نقد و بررسی فیلم Young Adult

« جوان بالغ » از آن دست سوژه هایی به همراه دارد که فقط از ذهن نویسنده ایی که هیچ دوره فیلمنامه نویسی را طی نکرده و به قول معروف، هیچ اطلاعی از باید و نباید ها درباره فیلمنامه نویسی ندارد بیرون می آید!. « دیابلو کدی » فیلمنامه نویسی است که گذشته عجیب و غریبی را در زندگی شخصی اش تجربه کرده. عجیب ترین نکته درباره او این است که وی پیش از اینکه فیلمنامه نویس شود، یک رقاص برهنه(!) بوده اما به لطف سینما ، توانسته استعداد اصلی خود که داستان سرایی بوده را به خوبی پرورش دهد. « جوان بالغ » تازه ترین داستان اوست که با روایتی متفاوت از آنچه که تا به امروز در فیلمهای کمدی سراغ داشتیم به سینماها آمده و باعث حیرت همگان شده است. « جوان بالغ » از معدود فیلمهایی است که در آن شخصیت اصلی از ابتدا تا انتهای فیلم، نفرت انگیز است و کسی از او خوشش نخواهد آمد!.

ماویس گری ( چارلیز ترون ) نویسنده ای نسبتاً موفق است که در آپارتمانی در شهر میناپولیس زندگی می کند. همه دوستان و آشنایانِ ماویس با توجه به موفقیت های نسبی ایی که او در کار نویسندگی بدست آورده، گمان می کنند که وی در زندگی شخصی خود مسیر درستی را برگزیده و هر روز هم بیشتر از دیروز در کار خود پیشرفت می کند. اما حقیقت این است که ماویس یک نویسنده کاملاً شلخه و درب و داغان است که تماشای وضعیت خانه مسکونی اش به تنهایی می تواند حال هر انسانی را بد کند!. اما داستان از آنجا شروع می شود که ماویس در یک روز متوجه می شود که ایمیلی از طرف دوست پسر دوران دبیرستانش به نام بادی اسلید ( پاتریک ویلسون ) برای او ارسال شده که در آن تصویری از کودک تازه به دنیا آمده اش به چشم می خورد. ماویس با دیدن این عکس به این فکر می افتد که این نوزاد زیبا در اصل می بایستی متعلق به او می بود چراکه بادی در دوران دبیرستان عاشق او بوده!. به همین جهت تصمیم می گیرد تا چمدانش را ببندد و به سمت شهر مرکوری ( در ایالت مینوستا ) برود تا دوباره با دوست پسر دوران دبیرستانش رابطه ایی را آغاز کند!!

حتی لحظه ایی هم به این موضوع فکر نکنید که قرار است ماویس به مرکوری برود تا در آنجا کمی شیطانی کند و سپس به رستگاری برسد، چراکه در این فیلم خبری از صحنه های از پیش تعیین شده و اتفاقات کلیشه ایی نیست!. « دیابلو کدی » در فیلمنامه ی عجیب و غریب اش ، شخصیتی را به تماشاگران ارائه داده که هیچگونه بویی از اخلاق و ادب نبرده و حتی با پیشرفت داستان نیز او نه تنها تغییر نمی کند، بلکه در مواردی بسیار گستاخ تر از گذشته رفتار می کند!. به جراٌت می توانم بگویم که ماویس گری ، متفاوت ترین شخصیتی است که تابحال در یک فیلم سینمایی شاهد بوده ام و دلیل آن هم پایبند نبودن فیلمنامه به شخصیت پردازی های رایج فیلمهای کمدی است.

