به گزارش خبرگزاری فارس، روزنامه وال استریت ژورنال در گزارشی تحت عنوان فیلم «جدایی نادر از سیمین» پل ارتباطی میان مردم و ایران و آمریکا، می‌نویسد: در جهان چه بر سر هالیوود دارد می‌آید که بهترین فیلمی که امسال در سینماهای آمریکا اکران شده، از ایران است؟ با این همه بودجه‌ای که در هالیوود جاری است چرا نباید فیلمی از این بهتر برای اکران وجود داشته باشد؟
این روزنامه می‌افزاید: فیلم کم هزینه «جدایی نادر از سیمین» که تنها در سینماهای آمریکا به نمایش درآمد، در صدر فهرست فیلمهای منتخب برخی از منتقدان سینمایی جهان از جمله «جو مورگنسترن» قرار گرفته است، این فیلم با آنکه در آمریکا به زبان فارسی و با زیر نویس انگلیسی به نمایش درآمده ولی اگر شما یک انگلیسی زبان باشید باید بدانید که از همان لحظات نخست تماشای این فیلم، مانع زبان از بین می‌رود و با شخصیت‌های فیلم آنچنان ارتباطی برقرار می‌کنید که کم کم این احساس در شما به وجود می‌آید که متوجه آنچه که می‌گویند می‌شوید و دیگر حتی نیازی به خواندن زیر نویس فیلم هم ندارید.
وال استریت ژورنال در ادامه می‌نویسد: اخیرا فیلم «دختری با خالکوبی اژدها»، پروژه پرهزینه و ۹۰ میلیون دلاری «دیوید فینچر» از هالیوود به نمایش درآمده که با استقبال منتقدان روبرو شده ولی نکته حائز اهمیت آن است که پیش از این نیز نسخه سوئیسی این فیلم با بودجه‌ای بالغ بر تنها ۷ میلیون دلار نیز ساخته و به نمایش درآمده و آن هم با استقبال روبرو شده است، سایت آی‌ام‌دی‌بی بودجه فیلم «جدایی نادر از سیمین» را نیز تنها ۳۰۰ هزار دلار برآورد کرده که با توجه به موفقیت‌های این فیلم، شاید زمان آن فرا رسیده باشد که هالیوود یاد بگیرد که لزوما بودجه‌های عظیم و کلان، کیفیت را نیز به همراه نخواهد داشت.
در بخش دیگری از این گزارش چنین آمده است: مهم‌ترین نکته قابل توجهی که درباره فیلم خارجی زبان «جدایی نادر از سیمین» وجود دارد این است که چگونه این فیلم غیر خارجی به نظر می‌رسد، گذشته از همه مسائل سینمایی این فیلم توانسته مرزهای فرهنگی و بین کشوری را حذف کند.
این روزنامه آمریکایی در پایان گزارش خود می‌نویسد: در اینجا سوال‌های زیادی در ذهن انسان به وجود می‌آید که شاید یکی از آن‌ها این باشد که چرا آن‌ها از ما متنفرند؟ البته شاید این سوال در واقع به این خاطر در ذهن نقش ببندد که دولت ایران به خاطر مشاجراتی که با کشورهای غربی دارد و برنامه هسته‌ایش، از سوی غرب و بر اساس معیارهای غربی بالاخص طی ماه‌های اخیر نامتعارف و عجیب معرفی می‌شود و البته هنر این فیلم – که صراحتا سیاسی نیست – نشان می‌دهد که آن‌ها تا چه اندازه شبیه به ما هستند، اگرچه هالیوود در این میان همواره فیلم‌هایی می‌سازد که به ما این فکر را القاء می‌کند که ما و آن‌ها جدا از هم، کاملا از یکدیگر متفاوتیم و جدایی میان مردم عامی آمریکا و شهروندان ایرانی، با قضاوت براساس این فیلم، چیزی شبیه به خلیج فارس نیست.
ذره بین : خب به قول گفتنی ” آدم توی محدودیت ها ترقی می کنه ” ! البته بودجه کلان برای فیلمها مطمئنا برای تسخیر گیشه هاست وگرنه تمام فیلمهای خوب و درست و حسابی معمولاً کم خرج بوده اند.
به جمع طرفداران مووی مگ در فیس بوک بپیوندید
