رضا عطاران ستاره سینمای ایران در جدیدترین مصاحبه خود تاکید می‌کند که دوست ندارد از او با عنوان «بازیگر پولساز» سینمای ایران یاد شود و درباره «دراکولا» که سومین تجربه کارگردانی‌اش در سینما بود، می‌گوید فکر می کرده بیش از 10 میلیارد تومان بفروشد. او همچنین درباره طنز در تلویزیون و تغییر سلیقه مردم بر اثر برخورد با شبکه‌های اجتماعی صحبت کرده است.
به گزارش مووی مگ به نقل از آی سینما، عطاران که در چند سال گذشته کمتر تن به مصاحبه می دهد، در گفت‌وگو با همشهری جوان درباره عدم علاقه اش برای گفت و گو با رسانه ها می گوید: «شرایط را که می بینند، همه از هم دلخوری دارند و همه چشم ها به گوشی هاست که اگر از حرفی خوشمان نیامد، جواب دندان شکن نثار طرف کنیم که ختم کلام باشد و همه آفرین بگویند که خوب جوابش را دادی. زمانی که از این خبرها نبود به خاطر حرف هایی که محض شوخی گفته بودم، چندین ماه زمین و زمان لرزید، حالا که همه افتاده اند به جان هم، ترس از گفتن چیزی که شاید به کسی یا جایی بربخورد و باز همه چیز به هم بریزد، مانع گفتن می شود و اصولا از خودم ناراحتم که با پای خودم می آیم این جا و سعی می کنم خیلی چیزها را نگویم، در صورتی که اصولا می آییم تا بگوییم اما نمی گوییم، می آییم و تلاش می کنیم که نگوییم. پس چرا می آییم؟!»
رضا عطاران که به واسطه فروش فیلم «من سالوادور نیستم» و «نهنگ عنبر» لقب پول سازترین بازیگر سینمای ایران از سوی رسانه ها به او داده شد، در رابطه با این عنوان توضیح جالبی می دهد: «پولساز ترین بار منفی دارد. احساس می کنم وقتی این حرف را می زنند منظورشان این است که من دارم برای خودم یا تهیه کننده و آدم های دور و بر پول سازی می کنم، در صورتی که شما می دانید بخش زیادی از این فروش متعلق به سینمادار است و باز بخش زیادی از این پول هزینه ساخت فیلم بوده و باز بخش زیادی از این فروش صرف مشکلات سینما و خرج سینما می شود و از این گذشته اصولا نیت، پول ساز بودن نیست. ما کارمان را می کنیم و سعی می کنیم آن کار، جذاب و قابل دیدن باشد و وقتی کار خوب باشد، مردم دوست داشته باشند، می روند و می بینند و این ماجرا هم همیشگی نیست و شاید شما هم ندانید در طول سال از حدود صد فیلمی که ساخته می شود، تعداد کمی زیان نمی کنند؛ کمتر از 10 فیلم!»
سال گذشته فیلم «من سالوادور نیستم» به کارگردانی منوچهر هادی در نوروز به فروش بسیار زیادی دست یافت و تا قبل از «فروشنده» عنوان پرفروش ترین فیلم سال را داشت. عطاران در رابطه با موضوع این فیلم می گوید: «کلا سالواردو قصه جالبی داشت. این که یک آدم مذهبی را بگذارید وسط برزیل خودش جذاب است. هرکس هم از نگاه خودش فیلم را می بیند، شما شاید از نگاه خودتان ببینید و یک بچه هم از نگاه خودش؛ مثلا از یک بچه بپرسیم فیلم سالوادور را دیدی؟ می گوید آره چقد خوب رقصیدی. فقط از همان قسمت فیلم خوشش آمده.»
عطاران در پاسخ به این پرسش که آیا اگر کسی دیگری جای او در «دراکولا» به ایفای نقش می پرداخت، این فیلم فروش بیشتری نمی کرد؟ گفت:«من توی همه جنبه ها انرژی خاصی گذاشتم. دلم می خواست حرفم را در این فیلم بزنم شاید اگر به فکر خوشی مردم بودم یک طور دیگر می ساختم و بیشتر می فروخت.»
