نقد و بررسی فیلم Due Date ( موعد مقرر )

فیلمهایی که داستان آنها جاده ای است همیشه طرفداران پرو پا قرصی داشته است. ” تاد فیلیپس ” ، کارگردانی که پیش از این فیلم تحسین شده ” the hangover ” را از او دیده بودیم، اینبار تصمیم گرفته  فیلمی جاده ای بسازد و البته به خوبی توانسته فرمول های موفق فیلمهای جاده ای را در این فیلم پیاده کند.

پیتر هایمن ( رابرت دونی جر )  مرد متعهدی است که تا 5 روز دیگ

” تاد فیلیپس ” با آگاهی از این نکته که مهمترین فاکتور در ساخت یک فیلم جاده ای، داستان منطقی و بازیگران توانا است، توانسته ” موعد مقرر” را به خوبی رهبری کند و فیلمی جاده ای بسازد که حداقل از بسیاری از فیلمهای جاده ای جذاب تر و پخته تر است.خوشبختانه داستان فیلم روند منطقی ایی دارد و باعث نمی شود که تماشاگر احساس خستگی و دلزدگی از فیلم داشته باشد. اگر بخواهیم فیلم را به دو بخش تقسیم کنیم باید قسمت اول را متعلق به پیتر و اتان ، و قسمت دوم را متعلق به بازیگران مکملی که در اواسط داستان به فیلم اضافه می شوند بدانیم. شوخی های فیلم مطابق معمول فیلمهای جاده ای تند و بی پروا است اما هیچ وقت به لودگی کشیده نمی شود.همانطور که گفتم تمام فرمول های موفق فیلمهای جاده ای در این فیلم وجود دارد. در اینجا دو شخصیت داریم که از لحاظ خصوصیت های اخلاقی کاملا در تضاد با یکدیگر هستند و البته کمدی فیلم نیز در تقابل این تضاد ها شکل می گیرد. پیتر شخصی جدی است که تقریبا همیشه از خود مطمئن است و البته شخصیت محترمی دارد ، اما در طرف دیگر اتان است که از تمام دنیا تنها یک عقل ناقص! و یک سگ بسیار بامزه دارد. اگر چند فیلم جاده ای (که البته این روزها هم کم پیدا نمی شود) دیده باشید متوجه خواهید شد که  شوخی ها معمولا در این فیلمها به یک شکل است و تنها نکته ای که باعث می شود این فیلمها متفاوت از یکدیگر باشند ، بازیگران آن است. در این فیلم دو بازیگری حضور دارند که هر دو از کمدین های بسیار موفق چند سال اخیر هالیوود بوده اند، ” رابرت دونی جر ” چند سالی است که فعالیت هایش را معطوف به حضور در فیلمهای کمدی – اکشن کرده است و بنظر می رسد که در این راه بسیار موفق تر از  بازی در نقشهای جدی است. ” دونی جر ” مانند همیشه بسیار پر انرژی است و توانسته است به راحتی از پس ایفای نقش پیتر برآید. شخصیت جدی و در عین حال جنتلمن مانند پیتر ،به خوبی توسط ” دونی جر ” اجرا شده است. در طرف دیگر بازیگری را داریم که علی رغم اینکه چندان نامش را نمی شنویم ( البته نام فامیل وی را شخصا به خوبی نمی توانم تلفظ کنم! ) اما بسیار بازیگر خوب و جاافتاده ای است. ” زاخ گالیفیاناکیس ” که پیش از این در فیلم ” the hangover ” نیز با ” تاد فیلیپس ” همکاری کرده بود ، در اینجا در نقش یک انسان بی خیال بازی بسیار تاثیر گذاری ارائه داده است و توانسته به خوبی معنا و مفهوم یک انسان بیخود! را به تماشاگر القا کند. حضور دو بازیگر توانا در مقابل یکدیگر کمک شایانی به فیلم کرده تا تکراری و یکنواخت نشود. بازیگران مکمل فیلم نیز به خوبی دو بازیگر اصلی توانسته اند بازیهای خوبی از خود ارائه دهند. ” میشل موناگان ” و ” جیمی فاکس ” از بازیگران بسیار خوب هالیوود هستند که در این فیلم در نقشهای مکمل حضور داشته اند.

” زمان زایمان ” حرف تازه ای در ژانر فیلم جاده ای برای گفتن ندارد و تمام اتفاقات فیلم نیز نمونه مشابه فیلمهای جاده ای دیگر است، اما بازیگرهایی دارد که توانسته اند از دل یک فیلم معمولی، صحنه های ناب ( در مواردی ضعیف ) بیرون بیاورند و نشان دهند که یک فیلم نیز می تواند متکی به بازیگرانش باشد. تجربه نشان داده است که ما ایرانیها از فیلم های جاده ای استقبال می کنیم!