نقد و بررسی فیلم Wanderlust ( عشق سفر )

” هیپی ” نوعی جنبش اجتماعی بود که علی رغم رفتارهای عجیب و غریب طرفدارانش، در نهایت موفق شد تا تاثیر خود را بر مردم آمریکا بگذارد تا حدی که حتی امروزه بسیاری از مردم ایالات متحده ترجیح می دهند یک ” هیپی ” باشند. آغاز به کار این جنبش در دهه ی 60 شکل گرفت که در جریان آن عده ای به زبان ساده اعلام کردند که قصد دارند ” زندگی بدون قید و بندی ” را شروع کنند. از جمله دلائل آغاز به کار این جنبش را می توان نابرابری های اجتماعی و نا رضایتی از مقوله جنگ عنوان کرد که در آن روزگار نیازمند تغییری سریع بود. نقطه اوج حضور هیپی ها در یک محفل اجتماعی را باید مربوط به کنسرت ” وودستاک ” دانست که طرفداران هیپی گری از طریق آن توانستند موجودیت خود را به اثبات برسانند. در جریان این اتفاق، ستاره های موسیقی راک اند رول در دهه شصیت به مزرعه ای به نام ” وودستاک ” دعوت شدند تا برای مردم آزاد و رها، در یک فضای کاملاً صمیمی! ( به زعم خودشان ) کنسرتی برگزار کنند که همینطور هم شد و استقبال از این کنسرت تاریخی به حدی بود که خیلی ها رسماً هیپی ها را به عنوان یک جنبش تازه پذیرفتند. « عشق سفر » درباره گروهی هیپی است که یک زوج شهرنشین را شیفته سبک زندگی خود می کنند.

جورج ( پاول رود ) و لیندا ( جنیفر آنیستون ) زوج جوانی هستند که برای رسیدن به رویاهایشان تصمیم می گیرند به نیویورک نقل مکان کنند تا در این شهر گذران زندگی کنند. در این بین ، لیندا بیش از جورج مصمم است که به زندگی ایده آل خود دست پیدا کند اما دیری نمی گذرد که هر دوی آنها متوجه می شوند نمی توانند در این شهر بزرگ زندگی طبیعی خود را از سر بگیرند چراکه جورج به تازگی از کار بیکار شده و هزینه ها هم در نیویورک سر به فلک می کشد! به همین جهت آنها به پیشنهاد کارِ برادرِ جورج به نام ریک ( کین مارینو ) پاسخ مثبت می دهند و عازم آتلانتا می شوند اما در مسیر ، در منطقه ای به نام ” بهشت ” توقف می کنند. ” بهشت ” منطقه ای عجیب و غریب و به دور از ضوابط و قوانین کشور هست که هرکس در آن می تواند کلکسیونی از رفتارهایی که انجامشان در دیگر نقاط کشور زشت هست را انجام دهد بدون آنکه کسی به او خرده بگیرد! لیندا و جورج با مشاهده این وضعیت تصمیم می گیرند تا مدت زمان بیشتری را در این منطقه سپری کنند اما …

« عشق سفر » از جنس کمدی های « جود آپاتو » هست و لذت بردن یا متنفر بودن از این فیلم هم مستقیماً به ارتباط شما با فیلمهای قبلی این تهیه کننده بر می گردد! برای کسانی که با کمدی های « آپاتو » آشنا نیستند باید عرض کنم که شما در فیلمهای این تهیه کننده محترم، حتما با شوخی های جنسی متعدد روبرو خواهید شد که میزان زشت بودن آنها کاملاً غیرقابل پیش بینی است. « عشق سفر » هم در ادامه همین روند فیلمسازی آقای تهیه کننده ساخته شده و در آن شوخی های زشت جنسی به وضوح به چشم می خورد.

« عشق سفر » مانند فیلمهای قبلی « آپاتو » دارای داستانی ساده است و هیچ پیچ و خمی در آن مشاهده نمی شود اما در عوض شخصیت هایی که دارد که همگی آنها می توانند تا ساعتها شما را از خنده رودبر کنند! البته همانطور که گفتم شما باید علاقه مند به شوخی های زشت به سبک و سیاق « آپاتو » باشید تا از این فیلم لذت ببرید. به عنوان مثال شخصیتی به نام وین در فیلم حضور دارد که در همه حال عریان هست ولی کاملاً طبیعی رفتار می کند! این شخصیت با هر بار حضورش در صحنه می تواند ناخواسته اسباب خنده های بلند شما را فراهم کند! اما گل سرسبد فیلم شخصیت سِت ( با بازی جاستین تروکس ) می باشد که شوخی های فیلم را رهبری می کند. سِت و رفتارهای عجیب و غریبش به راحتی شما را به یاد همان هیپی های بامزه و با اعتقاد دهه ی 60 می اندازد که اینروزها متاسفانه نسلشان رو به انقراض هست!