عطاران با بیان این که فکر می کرده است که مردم بیشتر با «دراکولا» ارتباط برقرار کنند، می گوید که گمان می کرده است این فیلم حدودا 10 میلیارد تومان بفروشد.
او همچنین درباره فروش فیلم «رد کارپت» هم می گوید: «درباره «رد کارپت» هم فکر می کنم اگر فضایش به فضای سریال های کمدی ام نزدیک تر بود، بیشتر می فروخت.»
بازیگر «نهنگ عنبر» درباره نقش خود در فیلم «دراکولا» اضافه می کند: «خیلی (نقشم را دوست داشتم) خیلی دوست داشتم کارهای تازه ای انجام دهم و خیلی وقت ها انجام کارهای جدید ضربه می زند؛ یعنی مردم عادت کرده اند یک آدم یا یک کارگردان را در یک قالب خاص ببینید. اگر فیلم از آن عادت بیرون باشد، آن وقت خیلی سخت برایشان قابل قبول می شود. من دربازیگری خیلی سعی کردم این عادت را بشکنم و یک جاهایی هم مثل «دهلیز» جواب داد.»
اما قطعا رضا عطاران را می توان یکی از موفق ترین سریال سازان پانزده سال گذشته تلویزیون نامید. او در طول چندین سال مجموعه های کمدی بسیار موفقی را جلوی دوربین برد اما از سال 88 به بعد دیگر برای تلویزیون کار نکرد. عطاران در رابطه با امکان بازگشت اش به تلویزیون می گوید: «بعد از سریال «بزنگاه» شاید چنین شرایطی به وجود آمد اما یک بخشی هم بر می گردد به این که گفتم مغزم دیگر نمی کشد و فقط کارهای کوتاه را می توانم انجام بدهم. در سینماها کل یک فیلم 90 دقیقه است و تایم فیلمبرداری هم نهایتا دوماه. در سریال اما باید زمان زیادی صرف کرد. همان طور که خودتان هم گفتید مثل «کوچه اقاقیا» یک جایی ممکن است خسته شوم و حالم خراب می شود.»
عطاران در پاسخ به این پرسش که آیا دوست دارد همچون برنمه «ساعت خوش» جوانانی را که به کمدی علاقه دارند کنار یکدیگر جمع کند، می‌گوید: «خیلی دوست دارم این اتفاق بیفتد. به هر حال سینما و تلویزیون احتیاج به انرژی های جدید و نو دارد. من خودم هم به رنگ و طرح تازه و خنده های تازه احتیاج دارم اما این اتفاق هیچ وقت نیفتاده. در بخش جدی سینما دارد یک اتفاق هایی می افتد. مثل نوید محمدزاده یا بعضی بازیگران دیگر که این چند سال به میدان آمده اند اما در کار طنز خیلی وقت است که این اتفاق نیفتاده و ما هم نمی توانیم کاری انجام دهیم.»
این بازیگر سینمای ایران درباره تغییر ذائقه مردم نسبت به فیلم ها و سریال های کمدی که در گذشته ساخته می شد، معتقد است: «متدهای قبل کهنه شده است و نوع خندیدن و نحوه نمایش گذاشتن طنز با توجه به چیزهایی که الان در فضای مجازی هم به وجود آمده، بسیار عوض شده و اصلا عجیب و غریب شده. فکر می کنم باید از درون همین شبکه های اجتماعی، راهکارهای جدید پیدا کرد اما باید کار کنیم تا به یک شیوه نمایشی خاص برسیم.»
عطاران در پایان هم به نکته جالبی در مورد حضورش در تلویزیون و زمانی که جوان بود اشاره می کند و می گوید: «شاید شما خیلی یادتان نباشد. همان موقع که ما به تلویزیون آمدیم، خیلی ها با ما مخالف بودند. عده ای می گفتند یک مشت جوان رقاص را که خط ریش می گذارند و مو ژل می زنند، کی به تلویزیون راه داده؟ نهایتا آقای ارگانی، مدیر شبکه دو قبول کرد ما کار کنیم و کارمان پخش شود. انرژی ها و انگیزه بالای بچه ها برای تغییر باعث شد وضعیت تغییر کند اما الان این انگیزه وجود ندارد.»
