پس از فیلم « بانوی زیبای من » بود.
پیش از اینکه بیتی تصمیم بگیرد خودش در نقش کلاید حضور داشته باشد، انتخاب اول او برای این نقش خواننده مشهور آمریکایی ، باب دیلن بود.
وارن بیتی در ابتدا مخالف این بود که نام داناوی با او در تیتر فیلم منتشر شود. اما در نهایت پس از همکاری با داناوی، به این امر رضایت داد.
قد و قامت بانی پارکر واقعی حدود 9 اینچ از فی داناوی کوتاه تر بود.
در واقعیت، سرقت کنندگان بانک سه فرد را در مسافرتشان با خود همراه کردند اما در فیلم این تعداد به یک نفر کاهش پیدا کرد.
یاغی افسانه ای آمریکا، جان هربرت دیلینجر درباره بانی و کلاید گفته بود که آنها ولگردهایی هستند که فقط سرقت از بانک را بد نام کرده اند!
خواننده معروف، Cher ، برای بازی در نقش بانی تست بازیگری داده بود اما زمانی که همسر و مدیر برنامه های وقت او یعنی سانی بونو متوجه این قضیه شد، به سختی به وارن بیتی بابت اینکه اجازه داده همسرش برای بازی در چنین نقش جدل برانگیزی تست دهد تاخت!
اولین گزینه برای کارگردانی فیلم، فرانسوآ تروفو بود که علاقه بسیاری برای تولید این فیلم داشت. اما در هنگام ساخت فیلم، او در درگیر پروژه « فارنهایت 451 » شد و از کارگردانی « بانی و کلاید » انصراف داد.
جولی کریستی بازی در نقش بانی پارکر را رد کرده بود.
نازنین آفاق
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.
به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید
بانی و کلاید (Bonnie and Clyde)
کارگردان : آرتور پن
نویسنده : دیوید نیومن، رابرت بنتون
بازیگران :
وارن بیتی / کلاید بارو
فی داناوی / بانی پارکر
جین هاکمن / باک بارو
مایکل جی پالارد / ماس
زمان : 111 دقیقه
محصول : 1967
مهمترین افتخارات : برنده اسکار بهترین فیلمبرداری و بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای استله پارسونز. نامزد اسکار بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اصلی مرد برای وارن بیتی، بهترین بازیگر نقش اصلی زن برای فی داناوی، بهترین بازیگر نقش مکم مرد برای جین هاکمن، بهترین بازیگر نقش مکم برای مایکل جی پالارد، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه و بهترین طراحی لباس.
