بیست سال پس از جنگ جهانی اول در کشور تومانیا که در جنگ شکست خورده ، دیکتاتوری به نام آدنوید هینکل به قدرت رسیده. او یک آریایی خالص است معتقد است یهودیان بایستی نابود شوند. در همین وضعیت سرباز یهودی که به علت حادثه در جنگ جهانی اول از این اتفاقات آگاه نیست در محله ای یهودی نشین مشغول به آرایشگری است…
درباره «دیکتاتور بزرگ»:
شاید اولین چیزی که نظر هر کسی (از جمله خود من) را در این فیلم جلب می کند ، دانستن سال اکران فیلم می باشد ، یعنی زمانی که هنوز آمریکا رسما وارد جنگ جهانی دوم نشده. در مورد وقایع جنگ جهانی دوم و هم چنین آدولف هیتلر فیلم های زیادی ساخته شده که در میان آن ها آثار برجسته ای هم وجود دارد. اما ساخت فیلمی با بار کمدی آن هم هنگامی که همه در هالیوود سکوت کرده اند از کسی جز چارلی چاپلین بر نمی آمد. چارلی که در آن زمان اسطوره فیلم های صامت بود و با این که تکنولوژی فیلم های دارای صدا بیش از 10 سال بود که مورد استفاده قرار می گرفت ترجیح داده بود تا حرفهایش را با سکوتش بگوید. اما به بلاخره سکوت چارلی چاپلین در این فیلم شکسته شد و برای اولین بار در جلوی دوربین صدای چارلی شنیده شد.
هیتلر و چاپلین: جالب است بدانید شباهت های این دو بیش از نوع سبیلشان می باشد! آن ها هر دو در هفته ، ماه و سال مشابهی به دنیا آمده اند. مدتی قبل از آن که چاپلین یک «آواره» (لقب چارلی چاپلین) معروف شود هیتلر یک آواره بوده. هر دو آن ها کشور خود را برای شناخت بهتر جهان ترک کرده بودند که یکی تبدیل به دوست داشتنی ترین و دیگری تبدیل به منفورترین شخص دوره خود شدند. در هر کشوری چاپلین نماد خنده و هیتلر نماد نابودی بود.
تماشای چارلی چاپلین با آن سبک خاص دوست داشتنی حرکاتش همیشه لذت بخش است ، مخصوصا که خود چاپلین یک موزیسین حرفه ای بوده و موسیقی فیلمهایش کاملا با حرکات بدن او هماهنگ است. موسیقی که به مانند چهره چاپلین نوعی کمدی تلخ یا همان لقبش آوارگی را دارد…
چارلی چاپلین: سر چارلز اسپنسر چاپلین در 26 آپریل 1889 در لندن به دنیا آمد. چارلی مهمترین و تاثیرگذارترین شاگرد مک سنت و فرزند یک نمایشگر تالارهای محلی موسیقی انگلیسی به نام جرالدین چاپلین بود.والدین چاپلین هر دو هنرمندانی در سالن بزرگ شهر لندن بودند و هر دو بازیگر و آوازه‌خوان، اما پیش از آنکه وی 3 ساله شود از هم جدا شدند.چارلی آواز خواندن را از مادرش آموخت. بعدها مادرش دچار بیماری روانی می‌شود و در یک آسایشگاه در حوالی لندن بستری می‌شود.اما پدرش زمانی که چارلی ۱۲ ساله بود، فوت شد. زمانی که مادرش در یکی از اجراهای زنده تئاتر که برای سربازان اجرا می‌شد، جسمی به سر وی برخورد کرد و آسیب دید، چارلی 5 ساله روی صحنه رفت و تماشاچیان عصبانی را با خواندن آهنگی سرگرم و آرام کرد.با بستری شدن مادر، چارلی و برادرش رابطهٔ عمیق تری پیدا کردند و هر دو با استعداد بالایی که داشتند در همین سالن قدیمی که پدر و مادرشان در آن کار میکردند، مشغول به کار شدند.
