داستان زندگی ” میکلی وارد ” ایرلندی همیشه به عنوان یکی از کاندیداهای ساخت فیلم مطرح بوده است. زندگی ورزشی ” وارد ” به قدری حاشیه داشته است که بخواهد دستمایه ساخت یک فیلم سینمایی باشد، البته بیشتر این حواشی را باید مربوط به برادر بزرگ و ناتنی اش ” دیک اکلوند ” دانست؛ کسی که خود قبل از برادر کوچکتر ،یکی از بهترین بوکسورهای جهان در دهه هفتاد و هشتاد میلادی بود اما به دلیل اعتیادش به کراک نتوانست زندگی ورزشی خود را پیش ببرد و بجای آن تصمیم گرفت که مشوق برادر کوچکترش برای قهرمانی باشد و به نوعی به عنوان مربی در کنار او فعالیت کند.
” میکی وارد ” نیز در زندگی ورزشی اش اوج و افول و زیادی داشت ، بطوريكه اگر حمایتهای بی دریغ برادرش نبود شاید حتی دیگر آن مبارزه اعجاب انگیز اش با ” آرتورو گاتی ” ، که ظاهرا قرار نبود برنده یا بازنده ای داشته باشد! ، را شاهد نبودیم.
میکی وارد ( مارک والبرگ ) بوکسوری قدرتمند است که برای حریفانش حکم یک کابوس را دارد! او سخت برای قهرمانی و برنده شدن در رینگ تلاش می کند و در کنار این تلاش نباید از زحمات نابرادری اش دیکی ( کریستین بیل ) غافل بود. او با تشویق های پی در پی و آموزش هایی که به میکی می دهد او را تبدیل به یکی از بزرگترین بوکسورهای جهان کرده است اما دیکی به مواد مخدر از نوع کراک اعتیاد و همین مشکل باعث می شود که زندگی برادرش نیز تحت تاثیر این جریان قرار بگیرد و..
نکته ای مهمی که باید درباره ” مشتزن” گفت این است که دو شخصیت اصلی فیلم باید جای خود را با یکدیگر عوض می کردند! به واقع بهتر نبود که بجای پرداختن به زندگی میکی ، به زندگی پر فراز و نشیب برادرش دیکی پرداخته می شد؟ البته میکی نیز به مانند برادرش حاشیه هایی داشت ( مثل عمل بازویش که بسیار طول کشید و خرده جنایتهایی که انجام داد ) ولی با اینحال زندگی دیکی پتانسیل بسیار بالاتری برای تبدیل به یک فیلم داشت. در این فیلم نیز با اینکه شخصیت اصلی داستان میکی است اما تمام بار اصلی فیلم روی دوش دیکی با بازی ” کریستین بیل ” است. ” بیل ” که باز هم برای بازی در این فیلم وزن خود را تا حد بسیار زیادی کاهش داده است ( قبلا نیز برای بازی در فیلم ” ماشین کار ” وزن خود را بسیار کم کرده بود ) یکی از ستونهای فیلم است و می توان گفت بیشتر صحنه های جذاب و تاثیر گذار فیلم به واسطه او بوجود آمده است، با اینحال فیلم درباره زندگی میکی است و بنابراین ترجیح داده که تاکید بیشتری بر زندگی میکی و اتفاقات ناخوشایندی که برای او رخ داده ، کند که در واقع این تاکید منجر به این شده که در مدت زمان طولانی فیلم که حدود 2 ساعت است ، شاهد کشمکش های خسته کننده بین میکی و وجدان ظاهرا بیدارش! داشته باشیم و از سازندگان خواهش کنیم که هرچه زودتر صحنه های مربوط به دیکی را به ما بدهند! ” مارک والبرگ ” با اینکه زحمت فراوانی برای بازی در نقش میکی کشیده است و خودش نیز بارها این جمله را گفته! اما با اینحال باید قبول کرد که ” بیل ” توانسته فیلم را جذاب جلوه دهد و حضور راکی مانند ” والبرگ ” در رینگ چندان نتوانسته تاثیر مثبتی به روند فیلم داشته باشد. صحنه های مبارزه در رینگ با توجه به فیلمهایی که در سالهای گذشته در ژانر بوکس! دیده ایم چندان خوشایند بنظر نمی رسد، در سالهای گذشته فیلمهای نظیر ” راکی ” و ” علی ” و حتی ” عزیز میلیون دلاری ” ساخته شده اند که به مراتب مبارزات آنها خشن تر ( همانطور که ورزش بوکس در اصل خشن است ) و واقع
ی تر از آب درآمده بود. اما با اینکه ” دیوید او راسل ” در این فیلم سعی کرده نماهای طبیعی ورزش بوکس را در سکانسهای مبارزه بگیرد، اما می توان گفت در پرداخت این ایده شكست خورده ، چرا که صحنه های مبارزه با اضافه کردن افکتهای صوتی و نماهای متعدد برداشته شده است و علنا مشاهده می کنیم بازیگران فیلم در حال بازی در فیلم هستند و نه مبارزه!