اما « عشق سفر » مشکلاتی هم دارد که سبب می شود این فیلم به مراتب ضعیف تر از ساخته های قبلی « آپاتو » باشد. اصلی ترین مشکل فیلم این هست که شوخی هایش در یک سوم پایانی داستان خسته کننده می شوند . « عشق سفر » در یک سوم پایانی فیلم شوخی جدیدی ارائه نمی کند و تماشاگر برخلاف نیمه ابتدایی که موقعیت های هیجان انگیز را تجربه می کند، در نیمه پایانی شاهد رو آوردن کارگردان به کلیشه ها هست.شاید اگر « دیوید وین » تمام ایده ها و شوخی های فیلم را در همان ابتدای داستان مصرف نمی کرد و مقداری هم از این شوخی های جنسی جالب! را برای انتهای فیلم نگه می داشت، می توانستیم « عشق سفر » را یک کمدی ناب زشت معرفی کنیم. مشکل دیگر فیلم که بخصوص در اواسط داستان بیشتر نمایان می شود، ضعف های مفرط شخصیت پردازی است. متاسفانه « وین » بجای اینکه تعریف مشخصی از شخصیت های داستانش به مخاطب ارائه کند، تنها آنها را به تصویر می کشاند و شوخی هایی که در فیلمنامه گنجانده شده را توسط آنها به تصویر می کشد! این شوخی ها اگرچه در اوایل فیلم شما را به خنده وا می دارند اما در ادامه که رنگ شوخی ها یکنواخت می شود، شما به دنبال شناخت بیشتر شخصیت های داستان خواهید بود که متاسفانه کمترین توجه ممکن به آنها شده است و شما نمی توانید هیچ درک مشخصی از شخصیت های داستان جدای از چهارچوبی که کارگردان برای آنان ترسیم کرده ، داشته باشید.

اما خوشبختانه تیم بازیگری « آپاتو » به مانند دیگر کمدی هایش، بسیار خوب در کنار هم قرار گرفته اند. « پاول رود » که در اینجا شکلی و شمایلی متفاوت با آخرین فیلم به اکران درآمده اش یعنی « برادر احمق ما ! » دارد، به نوعی نقش خود تماشاگر را ایفا می کند که می بایستی شوخی های مختلف بر روی او انجام شود! مطمئن باشید که به راحتی می توانید جورج را با تمام سادگی هایش قبول کنید. « جنیفر آنیستون » هم که ظاهراً بعد از سالها بازی در کمدی های خانوادگی تصمیم گرفته سری هم به کمدی های بزرگسالانه بزند، در « عشق سفر » به اندازه کافی جذاب و تماشایی هست. البته این خبر را هم باید به طرفداران « آنیستون » بدهم که این خانم در سکانس هایی از فیلم ظاهراً مثل دیگر شخصیت ها عریان بوده اما به تشخیص تهیه کننده و اینکه بهرحال او الگوی بسیاری از دختران نوجوان و خانمهای محترم خانه دار می باشد، این صحنه ها در نهایت با تصمیم تهیه کننده حذف شد! اما همانطور که پیش از این گفتم، بهترین های فیلم شخصیت های مکمل ( به خصوص سِت ) هستند که « عشق سفر » با کمک آنها به جلو هدایت می شود. « جاستین تروکس » در نقش مکمل سِت ، بهترین بازیگر فیلم است و شوخی هایش هم بیشترین تاثیر ممکن را بر تماشاگر می گذارد؛ تصور زندگی با مردی مثل سِت واقعاً مور مور کننده است!

در کل باید بگویم که« عشق سفر » کمدی بی ادبانه ای است که به راحتی می تواند شما را بخنداند. شوخی های جنسی در این فیلم حد و مرز مشخصی ندارند و احتمالاً بابت تماشای آنها شرمسار خواهید شد! اما باید حقیقت را پذیرفت؛ « عشق سفر » شوخی های بسیار جالبی دارد که احتمالاً فقط باید یک مرد باشید تا با صدایی بلند به آنها بخندید!