چاپلین در سال 1910 به آمریکا رفت و با برادرانش استودیو چاپلین را تاسیس کردند. در سال ۱۹۲۸ مادر چاپلین، درست در زمانی که ۷ سال از انتقال وی توسط پسران به هالیوود می‌گذشت، از دنیا رفت. بعدها چارلی از وجود برادری ناتنی از سمت مادر آگاه شد به نام ویلر دریدن که این برادر نیز به مابقی برادران در هالیوود و استودیو چاپلین پیوست.چاپلین یهودی‌زاده فقیری بود که دوران کودکی را در دشواری و تنگدستی گذراند و در نخستین سال‌های شکوفایی سینما در امریکا، با تکیه بر خلاقیت و استعداد خود به اوج شهرت رسید.در سال ۱۹۱۳ بازی چاپلین در آمریکا مورد توجه یکی از فیلمسازان قرار می‌گیرد و از آن پس با شرکت فیلمسازی کی استون همکاری می‌کند.وی نخستین فیلمش را با نام ساختن یک زندگی که فیلم کمدی بود در سال ۱۹۱۴ آغاز کرد. در این کمپانی و با این فیلم چاپلین به شهرت رسید. به تدریج چاپلین به محبوب‌ترین هنرمند تاریخ سینما تبدیل شد و تهیه‌کنندگی آثارش را نیز بر عهده گرفت.در 1913، هنگامی که با دستمزد 150 دلار در هفته در کمپانی کی استون استخدام شد، یک بازیگر سیار نمایش‌های وودویل امریکایی بود.در نخستین فیلمی که به نام در تلاش معاش (1914) برای مک سنت بازی کرد، نقش یک شیک پوش تیپیک انگلیسی به او محول شد، اما با فیلم دومش، مخمصه غریب مبیل 1914، کارکتر یک ولگرد کوچولو را معرفی کرد؛ کارکتری که بعدها او
را شهره آفاق ساخت و به یک نماد جهانی سینمایی از یک فرد عامی در دوران ما بدل کرد.چاپلین در کمپانی کی استون در 34 فیلم کوتاه و 6 حلقه‌ای داستانی با عنوان رمانس ناکام تیلی (1914) به کارگردانی مک سنت بازی کرد و کاراکتر این دلقک ریزنقش محزون را به تدریج پرورش داد. شخصیتی با کفشهایی که برایش بزرگ بودند، شلواری گشاد و کتی تنگ که کلاه لبه‌دار دربی بر سر می گذاشت.شخصیت پردازی درخشان او، همراه با حرکات پانتومیم که چارلی تبحر بی‌مانندی در آن داشت، از ولگرد کوچولو انسانی ساخت که با جهان پیرامون خود به کلی بیگانه است.
از جمله مشهورترین فیلمهایی که چاپلین در کمپانی اسانی ساخت، می‌توان به ولگرد، شغل، بانک، شبی در نمایش اشاره کرد. این فیلم‌ها در سال 1915 ساخته شدند.این فیلم‌ها چندان مورد استقبال قرار گرفتند که چارلی سال بعد درخواست هفته‌ای 10 هزار دلار به اضافه پیش پرداختی معادل 150000 دلاری پس از امضای قرارداد برای ساختن 12 فیلم برای کمپانی میو چوال را کرد.معروف‌ترین فیلمهای چاپلین در کمپانی میوچوال عبارتند از: بازرس فرودگاه 1916، مامور آتش نشانی 1916، ساعت یک صبح 1916، سر سره بازی 1916، سمساری 1916، خیابان اوباش 1917، مهاجر 1917، ماجراجو 1917.چاپلین در سال ۱۹۱۹ به همراهی تعدادی از دوستان سینمایی‌اش اتحادیه سینماگران را تاسیس کرد.