بازیگران فیلم را می توان نکته مثبت فیلم ارزیابی کرد. ” مارک والبرگ ” که پیش از این قرار بود کسانی مانند ” مت دایمون ” و ” براد پیت ” بجای او در نقش میکی حضور پیدا کنند ، در نقش میکی بازی خوب و منسجمی ارائه داده و با اینکه تا بحال او را اینقدر خشن ندیده بودیم اما بهرحال توانسته کار خودش را انجام دهد! البته این انتقاد نیز بر او وارد می شود که چرا بعد از فیلم کمدی ” مردان متفاوت ” برای بازی در این نقش انتخاب شده است و تنها یک جواب کافی است و آن اینکه بدانید او تهیه کننده فیلم است. ” کریستین بیل ” بهترین بازیگر این فیلم به حساب می آید، او بازیگری است که همواره می توان به بازی قدرتمند او در نقشهای انسانهایی با پیشینه خراب مطمئن بود! او با تغییرات فیزیکی که در خودش بوجود آورده است بار دیگر خاطرات فیلم ” ماشین کار ” را زنده کرده است، ” بیل ” به خوبی توانسته تضاد در شخصیت دیکی را به تصویر بکشد؛ او در مقطعی از فیلم نقش یک مربی دلسوز را ایفا می کند اما در لحظاتی دیگر تنها یک معتاد به کراک است که به هیچ دردی نمی خورد! این تضاد به خوبی در بازی ” بیل ” خودنمایی پیدا می کند. ” امی آدامز ” بازیگری است که همواره در نقشهای مکمل خوش درخشیده ، و اینبار نیز در صحنه هایی که بازی دارد ، تمام توجهات را به خود جلب می کند . از ” آدامز ” به عنوان بازیگری یاد می شود که در فیلم زندگی می کند نه بازی.
” مشتزن” چند بازیگر مطرح دارد که توانسته اند به کمک هم فیلم را از سقوط نجات دهند ، مخصوصا ” کریستین بیل ” که توانسته دیکی را بیشتر از خودش واقعی جلوه دهد! اما به راستی ” مبارز ” فیلمی است که سالهای بعد از آن یاد کنیم؟ ” سیلوستر استالونه ” بیش از 30 سال پیش شخصیتی را بنا نهاد به نام راکی که برای قهرمانی در رشته بوکس تلاش می کرد، این شخصیت هنوز هم بعد از گذشت 30 سال زنده مانده و حتی قرار است تا چند ماه دیگر قسمت جدید آن نیز اکران شود! اما ” مشتزن” با اینکه براساس داستانی واقعی ساخته شده است و شخصیت پردازی چندانی نیز ندارد اما با اینحال فیلمی نیست که بتواند در اذعان باقی بماند و شما در سالهای آینده بگویید : این بازیگر رو قبلا در فیلم ” مشتزن” دیدم!
منتقد : میثم کریمی
کارگردان : David O. Russell
نویسنده : Scott Silver ، Paul Tamasy
بازیگران :
Mark Wahlberg … Mickey Ward
Christian Bale … Dicky Eklund
Amy Adams … Charlene Fleming
Melissa Leo … Alice Ward
و……………
ژانر : درام
درجه سنی : R( مناسب برای افراد بالای 17 سال)
زمان : 114دقیقه
