شصت و چهارمین جشنواره فیلم کن بالاخره تمام شد. در مدت زمان 10 روزه ی این جشنواره فیلمهای زیادی به نمایش در آمده اند که از خیلی بد تا خیلی عالی در آنها پیدا می شد. می گویند که جشنواره کن محل شگفتی هاست و من امشب در مراسم اختتامیه واقعاً به این جمله ایمان آوردم!. اما در شب اختتامیه چه گذشت :
قبل از شروع مراسم مطابق معمول ازدحام جمعیت باعث بروز مشکلاتی در برگزاری مناسب مراسم شد. البته امنیت بسیار خوبی بر این اختتامیه حکمفرما بود و تنها ازدحام جمعیت کار را کمی مشکل کرده بود!
بیشتر چهره های شاخص جشنواره 64 امشب در مراسم اختتامیه حاضر هستند و تنها 
جای خالی لارسون تریر تا حد زیادی مشهود است! او به دلیل اظهاراتش درباره هیتلر از جشنواره کن اخراج شده است و ظاهراً مسئولین برگزاری جشنواره هم سخت و مصمم بر تصمیم خود برای اخراج او پایبند مانده اند. تیلدا سووینتون هم در بین جمعیت مشاهده نمی شود، او اصلی ترین گزینه دریافت جایزه بهترین بازیگری زن است. اما بزرگترین غایب این مراسم بدون شک ترنس مالیک ( کارگردان فیلم درخت زندگی ) است. مالیک به دلیل اینکه خیلی خجالتی هست در هیچ مراسمی ( حتی کنفرانس مطبوعاتی ! ) شرکت نمی کند ولی باید بگویم که غیبتش در این جشنواره کاملا به چشم می آید.
بالاخره راس ساعت 19:15 ، مراسم اهدای جوایز آغاز می شود و از این اِزدحام خلاس می شویم!
مجری مراسم ملانی لارنت است که در مراسم افتتاحیه هم او مراسم را رهبری می کرد. چهره اش کمی تغییر کرده اما اگر دقت کنید متوجه می شوید او همان شوشانا هست که می خواست هیتلر را آتش بزند! جای ون تریر واقعاً خالی است!!
بعد از چاق سلامتی های معمول ، اولین جایزه که مربوط به نخل طلای بهترین فیلم کوتاه است، به خانم مارینا ورودا برای فیلم CROSS – COUNTRY اهدا می شود. حضار شروع به تشویق می کنند اما کاملا مشخص است که اصلا نمی دانند فیلم CROSS – COUNTRY کدام فیلم بوده درباره چیست!
سپس رابرت دنیرو که ریاست هیئت داوران جشنواره 64 کن را برعهده داشت ، بر روی صحنه می آید و شروع به معرفی هیئت داوران می کند. مطابق انتظارم تنها اِما تورمن و جود لاو با تشویق مکرر حضار روبرو می شوند
بعد از معرفی داوران ، دنیرو شروع به صحبت با جمعیت به زبان فرانسوی می
کند. فرانسوی حرف زدن دنیرو یکی از مفرح ترین لحظه های مراسم اختتامیه جشنواره کن بود زیرا او از 4 کلمه ایی که فرانسوی حرف می زد ، 3 تایش به انگلیسی سوق پیدا می کرد!
جایزه بعدی ، جایزه ویژه هیئت داوران بود که به فیلم POLISSE به کارگردانی میون لی بسکو اهدا شد. میون برای دریافت جایزه اش به روی صحنه می رود و با چشمانی گریان شروع به تعریف و تمجید از هر کسی که می شناسد می کند و در آخر همه عوامل فیلمش را بر روی صحنه دعوت می کند تا کلکسیون بی نظمی ها کامل شود! .