به نظرم « دیابلو کدی » با ترسیم شخصیت ماویس گری به نوعی به دیگر فیلمنامه نویسان سینما این نکته را یادآوری کرده که حتماً نمی بایستی در مسیر پیشفرض قدم بردارند و تنها جزییات داستان را تغییر دهند، بلکه می توان به کل این مسیر پیشفرض را به شکلی متفاوت تبدیل کرده و آن را به مخاطب ارائه داد . این رویه خانم « دیابلو » ( حتی اسمش هم به مانند خودش عجیب و غریب است. ) سبب شده تا نتوانیم حتی لحظه ایی از رفتارهای بعدی شخصیت ها را حدس بزنیم و در عوض هر دفعه فیلم ما را با یک غافلگیری بزرگ مواجه می کند. به عنوان مثال زمانی که در فیلم عنوان می شود، بادی به همراه همسر و فرزند تازه متولد شده اش زندگی بسیار خوب و خوشی در کنار یکدیگر دارند، انتظار می رود که ماویس هم به مرور این قضیه را بپذیرد و به دنبال زندگی خوب برود اما برخلاف انتظار، شنیدن اینگونه حرفها هیچ دردی در ماویس دوا نمی کند و او کماکان مشتاق است تا بادی را شیفته خود کند حتی به قیمت از دست دادن فرزند و همسر بادی!.

یکی از دلائلی که باعث شده تا ماویس گری تا بدین حد جذاب و خاص باشد، بازی بی نقص « چارلیز ترون » است. اگر از من می پرسیدید که آیا « چارلیز ترون » را برای ایفای نقش ماویس گری مناسب می دانم یا خیر، مطمئناً به شما می گفتم خیر!. چراکه روند بازیگری « ترون » نشان می دهد که او معمولا بیشتر در نقش های جدی ( البته با گریم سنگین! ) ظاهر می شود تا اثار کمدی و اتفاقاً در نقش های جدی هم بیشتر تحویل گرفته می شود. اما اینبار « چارلیز ترون » در یک نقش کمدی چنان موفق عمل می کند که شاید حتی بتوانیم نامش را در میان کاندیداهای اسکار هم ببینیم. او به مانند همیشه زیباست و البته در پس ظاهر زیبای خود، شیطانی را با خود حمل می کند که همه از آن فراری هستند!. « پاتریک ویلسون » هم برخلاف رویه معمول اش که بازی در فیلمهای جدی بوده، در این فیلم نقش پدری فداکار و همسری دوست داشتنی را ایفا می کند که دل هر تماشاگری را به درد می آورد! تماشای اینکه او زندگی خوب و آرامی دارد و به واسطه حضور بی وقت ماویس گری قرار است این حضور تبدیل به یک جهنم برای خانواده اش شود، واقعاً دردآور است!. اما فیلم یک برگ برنده دیگر هم دارد و آن شخصیتی مکمل به نام مت است که « پاتون اسوالت » آن را ایفا می کند. مت یکی از انسانهایی است که در ایران خودمان هم به وفور یافت می شود!، او در زندگی شخصی خود دچار روزمرگی شده و به نوعی تبدیل به یک انسان متفکر شده است که اشتباه دیگران را برایشان توضیح می دهد اما خودش را که سرشار از مشکل است نمی بیند!. مت که هم مدرسه ایی سابق ماویس بوده ، در فیلم سعی می کند که هرطور که شده این نکته را به ماویس یادآوری کند که بادی در حال حاضر خوشبخت است و این مهم است، اما ماویس زبان نفهم تر از این حرفهاست!. ارتباط بین متِ واقع بین و ماویسِ توهمی ، و دیالوگ های جالبی که بین این دو رد و بدل می شود، یکی از بهترین دلائل تماشای این فیلم است.

« جوان بالغ » دومین همکاری « جیسون ریتمن » و « دیابلو کدی » بعد از فیلم موفق « جونو » به حساب می آید. « جونو » فیلم خوبی بود که مشکلات یک دختر نوجوان به نام جونو را که باردار شده بود ، درقالب طنز به تصویر می کشید. اما تفاوت شخصیت ماویس با جونو در این است که هرچقدر که جونو دوست داشتنی بود، به همان اندازه ماویس نفرت انگیز است!. اگر بخواهم خلاصه کنم باید بگویم که « جوان بالغ » به نوعی نسخه منفی فیلم « جونو » به حساب می آید که با همان جسارت و شیرینی ساخته شده است. اگر می خواهید یک درام – کمدی متفاوت با بازی های فوق العاده و مهمتر از همه فیلمنامه غیرقراردادی ببینید، « جوان بالغ » بهترین انتخاب برای شماست.