نقد و بررسی فیلم «صبحانه با زرافه‌ها»؛ سینمای ابزورد با طعم توهم زا!

فیلم جالب و تاثیر گذاری بود
متاسفانه ۹۰ درصد مردم ایران اصلا مفهوم ابزورد و آثاری که درون مایه نهیلیستی دارن رو نه تنها درک نمیکنن که معنیش رو هم نمیفهمن انگار بخوای به کور از رنگ و جزییات دریا بگی
جهان با من برقص یه مقدار عمیق تر میشد
ولی زرافه ها بیشتر روی موقعیت های کمیک تاکید داشت وگرنه درون مایه ی جفتشون تقریبا یکی بود

من نمیدونم چرا یک وجه کار دیده شده؟از ابتدا که مجتبی رو شخصی بدون انگیزه و هدف نشون میده که حتی بلد نیست کراوات خودشو مرتب کنه و مصداق آدمهایی با رویاهای زیاد ولی بدون تلاش رو داره که تا آخر فقط دنباله رو بقیه هست و اراده ای از خودش نداره و نگران ناراحت شدن افراد از خودش هست و سعی میکنه همرنگ جماعت بشه، شخصیت پویا و شاهین که آدم های دهن بین هستن و مدام منتظر پیشنهادات همدیگه هستن، بهم اعتماد ندارند و فکر میکنن هر کدوم حسادت به اون یکی داره و در عین حال زندگی رو باری به هر جهت میگیرن و روی ریل زندگی سوار هستن و دشواری برای چیزی تصور نمیکنن،رضا داماد شب تکرار نشدنی عروسی خودش که نماد آدم های دو رو و ماسک زده رو داره که تفاوت اخلاقی زیادی بین اون و خانواده همسرش وجود داره و دیگه تابوشکنی و آزادی های زمان تجرد رو نداره،ولی همچنان به دنبال سرخوشی های قبل ازدواج هست، تا جایی که حتی حاضره برای فراموش کردن اشتباهش میزان بیشتری مواد مصرف کنه و همین اشتباه زنجیروار همه چیز رو تحت شعاع قرار میده، سعید برادر زن رضا که نماد آدمهای کنترل گر و نچسب هست و با نصیحت های بیجا و دخالت های بی مورد خودش رو نخود هر آش میکنه، دکتر که نماد عدم اعتماد هست و شخصیت پویا هم مکمل اونه، که همیشه در حال اثبات خودشون در زندگی هستن تا فقط بگن اونا هم سهمی در زندگی دارند،همه این نماد و شخصیت ها با شوخی هایی درآمیخته که یک جور کمدی تلخ رو به بیننده تجویز میکنه ،در جایی از فیلم پسر بچه حقیقتی رو که دیده برای همه بازگو میکنه ولی هیچکس حتی حرف اون رو باور نداره، یا در جایی سه دوست اصل موضوع حادثه پیش آمده برای رضا را برای رضا بازگو می‌کنند ولی سعید باور نمی‌کند و به تمسخر می‌گیرد، این شوخی تلخ نشان دهنده جامعه ای است که آمادگی پذیرش حقیقت را ندارد و همیشه دنبال دروغ و کلک است، جایی از فیلم که رضا اوردوز میکند و داستان تا کشته شدن مجتبی پیش میرود و دوباره فلش بک به عنکبوت می‌خورد میتوان همه حوادث را توهمات رضا تصور کرد و دوباره برگشتن به موتورخانه توهمی که رضا از دوشب بی‌خوابی دارد را تداعی می‌کند، در سکانس رفتن سه دوست سر میز دخترها مصداق پنهان شدن آدمها پشت شیک و ادایی بودن است که بعد با همرنگ جماعت شدن همگی داستان جمع می‌شود،فیلم شاید مصرف مواد را به صورت کمدی بیان کند ولی پشت هر شخصیت و دیالوگ درسی پنهان دارد، و ملموس ترین آنها داستان بخشش و بخشیده شدن است که به وضوح در چند سکانس به نمایش درمی آید…

فیلم بسیار کند و بی معنی فقط افرادی که مسئولیت پذیری ندارن میتونن درکش کنند، مثلاً دوست درحال مرگه می‌خوان برن مهمونی در و داف ببینن،یا مریض را جاگذاشتن ،کلا باب میل افراد بی قید و بی مسئولیت ،تبلیغ مواد، واقعا ممیزی کجا بوده؟

عالی فقط واقعا نیم ساعت آخراضافه بود

بنظرم فیلم عالی بود نشون میداد چطور در یک لحظه بخاطر رفاقت زندگی زیرورو میشه و افرادی که بخاطر لحظه ای خوش بودن چه صدماتی هم به خود وهم دوستان خود وارد می کنند