ظاهرا ساخت فیلمهایی به سبک قلبهای دیوانه در حال گسترش است. فیلم راه رفتن روی خط در سال 2005 را می توان به نوعی آغاز گر این سبک از فیلمسازی به حساب آورد. راه رفتن روی خط درباره خواننده معروف کانتری ، جانی کش ، بود که توانست در آن سال موفقیتهای زیادی کسب کند. سال پیش نیز فیلم قلبهای دیوانه با بازی عالی جف بریجز در نقش یک خواننده دائم الخمر موسیقی کانتری ساخته شد که از قضا آن فیلم هم چه در گیشه و چه در ا
سکار موفق بود. حالا فیلم country song ( اسم فیلم توی مایه های ” خواننده برتر موسیقی کانتری ” معنی می دهد که در این مقاله همان اسم انگلیسی فیلم را ترجیحا می آوریم ) بار دیگر این موضوع تکراری را برای تماشاگر مطرح می کند و انتظار هم دارد که ما سرپا گوش باشیم. واقع مشخص نیست چرا در آمریکا همه خواننده های موسیقی کانتری ( موسیقی سنتی شان ) یا معتاد هستند یا دائم الخمر؟! البته این را هم باید بگویم که تعداد خواننده های زنی که در آمریکا اعتیاد به مشروبات الکلی دارند زیاد است و یکجورایی می توانم بگویم مشابه ترین فرد عالم موسیقی با شخصیت دائم الخمر فیلم country song، خانم ریبا مکنتایر است. اما فیلم country song یک تفاوت اساسی با بقیه فیلمهای این سبک دارد و آن اینکه دائم الخمر اینبار یک خانم خواننده موسیقی کانتری است. البته در جزییات فرق زیادی نکرده است و روند اوج و افول یک هنرمند به همان شکلی که در دیگر فیلمها دیده اید در این فیلم بار دیگر به تصویر کشیده شده است.
کلی کانتر ( گوینت پالترو ) یک ستاره سابق موسیقی کانتری آمریکاست که این روزها به شدت روند نزولی خودش را طی می کند و بدتر از همه اینکه اعتیاد به الکل نیز دارد. به همین دلیل وی در یک موسسه ترک اعتیاد بستری می شود تا بتواند بر مشکلاتش فائق آید. او در این مکان با یک خواننده نوظهور به نام بیو هاتون ( گرت هدلاند ) آشنا می شود. جیمز کانتر ( تیم مگ گراو ) که مدیر برنامه و همچنین همسر کلی هست بعد از مدتی به این نتیجه می رسد که کلی به اندازه کافی در این موسسه بستری بوده و حالا می تواند به زندگی طبیعی خود بازگردد و برای مردم آواز بخواند. جیمز ترتیب یک تور را برای کلی می دهد اما کلی اصرار دارد که در این تور حتما باید بیو نیز همراه آنها حضور داشته باشد ، اما جیمز فکرهای دیگری در سر دارد و می خواهد در این تور یک خواننده زیبا و خوش صدای تگزاسی به نام چیلیز سانتون ( لیتون میستر ) را با کلی همراه کند. اما بالاخره جیمز قانع شده و هر سه خواننده را برای برگزاری تور به همراه خود می برد اما کلی در مسیر بار دیگر به الکل گرایش پیدا می کند و عدم تعادل وی باعث لغو برنامه های او و در عوض اوج گرفتن و محبوبیت چیلیز و بیو می شود و…
داستان همین است نه زیاد نه کم. هیچ چالش خاصی در داستان فیلم اتفاق نمی افتد تا بیننده را غافلگیر کند. آماده شدن برای تور ، مشکل در میانه راه ، دعواهای همیشگی ، مثلث های عشقی بی ربط و… همگی در این فیلم مثل همیشه حضور دارند. اما مشکل فیلم از اینجا آغاز می شود که نوع رابطه های عاطفی شخصیت های فیلم بسیار بی منطق و گیج کننده است. همه ما از همان 30 دقیقه ابتدایی فیلم می توانیم تشخیص دهیم که بیو و کلی و جیمز درگیر یک مثلث عشقی خواهند شد ( البته در این مثلث کلی و جیمز زن و شوهر هستند!) اما نکته ای که باعث شده تا تماشاگر گیج شود رابطه چیلیز با بیو است. اگر تاکید بر ایجاد یک مثلث عشقی در فیلم است دیگر چرا شخصیت چیلیز در فیلم حضور دارد؟! این مشکل فیلم باعث شده تا علنا چیلیز در فیلم یک شخصیت اضافه تلقی شود کمااینکه بعضا به داستان فیلم هم گند می زند و 
مثلث را تبدیل به مربع عشقی می کند. اما برعکس فیلمنامه مشکل دار فیلم ، کیفیت موسیقی هایی که در این فیلم اجرا می شوند به شدت بالاست، موسیقی هایی که اغلب خانم پالترو آنها را اجرا کرده برخلاف انتظارم بسیار شنیدنی از آب درآمده اند. تقریبا فراموش کرده بودم که پالترو پیش از این هم در فیلمی از پدرش به نام دیوتز ( موسیقی دو نفره ) ترانه های به یاد ماندنی ایی از جمله کرویزین را اجرا کرده بود که در سال 2000 از جمله آهنگهای پر فروش به حساب می آمد، البته نباید از نقش همسر خانم پالترو یعنی آقای کریس مارتین ( کلدپلی ) که یک خواننده بسیار با شخصیت است غافل شد. احتمالا بزرگترین مربی پالترو در آواز خوانی کسی نیست جیز همسرش. پالترو چه در زمان آواز خوانی و چه در زمانی بازیگری عالی هست، وی با بازی بسیار خوبش در نقش کلی باعث شده تا ضعف فیلمنامه تا حدودی ( تاکید می کنم تا حدودی ) کمرنگ جلوه دهد. حضور خانم پالترو در فیلم یک امتیاز بزرگ به حساب می آید ولواینکه اگر اجراها و موسیقی فیلم country song را از او بگیرید فیلم تبدیل به ویرانه ای خواهد شد که تنها بازیگران آن بی جهت عاشق همدیگر می شوند.
کارگردان جوان فیلم خانم شانا فست است ، خانم فست پیش از این تنها یک فیلم ساخته و آن فیلمی متوسط به نام عالی ترین بوده. فست ظاهرا بیشتر تحت تاثیر احساسات خود در مواجه با شخصیت های داستانش بوده تا منطق داستانی! به همین دلیل فیلم را هم بیشتر به سمت احساسات متمایل کرده و نتیجه اش فیلمی شده که در آن بازی بازیگران عالی است ، موسیقی بیشتر از استاندارد معمول هست ولی فیلمنامه مشکل اساسی دارد. ای کاش خانم فست به جای ساخت فیلم country song ، یک کنسرت با همین نام را با حضور خانم پالترو و دیگر بازیگران فیلم کارگردانی می کرد، به شما قول می دهم نتیجه کار بسیار بهتر می شد!.
برای دیدن country song احتیاجی به دقت در فیلم نیست ، تنها کافی است عاشق موسیقی باشید تا بتوانید از آهنگهای فوق العاده فیلم همراه با اجرای بازیگران آن لذت ببرید. پیشنهاد من به شما ایرانی های عزیزی که در بریدن و وصل کردن فیلمها تبحر دارید این است که قسمتهای مربوط به موسیقی فیلم را بریده و در آرشیو موسیقی تان قرار دهید و خود فیلم را اگر خواستید ، دور بیندازید چراکه ارزشی ندارد.
