امین تارخ در یادداشتی دیدگاه‌های خود را درمورد آموزشگاه‌های سینمایی بیان کرده است. متن این یادداشت را در ادامه می‌خوانید.
در شـرایطـی که حداقـل نزدیک به دو دهـه از تاسیس آموزشگاه‌های آزاد سینمایی می‌گذرد، اخیرا شاهد حملاتی هستیم که بـی‌اعـتبـاری، هتـک حرمت و بیـهودگی آموزش هنـری را هدف قرار داده تا عرصه سرمایه‌گذاری‌های خصوصی و شخصی که بخشی کوچک از رواج فرهنگ خصوصی‌سازی است فلج شود.
درسـت در زمـــانی که کمـبود نـیروی انــسانی در سینما و تـلویزیــون کامـلا مـحسوس بود (افزایـش شبـکه‌هــای تلویزیونی و نیـز تولیدات سینمایی) برنامه‌ریزان فرهنگی هنـری از ابتدای سـال 73 بر آن شـدند که از تـشکیـل و تاسیس نهادهای خـصوصی حـمایت کنـند و در نتیجه «مرکز گسترش آموزش نیروی انسانی» (اداره‌ای که روی کاغذ بود) بر آن شد صدور مجوز را آغاز کند.
اینکه عملکرد اینگونه نهادها را باید ارزیابی کرد نکته‌ای است ضروری که پیوسته آرزوی ما بوده و هست، ولی نـکته مـهم‌تر پذیرش لـزوم چنین نهـادهایی است که هـمچون نهـالی نو پا خودنمـایی کـرده و راه هرگز نرفته‌ای را آغاز کرده تا با آزمون و خطا نتایـجی مثبت ارائه کند، نتایجی که از آغاز مورد هدف وزارت ارشاد اسلامی و موسسین این نهادها بوده است.
زمانی نه چندان دور، سرمایه‌گذاری در عرصه آموزش هنری در تصور کمتر کسی می‌گنجید تا آنـجا که عـده‌ای ایـن حرکت‌ها را به سـخره مـی‌گرفتند. شاید دایر کردن سوپرمارکت یا بنگاه‌های معاملاتی جای امن‌تری برای پول و سرمایه بود. اندکی بـعـد سیـل تقـاضا جهـت تاسیس آمـوزشگاه‌های آزاد سینمایی بـه راه افتاد تا همچون قارچ در گوشه و کنار سبز شوند و همین سبب شد مرکز گسترش نیروی انسانی به تشکیلاتی عریض و طویل بدل شود (که به حق ضروری می‌نمود) تا با نظارت خود سامانی به آموزشگاه‌ها بدهد و تا آنجا که ممکن بود این مهم را به عهده گرفت. به یاد دارم در آغاز، بیش از 50 آموزشگاه غیر استاندارد را تعطیل و تنها 9 آموزشگاه دایر را اجازه ادامه فعالیت دادند. شایان ذکر است بررسی عملکرد مرکز گسترش آموزش نیروی انسانی و آموزشگاه‌های آزاد در این مقال نگنجیده و فرصتی بیشتر می‌طلبد.
اما با کمی انصاف می‌توان حضور خروجـی‌هـای آموزشگاه‌ها در حوزه بازیگری، چـهره‌پردازی، کارگردانی و فیلـمبرداری (مخصوصا ویدیو) را شاهد بود تا آنجا که تعدادی از این خروجی‌ها موفق به دریافت سیـمرغ بـلورین بهترین‌ها شده و تعداد قابل توجـهی از آنـان کاندیدا شدن را در جشنواره‌ها‌ی معتبر تجربه کردند، خاصه در جشنواره فیلم و تاتر فجر.
در این اثنا می‌توان به حضور استعدادهای فراوانی که در تولیدات صدا‌و‌سیما نیز، به عنوان بازیگر، چهره‌پرداز، فیـلمبردار، کارگـردان و حـتی مجری‌هـایی که در بخـش‌هـای داخـلی و برون‌مرزی مشـغول به کار شدند اشاره کـرد و این همه سـوای خروجی‌هایــی است که در عرصه‌های دیگر چون تهیه‌کنندگی و نویسندگی فعالیت دارند.
