ماجرای برند «گوچی» از ابتدا پرحاشیه بود. برند لوکسی که انتخاب اول طبقه مرفه و یکی از موفق‌ترین برندهای تجاری در جهان به شمار می‌رود. اما اختلافات درونی خانواده گوچی و مسائل حقوقی پیش‌آمده میان آنان، در نهایت باعث رقم خوردن یک تراژدی اساسی شد. تراژدی که برای خانواده گوچی به منزله پایان تسلطشان در مدیریت بِرند به شمار می‌رفت و آغازگر دوره‌ای جدید که به‌واسطه آن، این بِرند بار دیگر اوج گرفت و توانست جایگاه موفق خود در بازار را تثبیت نماید. خاندان گوچی (House of Gucci) با نگاهی به مهم‌ترین برهه حضور خانواده گوچی در دوران ریاستشان بر بِرند گوچی ساخته شده است. دوره‌ای که اختلافات و عطش قدرت باعث شکل‌گیری اختلاف و در نهایت، جنایت در این خانواده شد.
داستان فیلم درباره مائوریتزیو گوچی (آدام درایور) است که در یک مهمانی با دختری به نام پاتریتسیا (لیدی گاگا) آشنا و به او دل می‌بندد. این دو علی‌رغم مخالفت پدرِ مائوریتزیو که معتقد است پاتریتسیا تنها برای پول تن به ازدواج داده، با یکدیگر ازدواج می‌کنند. این در حالی است که پدر مائوریتزیو، او را از ارث محروم کرده و این دو زندگی متفاوتی را پیش گرفته‌اند تا این که …
ریدلی اسکات برای ساخت قصه تراژیک « خاندان گوچی » تلاش کرده تا به تمام ابعاد ماجرا مسلط شده و آن را در طول فیلم به تصویر بکشد اما متأسفانه در این مسیر به برخی از جزئیات قصه بی‌توجه بوده است. اسکات به‌خوبی شخصیت پاتریتسیا را شناخته و تا حد زیادی نیز سازوکار خانواده گوچی را شناخته است. اسکات می‌دانسته که افول این امپراطوری تجاری عجیب و پرحاشیه از چه نقطه‌ای آغاز شد و دلایل آن را هم به قصه خود اضافه کرده است. بااین‌حال، رخدادهای فرعی داستان مخصوصاً در نیمه دوم فیلم باعث نمی‌شود که اطلاعات مهمی در اختیار تماشاگران قرار بگیرد. متأسفانه نیمه دوم فیلم « خاندان گوچی » دچار پراکنده‌گویی‌های بسیاری است که از یکدست شدن فیلمنامه جلوگیری کرده و این در حالی است که بخش ابتدایی فیلم از ضرباهنگ مناسبی برخوردار بوده و قصه متمرکز بر شخصیت‌های اصلی که معرفی کرده باقی می‌ماند.
در نیمه ابتدایی اسکات به‌خوبی شخصیت‌های اصلی‌اش را معرفی می‌کند. پاتریتستیا که محوریت قصه را تشکیل می‌دهد، زنی جاه‌طلب معرفی می‌شود که از کوچک‌ترین فرصتی برای رسیدن به قدرت استفاده می‌کند. زنی که اگرچه از خاندان گوچی نیست اما به قول خودش «از همه گوچی‌ها، گوچی تر است!» و فیلم نیز بارها بر این نکته صحه می‌گذارد که او یک گوچی مغرور تمام‌عیار است. اما در مقابل، فیلم در پرداخت شخصیت مائوریتزیو گوچی کم‌کاری کرده است به‌طوری‌که فیلم قرار بوده تحول این شخصیت از یک انسان درون‌گرای مؤدب به یک فرد جاه‌طلب را به تصویر بکشد اما این روند نه در مقابل دوربین بلکه در پس‌زمینه اتفاق می‌افتاد. متأسفانه هرچقدر که فیلم در به‌تصویرکشیدن سیر تحول پاتریتسیا موفق عمل کرده، در به نمایش گذاشتن تغییرات روحی مائوریتزیو دچار مشکل شده است.
همان‌طور که اشاره شد، « خاندان گوچی » در نیمه دوم فیلم دچار نوعی پراکنده‌گویی شده است و تمرکز خود را در روایت داستان از دست می‌دهد. ماجرای خریدوفروش سهام گوچی‌ها شاید قرار بوده وضعیت آشفته این برند را در آن مقطع برای مخاطب شرح دهد اما نتیجه آن در فیلم منجر به ازدست‌رفتن تمرکز داستان شده است به‌طوری‌که فیلم از جایی به بعد، فیلم آلدو را فراموش می‌کند و بر روی وضعیت حماقت‌آمیز پائولو تمرکز می‌کند که قصه را گسترش نمی‌دهد و صرفاً یک قصه فرعی خسته‌کننده محسوب می‌شود که می‌شد در سایه روایت شود و دقایق زیادی از فیلم را به خود اختصاص ندهد.
بااین‌حال باید گفت که بازی بازیگران در « خاندان گوچی » درخشان است و در میان بازیگران، لیدی گاگا بهترین وضعیت را دارد. اگر از لهجه نه‌چندان جالب ایتالیایی گاگا در طول فیلم چشم‌پوشی کنیم، می‌توان گفت که گاگا توانسته به بهترین شکل ممکن حس قدرت، نفرت و شکست را در مقابل دوربین به نمایش بگذارد و ازاین‌حیث بهترین بازیگر فیلم است. آدام درایور نیز بازی خوبی در نقش مائوریتزیو به نمایش گذاشته اما بازی او زیر سایه گاگا قرار گرفته است. آل پاچینو نیز در نقش مکمل بازی بسیار خوبی در نقش آلدو داشته است اما این نقش برای او چالش مهمی به همراه نداشته است. جرد لتو که بازهم در یک فیلم سینمایی زیر گریمی سنگین رفته، بازی اغراق شده‌ای از خود به نمایش گذاشته که البته بخش زیادی از آن زبان بدن رایج ایتالیایی است و می‌توان آن را پذیرفت. شاید هدر شده‌ترین بازیگر فیلم را باید جرمی آیرونز عنوان کرد که مدت‌زمان کوتاهی در فیلم حضور دارد.
«House of Gucci» به‌خوبی وضعیت خانواده گوچی را برای تماشاگر شرح می‌دهد. مدت‌زمان طولانی فیلم و شاخه به شاخه پریدن‌های اسکات احتمالاً باعث خواهد شد تا « خاندان گوچی » از تبدیل‌شدن به یک تجربه ناب بازبماند اما روی‌هم‌رفته، می‌توان گفت اثر جدید ریدلی اسکات به‌خوبی توانسته وضعیت درهم و پیچیده خانواده گوچی را برای تماشاگر شرح دهد. خانواده‌ای که یک امپراطوری بزرگ در حوزه مد و پوشاک به راه انداخت و البته رسوایی‌های آنان نیز به همین اندازه بزرگ و غیرقابل‌باور بود. در وصف عجیب‌وغریب بودن برند گوچی همین بس که امروزه هیچ یک از اعضای خانواده «گوچی» در مدیریت این برند نقشی ندارند!
منتقد: میثم کریمی
این مطلب به‌صورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می‌گردد.
به صفحه اینستاگرام مووی مگ بپیوندید
فیلم قشنگی بود