آن زمان این فرصت برای او پدید آمده بود تا پس از سالها، به دلمشغولی‌های خود بپردازد و فارغ از نظام مافیایی حاکم بر هالیوود، حرف دل خویش را به زبان تصویر بیان کند.بسیاری چارلی چاپلین را تنها یک کمدین موفق می‌دانند حال آنکه او در طول زندگانی خود در زمینه موسیقی نیز استعداد فراوانی از خود نشان داد. ساخت موسیقی فیلم کار عادی وی بود و توانست در مجموع موسیقی 23 فیلم را به پایان برساند. موسیقی فیلم لایم لایت ساخته چالین در سال 1972 برنده جایزه اسکار شد.
شخصیت چاپلین بیشتر به عنوان «آواره» شهرت یافت که در زبانهای مختلف دنیا مفهومی به مانند فردی ولگرد با رفتارهای پیچیده اما بزرگ منشانه داشت. در سال ۱۹۱۵ چاپلین با یک کمپانی تازه قرارداد بست و مشغول ساخت فیلمهای بلندتری شد.در سال ۱۹۱۶ کمپانی فیلم موچوال مبلغ ۶۷۰ هزار دلار با چاپلین قرارداد بست و در مدت ۱۸ ماه وی ۱۲ فیلم بلندمدت کمدی برای آنها ساخت که در این نوع از ویژگی ممتازی در تاریخ سینما برخوردار بودند. در واقع تمام فیلمهای که در این کمپانی ساخته شد، به یک اثر کلاسیک سینمای کمدی تبدیل شدند.در پایان این سالها آمریکا وارد جنگ جهانی شد و چاپلین دورهٔ جدیدی از سینمای خود را با دوستانی آغاز کرد. از سال ۱۹۱۸ چاپلین در استودیو خود مشغول به کار شد. تمام فیلمهای پیشین دوباره ویرایش و کات شدند و در سال‌های مختلف موسیقی و تدوین جدید صورت گرفت.
دیکتاتور بزرگ نخستین فیلم کاملا ناطق چاپلین بود که در اوضاع نابسامان جهانی در دهه 40، اثری ضد نازی بود. این فیلم در مورد دیکتاتوری اروپایی و در واقع تاریخچه زندگی آدنوید هینکل، دیکتاتور کشور خیالی تامانیا است که دست به کشتار یهودی‌ها میزند و اروپا را درگیر جنگ می‌کند.برخی این فیلم را نپسندیدند و برخی جنبه سیاسی آن را جدی و برخی آن را به قدر کافی جدی نگرفتند. با این حال این فیلم از نظر تجاری محبوبیت فراوانی پیدا کرد و چاپلین را همچنان به عنوان یک ستاره در اوج نگاه داشت.
سر انجام، سر چارلز اسپنسر چاپلین 25 دسامبر سال 1977 در سن 88 سالگی درگذشت.
منبع: همشهری آنلاین
نکاتی که درباره «دیکتاتور بزرگ» نمی دانید:
اولین بار یکی از دوستان چاپلین به نام الکساندر کوردا به او گفت که شباهت های ظاهری با هیتلر دارد تا این که بعدا چاپلین فهمید هفته تولد ، قد و وزنش هم با هیتلر یکی است. و همین شباهت باعث شد تا ایده داستان فیلم به ذهنش برسد.
چارلز چاپلین گفته: از واقعیت جنایات نازی ها خبر داشتم اما نمی نتوانسم آن ها را در غالب کمدی بیان کنم.
تولید این فیلم در سال 1937، زمانی که بسیاری از مردم نازیسم را بک تهدید نمی دانستند آغاز شد.
سخنرانی هایی که دیکتاتور به زبان آلمانی انجام می دهد مفهومی ندارد و همه آن ها برگرفته از پوستر ها و تابلو های تبلیغاتی است.
هنگامی که این فیلم منتشر شد، آدولف هیتلر تماشایش را در آلمان و همه کشورهای تحت اشغال نازی ها ممنوع کرد. نهایتا کنجکاوی باعث شد تا هیتلر یک کپی از فیلم را از طریق کشور پرتغال تهیه کند و آن را نه یک بار بلکه دوبار نگاه کند. متاسفانه تاریخ نتوانست واکنش او به این فیلم را ثبت کند.