نـگارنده این سـطور بــرای هـمه موارد شـاهد مثـال‌های فراوانی دارد که حاصل فعالیت بیـشتر آموزشگاه‌های آزاد سینمایی بوده که شوربختانه ذکر نام این عزیزان تنها دامنه سوء تفاهم‌ها را گسترده میکند.
معـاونت سیـنمایی وزارت ارشـاد اسلامی بـه عــنوان بانی خیـر این حرکت صنفی و حرفه‌ای اکنون که فعالیت ده‌ها آموزشگاه در سراسر کشور را در معرض انواع اتـهامات بـی‌مورد می‌بیند لازم است که حمـایت خویش را در غـالب برگزاری یک جـشنواره هـنرجویی اعلام تا از چگونگی عملکرد و نیز مـعرفی تولیـدات و خروجی‌های آموزشگاه‌ها در تمامی عرصه‌ها سخن به میان آورده و با بالاتر بردن چتر حمایتی خویش، حاسدان و بدگویان را به کنج تنگ‌نظری هدایت کند.
باشد که با چنین حرکتی، هم سرمایه‌گذاری خصوصی در عرصه‌های آموزش فرهنگی و هنری را قوت و قدرت بخشیده، هم شرایطی فراهم کند تا آنانی که شایسته خدمت فرهنگی‌اند در مجلس انس، با طیب خاطر، در این اقلیم مانده و آنانی که با قدم‌های لنگ خود، تنها به قـصد تخریـب آمده‌اند و نیز همانان که به غلط پای به این حوزه نهاده عرصه را ترک گفته و به صحنه‌های بایسته خود روند تا سره از ناسره روشن گردد. اکنون که شـوقی وافر را در مسـئول دفتر مـطالعات و برنامه‌ریزی فعـالیت‌های سـینمایی و سمعی و بصری و آموزشگاه‌های آزاد سینمایی شاهدیم حمایت معاونت محترم سینمایی را می‌طلبد.
امید که با حمایت و برگزاری جشنی چنین، دلگرمی موجود را گرمایی دو چندان بخشیده تا بدگویان و شرصفتان لب به بیهودگی نگشایند. باشد که آیندگان در تاریخ سینمای ما عملکرد آموزشگاه‌های آزاد سینمایی را به درستی دریافت کرده و منزلت شایسته آنان را ستایش کند.
در شـرایطـی که حداقـل نزدیک به دو دهـه از تاسیس آموزشگاه‌های آزاد سینمایی می‌گذرد، اخیرا شاهد حملاتی هستیم که بـی‌اعـتبـاری، هتـک حرمت و بیـهودگی آموزش هنـری را هدف قرار داده تا عرصه سرمایه‌گذاری‌های خصوصی و شخصی که بخشی کوچک از رواج فرهنگ خصوصی‌سازی است فلج شود.
درسـت در زمـــانی که کمـبود نـیروی انــسانی در سینما و تـلویزیــون کامـلا مـحسوس بود (افزایـش شبـکه‌هــای تلویزیونی و نیـز تولیدات سینمایی) برنامه‌ریزان فرهنگی هنـری از ابتدای سـال 73 بر آن شـدند که از تـشکیـل و تاسیس نهادهای خـصوصی حـمایت کنـند و در نتیجه «مرکز گسترش آموزش نیروی انسانی» (اداره‌ای که روی کاغذ بود) بر آن شد صدور مجوز را آغاز کند.
اینکه عملکرد اینگونه نهادها را باید ارزیابی کرد نکته‌ای است ضروری که پیوسته آرزوی ما بوده و هست، ولی نـکته مـهم‌تر پذیرش لـزوم چنین نهـادهایی است که هـمچون نهـالی نو پا خودنمـایی کـرده و راه هرگز نرفته‌ای را آغاز کرده تا با آزمون و خطا نتایـجی مثبت ارائه کند، نتایجی که از آغاز مورد هدف وزارت ارشاد اسلامی و موسسین این نهادها بوده است.