جایزه بعدی مربوط به بهترین بازیگر زن است. همه انتظار دارند تا نام تیلدا سووینتون اعلام شود اما در کمال ناباوری نام کریستن دانست به عنوان بهترین بازیگر زن اعلام می شود! حضار با احتیاط شروع به تشویق دانست
می کنند و او هم که اصلا انتظار چنین چیزی را نداشته، بر روی صحنه می رود تا جایزه اش را بگیرد. دانست به هنگام دریافت جایزهاش به شکلی کلیشه ایی شروع به تعریف و تمجید از لارس ون تریر کرد و گفت او بود که مرا به این درجه از بازیگری رساند و… البته نکته جالب تر این بود لارس ون تریر در مراسم حضور نداشت. دریافت جایزه بهترین بازیگر برای دانست یکی از عجیب و غریب ترین اتفاقات شب اختتامیه جشنواره 64 کن بود. فقط کافی
است مقایسه ایی بین بازی عالی تیلدا سووینتون در ما باید درباره کوین صحبت کنیم و بازی متوسط دانست در مالاخولیا داشته باشید تا از انتخاب داوران شگفت زده شوید.
نوبت بهترین فیلمنامه است. انتخاب هایی زیادی در این زمینه وجود دارد اما با خوانده شدن نام فیلم footnote به کارگردانی جوزف سدار همه ناگهان جا می خورند. footnote فیلم متوسطی بود که مطابق معمول فیلمهای ساخته شده در اسرائیل، درباره عدم امنیت از دیدگاه خودشان بود و اصلا در حد و اندازه های بهترین فیلمنامه نبود. جشنواره کن امسال خیلی جالب شده، ابتدا لارس ون تریر را بخاطر صحبت هایش درباره هیتلر و اسرائیل از جشنواره بیرون می کنند ، سپس به footnote اسرائیلی برای دلجویی ، جایزه می دهند! البته تصمیم گرفتم این نگاه را کنار بگذارم و بجای آن به این جمله فکر کنم که جشنواره کن ، جشنواره شگفتی هاست!
جایزه بعدی بهترین بازیگر مرد است. ژان دوژاردن برای فیلم The Artist نامی است که اعلام می شود. این جایزه با توجه به استقبال بسیار خوب منتقدان و تماشاگران از فیلم The Artist و بازی ژان دوژاردن ، یکی از کم حاشیه ترین انتخاب های جشنواره بود. مطابق انتظارم همه با اشتیاق شروع به تشویق دوژاردن کردند.
اما اقدام عجیب و غریب هیئت داوران در انتخاب بهترین کارگردان باعث ایجاد بحث های زیادی بعد از
مراسم اختتامیه شد. در لحظاتی که همه انتظار شنیدن نام ترنس مالیک یا برادران داردن و حتی لارس ون تریر را داشتند ، ناگهان نام نیکلاس ویندینگ رفن برای فیلم Drive اعلام شد!. Drive را ندیدم اما تا لحظه دریافت جایزه ، کسی از احتمال برنده شدن ویندینگ رفن سخنی به میان نیاورده بود. به هرحال کن باید تفاوت اش با اسکار را نمایان کند. اینطور نیست؟!
و بالاخره مهمترین بخش جشنواره یعنی اعلام برنده نخل طلای کن. شاید اعلام نام درخت زندگی به عنوان برنده نخل طلای کن ، تنها گزینه ایی بود که هیچکس بر سر آن بحث نکرد. درخت زندگی فیلمی به شدت هنری است که باب دل منتقدان سینما بود و از حالا باید نام او را جزو بخت های اصلی جشنواره اسکار به حساب بیاوریم.
در آخر جشنواره هم تمامی برندگان بر روی صحنه آمدند و جایزه هایشان را بالا گرفتند تا خبرنگارها حسابی از آنها عکس بگیرند. بعد از نزدیک به 30 دقیقه از پایان اهدای جوایز هم همه را با زبان خوش از سالن بیرون کردند تا جشنواره 64 کن، رسماً به پایان برسد. تمام
میثم کریمی
کپی برداری از مطالب سایت تنها با ذکر دقیق لینک سایت MovieMag.IR و نویسنده مطلب مجاز است.
به جمع طرفداران مووی مگ در فیس بوک بپیوندید
