«Napoleon» به کارگردانی ریدلی اسکات به یکی از مهم ترین انسان های تاریخ بشر می پردازد. فردی که اقدامات او چه در عرصه جنگی و تاکتیک های نظامی و چه در قانون گذاری و اصلاحات و حتی یافتن اشیای با ارزش در مصر، باعث شده تا روایت زندگی او یکی از جذاب ترین سوژه های ممکن برای نویسندگان و فیلمسازان باشد. با این حال، ریدلی اسکات برای ساخت فیلمی درباره این شخصیت برجسته، به مهم ترین نکته ای که درباره ناپلئون دریافته، همسرش ژوفین بوده است!
ژوفین شخصیت چندان مهمی در تاریخ سیاسی فرانسه نبوده است. بیشتر شهرت او از بابت خیانت های متعدد به ناپلئون در طول زندگی مشترک و رفتارهای گاه پرخاشگرایانه اش بوده است و اقدام قابل توجهی که منجر به توجه فیلمساز به این سوژه در کنار ناپلئون شود وجود نداشته است. از این جهت، مسیری که فیلم طی می کند تا ناپلئون را به مخاطب معرفی کند از همان ابتدا با خشت اشتباه بنا شده و تا انتها پیش می رود.
ریدلی اسکات تاکید داشته که تمام موقعیت های زندگی ناپلئون بناپارت را در فیلم «Napoleon» به تصویر بکشد. اقدامی که با توجه به گستردگی و جزئیات زندگی ناپلئون اقدام بسیار سختی محسوب می شود. با این حال، فیلمساز به جای تمرکز بر تاریخ ناپلئون و روابط پر فراز و نشیب او با سیاستمداران قدرتمند در اروپا و در نهایت، تاکتیک های نظامی که مهم ترین ویژگی این فرد در زندگی بوده و منجر به دستاوردهای بزرگی در زندگی اش شده، به رابطه میان ناپلئون و ژوفین پرداخته که هیچ جذابیتی برای مخاطب ندارد و یک عاشقانه ضعیف و فراموش شدنی است.
البته «Napoleon» زمانی که به جنگ می پردازد، خیره کننده است. طراحی جلوه های ویژه فیلم عالی است و چشم ها را به خود خیره می کند. با این حال، متاسفانه فیلم خیلی زود از کنار این رویارویی های تاریخی می گذرد در حالی که جذاب ترین بخش های زندگی ناپلئون در جریان همین درگیری های نظامی رخ داده و منجر به کشور گشایی گردیده است. به عنوان مثال، حمله به روسیه که منجر به شکست ناپلئون شد، در این فیلم تنها در چیزی حدود 10 دقیقه به تصویر کشیده می شود در حالی که ظرفیت های بسیار زیادی برای برجسته کردن هرچه بیشتر این بخش از داستان وجود داشت.
نقد ویدئویی فیلم «Napoleon» را در ادامه ببینید:
در نهایت باید گفت که جدیدترین ساخته ریدلی اسکات اگرچه در تصویربرداری، طراحی لباس و جلوه های ویژه اثری تحسین برانگیز محسوب می شود، اما در روایت داستان مسیری گنگ را پیش می گیرد تا شاید بتواند در لابلای داستان زندگی ناپلئون عاشقانه ای هم بگنجاند! شاید عجیب به نظر برسد، اما حتی خواکین فینیکس هم در نقش ناپلئون عملکرد چندان درخشانی ندارد و به نظر می رسد که به درستی نتوانسته ابعاد مختلف شخصیتی که خلق شده را بیابد. کمتر در سال های گذشته بازی هایی از فینیکس دیده ایم که تحسین همگانی را به همراه نداشته باشد و باید گفت «Napoleon» یکی از این فیلم هاست.
نمره: 5/10
منتقد: میثم کریمی
آثار پیری و سرسری گذشتن از روی موضوعات به تدریج داره اثر خودش رو روی کارهای بزرگانی مثل ریدلی اسکات و اسکورسیزی نشون میده. فیلم مثل این بود که ناپلئون انگار داشت از روی دفترچه خاطراتش یه سری از صفحاتی که از قبل علامت زده بود رو برای ما میخوند و از صفحاتی که خودش دوست نداشت گذر میکرد. فیلم میتونست یه تراژدی غمبار و زیبا از به عرش رفتن یه آدم و سپس سقوط و ناکامیش باشه اما این اتفاق نیفتاد. اسکات هیچ بار احساسی و منطقی بین زندگی عادی و جنگی ناپلئون رو نیومد از ابتدای فیلم جمع کنه و همزمان با شخصیت اصلی اون بار روی دوش تماشاگر هم قرار بده تا تماشاگر با شخصیت اصلی همراه بشه و سرنوشت اون براش اهمیت پیدا کنه. و در آخر هم به درون این آدم درونگرا گریزی بزنه و اونچه که این آدم توی خودش میریخته رو تماما خالی کنه تا ما بفهمیم ما از اونچه که واقعا بر شخصیت اصلی گذشته بی آگاهیم و نمیدونیم این بشر چی کشیده و با این پایان بندی احساسی یه شاهکار تحویل ما بده.
وقایع زندگی ناپلئون در فیلم همینطور می اومدن و میرفتن بدون اینکه اثری از خودشون به جا بزارن.
من هیچ نظر مثبتی راجع به این فیلم جایی ندیدم،از نظر همه بیننده ها یا بد بوده یا بد نبوده.
البته منطقی هست که این فیلم خوب از آب درنیاد
مثلا فکر کنید افغانستان بخواد یه فیلم در مورد نادرشاه بسازه :)))))
معلومه که کشور دشمن یا رقیب تاریخ حماسی قهرمان کشور مقابل رو به حاشیه میبره
یه ایرانی هم بخواد درباره نادر بسازه خونریزی هاشو باید نشون بده و دیوانگی هاشو
کشور رو یکپارچه کرد که خودش پارچه رو پاره پاره کنه
ضمنا اون زمان افغانستان جزیی از ایران بود و جنگ نادر بر سر تصاحب تخت بود
ایشون به هند هم که حمله کرد جز ویرانی به بار نیاورد
حیفه همچین شاهی رو کنار عضدالدوله دیلمی یا امیرنصر سامانی یا الپ ارسلان تا حدی بیاریم یا مهرداد اول و دوم اشکانی یا یزرگرد اول (نه سوم) ساسانی
فیلم کاملا جهت دار و با تم وطن پرستی یه احمق ب اسم ریدلی اسکات هست.
یکجایی میگفت این پروپاگاندای انگلیسی ها برای بدنام کردن اسم ناپلئون فرانسوی هست😂
بعید نیست
به نظر میاد تمرکز فیلم بر روی نبرد ناپلئون در اتاق خوابه تا میدان جنگ!!!!!
😅😆