زمانی نه چندان دور، سرمایه‌گذاری در عرصه آموزش هنری در تصور کمتر کسی می‌گنجید تا آنـجا که عـده‌ای ایـن حرکت‌ها را به سـخره مـی‌گرفتند. شاید دایر کردن سوپرمارکت یا بنگاه‌های معاملاتی جای امن‌تری برای پول و سرمایه بود. اندکی بـعـد سیـل تقـاضا جهـت تاسیس آمـوزشگاه‌های آزاد سینمایی بـه راه افتاد تا همچون قارچ در گوشه و کنار سبز شوند و همین سبب شد مرکز گسترش نیروی انسانی به تشکیلاتی عریض و طویل بدل شود (که به حق ضروری می‌نمود) تا با نظارت خود سامانی به آموزشگاه‌ها بدهد و تا آنجا که ممکن بود این مهم را به عهده گرفت. به یاد دارم در آغاز، بیش از 50 آموزشگاه غیر استاندارد را تعطیل و تنها 9 آموزشگاه دایر را اجازه ادامه فعالیت دادند. شایان ذکر است بررسی عملکرد مرکز گسترش آموزش نیروی انسانی و آموزشگاه‌های آزاد در این مقال نگنجیده و فرصتی بیشتر می‌طلبد.
اما با کمی انصاف می‌توان حضور خروجـی‌هـای آموزشگاه‌ها در حوزه بازیگری، چـهره‌پردازی، کارگردانی و فیلـمبرداری (مخصوصا ویدیو) را شاهد بود تا آنجا که تعدادی از این خروجی‌ها موفق به دریافت سیـمرغ بـلورین بهترین‌ها شده و تعداد قابل توجـهی از آنـان کاندیدا شدن را در جشنواره‌ها‌ی معتبر تجربه کردند، خاصه در جشنواره فیلم و تاتر فجر.
در این اثنا می‌توان به حضور استعدادهای فراوانی که در تولیدات صدا‌و‌سیما نیز، به عنوان بازیگر، چهره‌پرداز، فیـلمبردار، کارگـردان و حـتی مجری‌هـایی که در بخـش‌هـای داخـلی و برون‌مرزی مشـغول به کار شدند اشاره کـرد و این همه سـوای خروجی‌هایــی است که در عرصه‌های دیگر چون تهیه‌کنندگی و نویسندگی فعالیت دارند.
نـگارنده این سـطور بــرای هـمه موارد شـاهد مثـال‌های فراوانی دارد که حاصل فعالیت بیـشتر آموزشگاه‌های آزاد سینمایی بوده که شوربختانه ذکر نام این عزیزان تنها دامنه سوء تفاهم‌ها را گسترده میکند.
معـاونت سیـنمایی وزارت ارشـاد اسلامی بـه عــنوان بانی خیـر این حرکت صنفی و حرفه‌ای اکنون که فعالیت ده‌ها آموزشگاه در سراسر کشور را در معرض انواع اتـهامات بـی‌مورد می‌بیند لازم است که حمـایت خویش را در غـالب برگزاری یک جـشنواره هـنرجویی اعلام تا از چگونگی عملکرد و نیز مـعرفی تولیـدات و خروجی‌های آموزشگاه‌ها در تمامی عرصه‌ها سخن به میان آورده و با بالاتر بردن چتر حمایتی خویش، حاسدان و بدگویان را به کنج تنگ‌نظری هدایت کند.
باشد که با چنین حرکتی، هم سرمایه‌گذاری خصوصی در عرصه‌های آموزش فرهنگی و هنری را قوت و قدرت بخشیده، هم شرایطی فراهم کند تا آنانی که شایسته خدمت فرهنگی‌اند در مجلس انس، با طیب خاطر، در این اقلیم مانده و آنانی که با قدم‌های لنگ خود، تنها به قـصد تخریـب آمده‌اند و نیز همانان که به غلط پای به این حوزه نهاده عرصه را ترک گفته و به صحنه‌های بایسته خود روند تا سره از ناسره روشن گردد. اکنون که شـوقی وافر را در مسـئول دفتر مـطالعات و برنامه‌ریزی فعـالیت‌های سـینمایی و سمعی و بصری و آموزشگاه‌های آزاد سینمایی شاهدیم حمایت معاونت محترم سینمایی را می‌طلبد.
امید که با حمایت و برگزاری جشنی چنین، دلگرمی موجود را گرمایی دو چندان بخشیده تا بدگویان و شرصفتان لب به بیهودگی نگشایند. باشد که آیندگان در تاریخ سینمای ما عملکرد آموزشگاه‌های آزاد سینمایی را به درستی دریافت کرده و منزلت شایسته آنان را ستایش کند.
منبع : .khabaronline.ir
