خلاصه داستان «رمانتیسم عماد و طوبا»:
این فیلم داستان آشنایی یک زوج جوان را به تصویر می کشد که عشق را در زیباترین حالت ممکن کشف می کنند و حالا باید از آن مراقبت نمایند.
کارگردان:
کاوه صباغ زاده: متولد سال 1359 در تهران و فرزند مهدی صباغ زاده، تهیه کننده و کارگردان نام آشنای سینمای ایران است. کاوه صباغ زاده پیش از این، فیلم «ایتالیا ایتالیا» را روانه سینما کرده بود که با استقبال تماشاگران مواجه شده بود.
نقد فیلم «رمانتیسم عماد و طوبا»:
« رمانتیسم عماد و طوبا» دومین فیلم کاوه صباغ زاده بعد از «ایتالیا ایتالیا» به شمار می رود. صباغ زاده در دومین ساخته سینمایی اش بار دیگر به سراغ مضمون قبلی یعنی رابطه بین دو زوج می رود و این بار سعی کرده تا با جزئیات بیشتری، فرآیند شکل گیری عشق و مراقبت از آن را به تصویر بکشد.
فیلم «رمانتیسم عماد و طوبا» یک برداشت آزاد از کتاب «سیر عشق» به نویسندگی آلن دو باتن است و یکی از مشکلات فیلم نیز همین اقتباس آزاد از این اثر است. نگاه دو باتن به مسئله عشق به اندازه کافی، حتی در جامعه غرب نیز چالش برانگیز است، اما کاوه صباغ زاده تصمیم گرفته یک نسخه ایرانیزه از این عشق را به سینما بیاورد؛ سینمایی که با محدودیت های فرهنگی فراوانی مواجه است.
اما محدودیت های سینمای ایران در ژانر کمدی – رمانتیک، تنها معضل فیلم « رمانتیسم عماد و طوبا» نیست. نگاه فیلمساز در اینجا، نگاهی شبه فانتزی به قصه است. با این حال، فیلم در فضایی بین رئال و فانتزی معلق است و نمی داند که می خواهد به چه سمتی حرکت کند. فیلم گاهی برای پُر کردن حفره های فیلمنامه به فانتزی روی می آورد در حالی که شخصیت ها، رفتار و عملکردشان رئال است.
« رمانتیسم عماد و طوبا» شخصیت هایش را معرفی نمی کند و جزئیاتِ زندگی آن ها را برای تماشاگر ترسیم نمی کند و برای توجیه این رویکرد، فانتزی بودن داستان را بهانه قرار می دهد. از این جهت است که نمی دانیم آن کلبه کذایی در جنگل و سانتی مانتال کاری های مختلف در تزئین آن، چه منطقی روایی در داستان دارد و اصلاً کارکرد آن چیست. این کلبه قرار است چه نقشی در داستان داشته باشد؟ کسب و کار پدر چیست؟ و چندین سوال دیگر که فیلم علاقه ای به پرداختن به آن ندارد.
هیجان زدگی فیلم در به تصویر کشیدن نوشته های روانشناسی در مقابل دوربین، وضعیت شخصیت های اصلی داستان را نیز خراب کرده است به شکلی که حس می شود کلیت فیلم مجموعه کلیپ های کوتاهی درباره «مهارت های زندگی مشترک» است که از تلویزیون پخش می شود! این ایراد به این جهت به فیلم وارد است که اثر در هر پرده یک معضل از زندگی مشترک را به تصویر می کشد بدون این که پیوستگی میان آن ها برقرار باشد.
مشکلات شخصیت پردازی نیز در اثر ملموس است. همانطور که اشاره شد فیلم در چند پرده روایت می شود و همبستگی خاصی میان این پرده ها وجود ندارد. از این جهت که به یکباره دو فرد عاقل و عاشق، ناگهان بر سر کتاب و و کتابخانه به دعوا می پردازند و ناگهان، فیلمنامه ارشاد سرآغاز یک بگو مگوی عجیب میان دو شخصیت اصلی داستان می گردد. یکی از عجیب و غریب ترین شخصیت های فیلم، شخصیت پدر با بازی بسیار بد مرحوم، علی انصاریان است. شخصیتی که مشخص نمی شود کارکردش در داستان چیست؟ حتی اگر او را به طور کامل از اثر حذف کنیم، اتفاقی برای فیلم رخ نمی دهد.
یکی از ضعف های مهم دیگر فیلم، دو بازیگر نقش اصلی فیلم است. مرحوم حسام محمودی فرید، در نقش عماد توانایی برانگیختن حس در مخاطب را ندارد و بازی ضعیف و بدون و فراز و فرود او، یکی از ضعف های فیلم به شمار می رود. در این بین، الناز حبیبی وضعیت نسبتاً بهتری دارد اما حتی این بازیگر هم در ایجاد حس ناتوان است و سرخوشی های او گاهاً از ظرفیت فیلمنامه خارج می شود و رویه ای اغراق آمیز به خود می گیرد.
نقد ویدئویی فیلم «رمانتیسم عماد و طوبا» را در ادامه ببینید:
با این حال، « رمانتیسم عماد و طوبا» ویژگی های قابل توجهی هم دارد که از جمله آن، قاب بندی های قابل قبول و رنگ های شادی است که چشم نواز هستند و می توانند جذابیت های تصویری بالایی به ارمغان بیاورند. خوشبختانه صباغ زاده مانند فیلم قبلی اش (ایتالیا ایتالیا)، در این جا نیز توجه مناسبی به قاب های فیلم داشته و اجازه نداده که فیلم برخلاف مشکلات شخصیت پردازی و منطق روایی، در بخش تصویر آسیب چندانی ببیند و خوشبختانه، فضای شاد و رنگی فیلم حس مناسبی به مخاطب می دهد.
در مجموع، « رمانتیسم عماد و طوبا» در ساختن عشق واقعی و مسائل پیرامون آن ناتوان است. میان پرده های فیلم در این جا ارتباطی به یکدیگر ندارند و حتی معضلاتی هم که مطرح می شوند به شدت کلیشه ای و پرداخت آن نیز تکراری و متناسب با قاب تلویزیون است. شاید در نهایت تنها رنگ های شاد و فضای فانتزی و سرخوشانه فیلم بتواند برای دقایقی توجه تماشاگر را به خود جلب کند و حال او را خوب کند که اتفاق ستایش برانگیزی است.
نمره: 4/10
منتقد: میثم کریمی
فقط ی سری رنگ بندی شاد داره فیلم وگرنه همان کلیشه رایج روابط بین دو نفر رو در سینمای ایران نشون میده بدون هیچ علت و معلولی . منوچهر هادی این کلیشه هارو بهتر به تصویر میکشه . البته فیلم قبلی کارگردان ایتالیا ایتالیا بمراتب بهتر از این اثر . تکرار دوباره همون فیلم