«مسعود فراستی» منتقد سینما در یکی از قسمت‌های اخیر برنامه «هفت» فیلم وسترن و نامزد اسکار «قدرت سگ» (The Power of the Dog) ساخته «جین کمپیون» را «اخته» می‌خواند.
فراستی در ابتدا فیلم «پیانو» (The Piano) کمپیون را یک «فیلم بد» و «قدرت سگ» را یک فیلم «جایزه‌بگیر اساسی» توصیف می‌کند اما همچون «محمدتقی فهیم» تازه‌ترین ساخته فیلمساز نیوزلندی را «مهم» می‌داند. این منتقد مانند «سم الیوت» معتقد است که «قدرت سگ» هیچ «نسبتی با جغرافیا نمی‌تواند برقرار کند» و اضافه می‌کند که یکی از نقاط ضعف فیلم «پلان‌های «زیبا»، پلان‌های کارت-پستالی، بی‌جان و ادا و اطوار، و تقلید احمقانه از «جان فورد» بزرگ» است که «هیچ‌کدامشان معنی ندارند.»
به گزارش مووی مگ به نقل از 30نما، وقتی «محمدرضا مقدسیان» منتقد سوم «هفت» از وضعیت کنونی هالیوود که «نمی‌تواند به زبان سینما» حرفش را بزند و «بیانیه تحویل مخاطب می‌دهد» معترض می‌شود، فراستی می‌گوید: «اتفاقاً شعور آقایان و خانم‌های عزیز [حاضر در هالیوود] در حد شعور «جین کمپیون» است.»
فراستی در بخش دیگری از اظهاراتش شخصیت «فیل» با بازی «بندکیت کامبربچ» را «یک بدمن مفنگی که مشکل جنسی هم دارد» می‌نامد و ادامه می‌دهد: «این فیلم بی‌جهت بد است. و جین کمپیون بی‌جهت با [شخصیت منفی کامبربچ] است. یعنی منطق ندارد اصلاً. وقتی می‌گویم بیشعور، [به دلیل] همین‌هاست. نمی‌فهمیم چرا بد است. مرتب به برادرش فحش می‌دهد… چرا این قدر بی‌تربیت است نسبت به برادرش؟ نمی‌فهمیم… چه می‌شود که این آدم بد با «پیتر» رفیق می‌شود؟ هیچ دلیلی در فیلم وجود ندارد. ببینید چقدر مواد از دست داده است و وقتی من به فیلمساز می‌گویم بیشعور به همین علت است.»
این منتقد صحنه خرید پیانو را به عنوان مثال «بی‌شعوری» کمپیون ذکر می‌کند و می‌گوید: «چرا پیانو را می‌خرد و می‌آورد [و می‌گوید:] بیا بزن. آن شب زن [«رز» با بازی «کریستن دانست»] پیانو نمی‌زند. چرا نمی‌زند؟» فهیم پاسخ می‌دهد: «چون پیانو را از درون فیلم قبلی‌اش آورده و فقط علتش همین است.» فراستی اضافه می‌کند: «درود بر تو، یعنی بیشعور است. [در صحنه‌ای دیگر] این خانم تنها در یک جایی در حال پیانو زدن است. این «فیل» آن بالا در اتاقکش انگار دارند یک دوئت اجرا می‌کنند. این مرد که همیشه روابطش با این زن بد است، این دوئت پس چیست؟ وقتی می‌گویم بیشعور همین است باز هم.»
فراستی در جایی دیگر می‌گوید: «جین کمپیون به نظر من در حد و اندازه این حرف‌ها نیست. یعنی روشن است که از سینما دارد می‌خورد، از «جان فورد» می‌خورد، از لوکیشن می‌خورد. اما خوب نمی‌تواند بخورد. کدام حرفش را می‌تواند به نتیجه برساند که آقایان این همه جایزه به او می‌دهند. چه حرفی می‌زند؟» این منتقد حتی ادعا می‌کند که کمپیون توان ساخت مضمون را هم ندارد: «مضمون چه چیزی را می‌خواهد بسازد؟ هوموسکشوالیتی و دگرباشی. آیا می‌سازد؟ این تم قبلاً ساخته شده و بهتر ساخته شده. آمریکایی‌ها بلد بودند این کار را بکنند. الان این قدر بدبخت‌اند که – بی‌شعوری که اول بحث گفتم همین بود – از یک فیلم الکن و اخته چه طرفی می‌خواهند ببندند؟»
فراستی در بخش دیگری می‌گوید: «کار فرهنگی در سینما پس از سینماست. یعنی شما اول فیلم می‌سازید، فیلم‌ات فیلم است. من با آدم‌ات همذات‌پنداری می‌کنم. از این طریق بذری را می‌کاری… چون یک فیلم که نمی‌تواند کاری کند. فیلم اصلاً به این حرف‌ها نمی‌رسد. این است که به نظر من آن جمله منتقد «لس‌آنجلس تایمز» یا هر جای دیگر [در مورد احیا شدن اسطوره آمریکایی با «قدرت سگ»] نشان‌دهنده فلاکت آمریکاست.»
منتقد «هفت» در ادامه گفت‌وگو، فیلم «آرگو» (Argo) را بهتر از «قدرت سگ» می‌داند: «یعنی روشن است دارد چه می‌کند. فیلم [کمپیون] نه تنها روشن نیست، تاریک هم نیست. یعنی قبل از این حرف‌هاست. چون تاریکی وزن است. این نه روشن است و نه تاریک. ماقبل بحث است.»
فراستی در ادامه از فیلم «شاه ریچارد» (King Richard) با بازی «ویل اسمیت» ستایش می‌کند و می‌گوید این فیلم «کوچک» برخلاف فیلم کمپیون جامعه آمریکایی می‌سازد: «این فیلم کار می‌کند. غیر از ۱۰ دقیقه آخر، اما جامعه آمریکایی می‌سازد. می‌بینید که یک خانواده سوپر-فقیر که سیاه‌پوست هم هستند می‌توانند دو کودک را به اینجا برسانند که همه جا را بگیرند. این یعنی کار آمریکایی. [«قدرت سگ»] کجا در حد و اندازه این حرف‌هاست؟»
فراستی در پایان از «وضعیت تصویری» هالیوود تمجید می‌کند و می‌گوید: «وضعیت تصویری‌شان – بی‌پدرها – همچنان قابل دفاع است. یعنی همچنان می‌توانند خیلی کارها بکنند… من آمریکای لعنتی را می‌دانم چیست و چه وضعی دارد. و بعد از این داستان [جنگ روسیه و] اوکراین دو برابر ضد-آمریکایی‌تر شدم. اما آیا ما با سینمایی طرفیم که یکی از تم‌های مهم آمریکایی را جلو می‌برد؟»
فکر کنم بیشعورتر از خود فراستی وجود نداشته باشه..