با وجود ممنوعیت اکران «دیکتاتور بزرگ» در آلمان و کشور های اشغالی ای فیلم یک بار برای تماشاچیان آلمانی به نمایش در آمد! یکی از اعضاء گروه مقاومت یک نسخه از فیلم را که از یونان تهیه کرده بود با کپی یک کمدی اپرا در سینمای ارتش عوض می کند. سربازان تا هنگامی که متوجه نشده بودند فیلم چیست به تماشا نشسته اما پس از آن که فهمیدند ماجرا از چه قرار است عده ای سالن را ترک کرده و عده دیگر به سمت پرده سینما شلیک کردند.
این فیلم آخرین باری بود که چاپلین دوباره با شخصیت «آواره» (کلاه مخصوص عصا و روش راه رفتن) به ایفای نقش پرداخت. این شخصیت به طور رسمی در فیلم «زمان مدرن» بازنشسته شده بود. چاپلین هم اصرار داشت این فیلم را به حساب شخصیت «آواره» ننویسند.
این فیلم اولین فیلم تماما صدا گذاری شده چاپلین بعد 13 که از پایان دوره سینمای صامت گذشته بود به حساب می آید.
پس آغاز به ساخت فیلم چاپلین هر روز اخبار دردناکتری از کارهای هیتلر می شنید تا نهایتا حمله به فرانسه باعث شد تا پایان فیلم را عوض کند و آن سخنرانی معروفش را انجام دهد.
چاپلین نام کارکتر هانا را از روی نام مادرش انتخاب کرد.
این اولین فیلم پس از فیلم «پشت صحنه» می باشد که کاراکتر چاپلین اسم دارد.
فیلم برداری این اثر 539 روز طول کشید.
در ایتالیا تمام صحنه هایی که همسر ناپولینی در آن حضور داشت در احترام به بیوه بنیتو موسولینی حذف شد و نسخه کامل تا سال 2002 انتشار نیافت.
چارلی چاپلین در صحنه سخنرانی انتهای فیلم کم تر از 10 بار پلک میزند. این سخنرانی 5 دقیقه طول می کشد.
گفته می شود جیمز استوارت در سال 1941 از آن جا که می دانسته هیچ شانسی برای دریافت اسکار در برابر چارلی چاپلین ندارد حتی قصد رفتن به مراسم را نداشته تا این که سه ساعت مانده به مراسم به او اعلام می شود بایستی در مراسم حاضر شود. این آخرین سالی بوده که ساعتی قبل از مراسم به برنده ها اعلام میکردند برنده شده اند.
جک اواکی گفته: 99 تا فیلم بازی کرده ام اما همیشه مرا به عنوان ناپولینی در «دیکتاتور بزرگ» می شناسند!
این فیلم پر فروش ترین فیلم چارلی چاپلین با فروش حدود 5 میلیون دلار می باشد.
دیالوگ های ماندگار:
فرمانده شولتز: عجیبه ، من فکر می کردم تو آریایی باشی (Aryan)
سرباز یهودی: نه . من سبزی خوارم (Vegetarian)
مارشال هرینگ: قربان ما شگفت انگیزترین و جالبترین گاز رو کشف کردیم: همه رو میکشه!
محمد باقری
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.
به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید
دیکتاتور بزرگ : Great Dictator 
کارگردان:چارلز چاپلین
نویسنده:چارلز چاپلین
بازیگران:
چارلز چاپلین / هینکل – سرباز یهودی
پائولت گودارد / هانا
جک اواکی/ ناپولینی
رجینالد گاردینر / شولتز
زمان: 125 دقیقه
محصول: 1940
مهم ترین افتخارات: کاندیدای دریاف اسکار در رشته های بهترین فیلم ، بهترین فیلمنامه نویسی ، بهترین بازیگر نقش اول مرد (چارلز چاپلین) ، بهترین بازیگر مرد مکمل (جک اواکی) و بهترین موسیقی متن
