فیلم پادشاهی سیاره میمونها (Kingdom of the Planet of the Apes) چهارمین فیلم از سری بازسازی «سیاره میمونها» محسوب می‌شود. سه قسمت قبلی این فیلم با حضور شخصیت “سزار” تبدیل به یکی از محبوب‌ترین آثار تماشاگران در سال‌های گذشته شده بود و حالا چهارمین قسمت از این عنوان امیدوار است که بتواند مسیر جدیدی برای ساخت سری فیلم‌های «سیاره میمونها» مهیا کند.
داستان فیلم چند نسل بعد از دوران زندگانی “سزار” روایت می‌شود. حالا دیگر میمونها حاکم اصلی سیاره زمین هستند و قادر به سخن گفتند هستند. انسان ناطق نیز سال‌هاست که در اقلیت به سر می‌برد و برخی از آن‌ها از صحبت‌کردن صرف‌نظر کرده‌اند تا از لحاظ میمونها، گونه‌ای سطحی و ناقص‌العقل شناخته شود. اما طمع قدرت سبب می‌شود که توازن در سیاره میمونها از بین برود و…
«Kingdom of the Planet of the Apes» در مقایسه با سری گذشته این عنوان، رویکرد مذهبی‌تری را پیش گرفته است. به نظر می‌رسد که سازندگان «پادشاهی سیاره میمونها» به‌خوبی از محبوبیت قصه‌های مذهبی نزد تماشاگران (مخصوصاً تماشاگران آمریکایی) آگاهی داشته‌اند و ازاین‌جهت، تصمیم گرفته‌اند که روایت داستان را به قصه‌های مذهبی نزدیک‌تر کنند تا نظر مساعد تماشاگران را جلب نمایند.
در این روایت ما می‌توانیم ترکیبی از قصه‌های مذهبی مرتبط با حضرت نوح و حضرت موسی را مشاهده کنیم که در فیلم پیاده‌سازی شده‌اند. این اشارات البته آسیب چندانی به قصه اصلی فیلم وارد نکرده و رویکرد کماکان، بیداری علیه ظلم و استبداد و رسیدن به آزادی است. درون‌مایه آشنایی که تقریباً در چند قسمت گذشته سری فیلم‌های «سیاره میمونها» (فارغ از نسخه کلاسیک) به آن پرداخته شده بود و بر اساس آن، سزار در پی دست‌یافتن به یک آزادی و درعین‌حال، حمایت از همنوعانش در برابر انسان‌های تمامیت‌خواه بود.
ازاین‌جهت، روایت فیلم «Kingdom of the Planet of the Apes» غافلگیری قابل‌توجهی ندارد و وقایع به‌صورت کلیشه‌ای پیش می‌روند. شخصیت‌های داستان قابل‌پیش‌بینی و نقطه‌گذاری‌های فیلمنامه نیز بر پایه اصول بلاک باسترسازی در هالیوود بنا شده است. روایتی که تبدیل به یک اصل در فیلم‌های پرهزینه و اکشن در هالیوود شده و به نظر می‌رسد که سازندگان باتوجه‌به اقبال عمومی نسبت به آن، خیلی علاقه‌ای به ایجاد خلاقیت یا پیچش‌های داستانی در آن نداشته باشند.
بااین‌حال، «Kingdom of the Planet of the Apes» واجد ویژگی‌های مثبت فراوانی هم هست که ارزش اثر را بالا برده است. مهم‌ترین ویژگی، جلوه‌های ویژه فوق‌العاده فیلم است که فرایند موشن کپچر در آن به بهترین شکل ممکن انجام شده است. در واقع می‌توان با صراحت گفت که «پادشاهی سیاره میمونها» از حیث جلوه‌های ویژه توان برابری با بهترین آثار هالیوود از جمله «آواتار» را دارد. در بخش‌هایی از فیلم که در داخل آب رخ می‌دهد شما می‌توانید جزئیات مربوط به پوست میمونها و برخورد آن با آب را مشاهده کنید که به بهترین شکل ممکن شبیه‌سازی‌شده و از لحاظ بصری، فیلم را چشم‌نواز کرده است.
