«Road House» یکی از پروژه‌های پر حاشیه سال گذشته بود که مخصوصاً پس از تصمیم آمازون مبنی بر عدم اکران فیلم در سینماها و انتشار مستقیم آن در سرویس‌های استریم، خشم کارگردان، داگ لیمن را برانگیخت. لیمن پس از اعلام این خبر، تصمیم گرفت شخصاً به سراغ مالک آمازون، جف بزوس، برود و فیلم را برای او به نمایش درآورد تا نظرش را مبنی بر عدم اکران فیلم تغییر دهد؛ اما در نهایت موفق نشد و فیلم مستقیماً از طریق سرویس استریم آمازون منتشر شد.
«کافه کنار جاده» بازسازی اثری به همین نام محصول سال 1989 با بازی پاتریک سوویزی به شمار می‌رود. این فیلم داستان مبارزی به نام دالتون (جیک جیلنهال) را روایت می‌کند که بر اثر یک حادثه، تصمیم گرفته مبارزه را کنار بگذارد. او با دریافت یک پیشنهاد مبنی بر محافظت از یک میخانه، به محل اعزام می‌شود تا کار خود را آغاز کند اما…
کافه کنار جاده (Road House) در مقایسه با نسخه سال 1989، به‌مراتب از لحاظ تکنیکی اثری جذاب‌تر به شمار می‌رود. نسخه سال 1989 پایبند به کلیشه‌های اکشن دهه هشتادی بود و در نهایت قدرت ستارگی پاتریک سوویزی توانست فیلم را به اثری محبوب نزد تماشاگران تبدیل نماید. البته، نسخه سال 2024 هم از حیث کلیشه ای بودن تفاوت آنچنانی با نسخه اصلی ندارد اما در مجموع، اثر سرگرم کننده‌تری به شمار می‌رود.
در نسخه سال 2024، شخصیت اصلی داستان تغییرات زیادی را تجربه کرده است. در این جا، دالتون برخلاف نسخه سال 1989 که جوان شیک از طبقه متوسط بود، مبارزی تنها و آسیب دیده است که نمی‌تواند خاطرات تلخ گذشته را فراموش کند. در نسخه سال 1989، شخصیت مبارز داستان جذاب، کاریزماتیک و مطابق معمولِ آثار دهه هشتادی، محبوب دل دختران بود! اما سازندگان در نسخه سال 2024 ترجیح داده اند که این شخصیت را غمناک و افسرده نشان دهند که البته دالتون خیلی هم پایبند به شرایطی که در مقدمه برای او تعیین می‌شود نیست.
متأسفانه، فیلم در به‌تصویرکشیدن انگیزه‌های این شخصیت ناتوان است. ناامیدشدن دالتون از زندگی و سپس بازگشتش به زندگی و در نهایت، تصمیمش برای حفاظت از میخانه، به‌درستی پرداخت نمی‌شود و همین امر باعث شده که تصمیمات وی در انتهای فیلم هم غیرمنطقی جلوه کند.
شخصیت‌های مکمل فیلم نیز وضعیت فیلمنامه را به‌مراتب بدتر کرده‌اند. صاحب میخانه که خانم جوانی است (با بازی بسیار بد جسیکا ویلیامز)، در ابتدا برای مقابله با مافیای محلی، دالتون را استخدام می‌کند؛ اما در انتهای فیلم می‌بینیم که او حتی یک‌تنه در حال جدل با رئیس مافیاست و به نظر می‌رسد که خیلی هم وضعیت او در مواجهه با افراد خلاف‌کار بد نیست! به شخصیت‌های عجیب دیگر داستان باید پدرِ دکتر را هم اضافه کرد که علناً کاربردی در قصه ندارد و تمام سکانس‌هایی هم که او در فیلم حضور دارد را می‌توان به‌راحتی از قصه حذف کرد!
شاید یکی از مهم‌ترین اتفاقات فیلم، حضور کانر مگ گرکور، قهرمان مشهور مسابقات UFC باشد که نقش یک قلدر را در فیلم ایفا کرده است. سکانس‌های مبارزه میان او و جیک جیلنهال در فیلم بامزه و تماشایی از آب درآمده و از معدود لحظاتی است که تماشاگر می‌تواند از تماشای فیلم لذت ببرد. البته نباید بازی فاجعه‌بار مک گرگور در طول فیلم را از یاد ببریم که تک‌تک میمیک‌های صورتش کمیک از آب درآمده و ناخواسته باعث رقم‌خوردن کمدی شده است!
نقد ویدئویی فیلم «Road House» را در ادامه ببینید:
بازی جیک جیلنهال در نقش اصلی نیز یکی از مزیت‌های فیلم به شمار می‌رود و اگرچه که شخصیت‌پردازی دالتون در فیلم قابل‌دفاع نیست و این شخصیت بادی به هر جهت است، اما جیلنهال در مجموع توانسته این شخصیت را سرپا نگه دارد و از قدرت ستارگی خودش استفاده کند.
همان‌طور که ذکر شد، نسخه سال 2024 فیلم «Road House» در مقایسه با نسخه 1989، اثری سرگرم کننده‌تر به شمار می‌رود که اگر ذهن خودتان را برای 2 ساعت خاموش کنید و خیلی به جزئیات خرده نگیرید، می‌تواند شما را سرگرم کند؛ فیلمی کانر مگ گرگور هم در آن حضور دارد و باید گفت که نابازیگر بودن او باعث شده فیلم سرگرم کننده‌تر باشد و گاهی تبدیل به اثری کمدی شود!
نمره: 4/10
منتقد: میثم کریمی
اتفاقا اکشن فیلم خیلی ضعیف بود ضربات که زده میشد اکثرا مشخص بود فاصله داره با بازیگر
من خودم تو imdb یک ریویو نوشتم برای این چیز (نمیشه بهش گفت فیلم ) . عنوانش رو گذاشتم : تعریف جدید زباله
,خیلی ضعیف بود .بعید بود ار جینلهال بازی تو این فیلم