برخلاف انتظار، «Kingdom of the Planet of the Apes» از بابت شخصیت منفی داستان نیز وضعیت مناسبی دارد. شخصیت خبیث داستان در این جا، شخصیت جذاب و کاریزماتیکی است که چه در رفتار و چه در کلام، عملکرد تأثیرگذاری دارد. اگرچه این شخصیت دقایق زیادی در داستان حضور ندارد؛ اما در مجموع می‌توان گفت که حضورش در فیلم ارزشمند بوده و اندیشه‌هایش در فیلم قابل‌نقد است (با ارجاع به همان رویکردهای مذهبی که فیلم قویاً به آن تکیه کرده است).
شخصیت اصلی داستان یعنی نوا، علی‌رغم این که ابداً نتوانسته جایگزین سزار در سری فیلم‌های «سیاره میمونها» شود، اما مخاطب را هم آزار نمی‌دهد. این میمون جوان و کنجکاو، نماد نسل جدید جستجوگر است که قصد رسیدن به حقیقت و یافتن آرمان‌های حقیقی را دارد و در نهایت قرار است رستگاری را تجربه کند. نوا دوست‌داشتنی است؛ اما به‌هرحال ابداً کاریزمای سزار را ندارد و در ذهن مخاطب به‌عنوان یک شخصیت قدرتمند، جایی نخواهد داشت.
نقد ویدئویی فیلم «پادشاهی سیاره میمون ها» را در ادامه ببینید:
در مجموع، «Kingdom of the Planet of the Apes» بلاک باستری تماشایی با درون‌مایه مذهبی است که احتمالاً طیف وسیعی از مخاطبین سینما را راضی خواهد کرد. برخلاف انتظار، این فیلم در گیشه عملکرد چندان مناسبی نداشت که عدم حضور شخصیت سزار در داستان می‌تواند عمده دلیل آن باشد. بااین‌حال، تماشای «پادشاهی سیاره میمونها» کماکان تجربه جذابی است. شاید یکی از جالب‌ترین سکانس‌های فیلم، سکانس پایانی آن و خیره‌شدن انسان و میمون به آسمان پرستاره باشد. جایی که انسان در پی ارتباط با همنوع خود از طریق ماهواره و میمونها در حال کشف ستارگان هستند؛ لحظه‌ای که به تماشاگر این نوید را می‌دهد که باید منتظر سلطه میمونها بر سیاره دیگر باشیم!
نمره: 6/10
منتقد: میثم کریمی
همانطور که آبجی های واچوفسکی ترجیح دادن در قسمت چهارم ماتریکس؛ کاپ قهرمانی را از نیو گرفته به ترینیتی بدن ….این سنت در هالیود ادامه داره و در تمام دنباله ها شاهد حذف قهرمان مرد و واگذرایش به بانوان هستیم…مثله سرنوشت سری مد مکس…بعضی ابر قهرمانی ها و……در واقع قدرت چپ گرای هالیوود بدون هیچ خلاقیت و نو آوری …فقط داره شخصیت های فیلم ها رو به جنس مونث و ترجیحن رنگین پوست تبدیل می کنه….انگلیسی ها در مورد جیمز باند دارند مقاومت می کنند اما این ویروس به اونها هم سرایت می کنه….هدف ساخت این قسمت سیاره میمونها همین بوده و بس…
نقطه قوت فیلم لذت بردن از اتمسفر و فضا جلوه های ویژه با کیفیت طبیعت زندگی تقریبا مثل همون آوتار ارائه میده یک ساعت اول فیلمم خیلی کم دیالوگه و بیشتر میخواد با تصویر کار کنه