نقد و بررسی فیلم 21 Jump Street

« Jump Street 21» یکی از سریال های محبوب اواخر دهه ی 80 در امریکا بود که احتمالاً جالب ترین نکته اش برای نسل جوان امروز، حضور جانی دپ به عنوان یکی از بازیگران در این مجموعه تلویزیونی بود. سریال « Jump Street 21» از موضوعی کم و بیش تکراری و محبوب در اواخر دهه ی 80 یعنی” فیلمهای کمدی با محوریت پلیس مخفی ” برخوردار بود. شاید بتوان یکی از معروف ترین ساخته های کمدی هالیوود با محوریت پلیس مخفی را فیلم « پلیس بورلی هیلز » با بازی ادی مورفی دانست که از نگاه بسیاری از سینما دوستان هنوز هم بهترین فیلم ادی مورفی به حساب می آید. حالا بعد از نزدیک به 25 سال از آغاز ساخت سریال « Jump Street 21» ، اینباری فیلمی برگرفته از این سریال محبوب ساخته شده که احتمالاً نمی تواند طرفداران جوان آن سالها را راضی نگه دارد اما برای تماشاگران جوان امروز هالیوود می تواند راضی کننده باشد.

مارتون اشمیت ( جونا هیل ) یکی از دانش آموزان نه چندان محبوب مدرسه شان است که همیشه توسط دیگران تحقیر می شود. اما گرگ جنکو ( چنینگ تیتوم ) دیگر شاگرد این مدرسه در مقایسه با اشمیت از وضعیت بهتری برخوردار است. به 7 سال بعد می رویم، حالا این دو نفر به استخدام نیروی پلیس درآمده اند و وظیفه دارند تا از شهر در برابر خلافکاران محافظت کنند. اشمیت و گِرگ در جریان تمرین نظامی همدیگر را می بینند و خیلی سریع با یکدیگر دوست صمیمی شده و تبدیل به یک تیم دو نفره می شوند. این دو نفر به دلیل تجربه کاری کمی که دارند در ابتدا در ماموریت های کوچک بکار گرفته می شوند اما بزودی پیشنهاد عضویت در گروه کاپیتان دیکسون ( آیس کیوب ) را دریافت می کنند و جواب مثبت به آن می دهند. این دو نفر قرار است در این ماموریت با پوشش دانش آموزان، وارد یک دبیرستان شوند تا عامل انجام معاملات مخفی مواد مخدر در این مکان را شناسایی کنند اما پوشیدن لباس دبیرستان برای این دو تداعی کننده خاطرات خاصی هست که اجازه انجام بی نقص ماموریت را به آنها نمی دهد و…

« Jump Street 21» کاملاً براساس فرمول شناخته شده فیلمهای پلیسی دو نفره نگاشته شده است اما نکته ای که باعث تمایز این فیلم از فیلمهای مشابه اش می شود این هست که در جریان نمایش، نکات آموزنده ای را به مخاطبانش می آموزد که در نوع خودش حائز اهمیت است. فیلم تا زمانی که اشمیت و جنکو برای آغاز ماموریتشان عازم دبیرستان می شوند یک روند معمولی با رگه های آشنای کمدی را پیش می گیرد اما با ورود این دو به مدرسه، داستان اصلی فیلم آغاز می شود.

اشمیت و جنکو در دوران مدرسه در دو شرایط متفاوت تحصیل کرده اند، اشمیت همواره در حاشیه قرار داشته است و دوستان چندان بدرد بخوری هم در اطرافش نبوده است اما جنکو برعکس یکی از بچه های قلدر(!) مدرسه بوده که افراد زیادی از او حساب می بردند. همه ما می دانیم که بازگشت این دو نفر به دبیرستان قرار هست خاطرات زیادی را برای آنها زنده کند و اتفاقات کمدی زیادی را سبب شود اما برخلاف انتظارم، « Jump Street 21» بسیار بهتر از آنچه که فکر می کردم از پس صحنه های کمدی برآمده است.

فیل لورد و کریس میلر ، کارگردانان این فیلم با زیرکی موفق شده اند تا تفاوت نسل ها را به تصویر بکشند و انتقادات خودشان را هم از نحوه زندگی گذشتگان به تصویر بکشند ( البته در اینجا تفاوت نسل ها کمتر از یک دهه می باشد ). این انتقادات که با چاشنی کمدی به مخاطب ارائه می شوند ، بهترین لحظات فیلم را شامل می شوند. به عنوان مثال ما شاهد هستیم که جنکو که سابقاً به عنوان یک ” گردن کلفت ” در مدرسه شناخته می شد، هنوز فکر می کند که ” گردن کلفتی ” در مدرسه ها شایع است اما بزودی متوجه می شود که در زمان حاضر هیچکس، فرد دیگری را بی دلیل کتک نمی زند چون جرم است و از این رو یک تحول نصفه و نیمه درش بوجود می آید! همچنین شخصیت اشمیت نیز که در دوران مدرسه شخصیت محبوبی به حساب نمی آمد، موفق می شود با دختر جذابی به نام مولی ( با بازی خوب بری لارسن ) ارتباط برقرار کند. مولی دختری زیبا است که کاری به سابقه و ظاهر اشمیت ندارد و به او می گوید که قلب پاکش را دوست دارد! البته می دانم که این مسائل شاید از نظر شما پیش پا افتاده و کلیشه ای باشد اما باید توجه داشته باشید که نصف معضل پسران نوجوان و جوان آمریکایی این است که هیچ دختری به قلب آنها کاری ندارد!

شوخی های فیلم هم تازه و جذاب هستند و می توانند حسابی شما را سرحال بیاورند. یکی از جذاب ترین این سکانس ها مربوط به پارتی نوجوانان است که در آن همه جور زهر ماری به چشم می خورد! در این پارتی اشمیت تا آنجا که می تواند از خودش مایه می گذارد تا دیگران به او توجه نشان دهند! البته اگر خودتان را جای یک نوجوان بگذارید بسیار بهتر می توانید این سکانس را درک کنید!

وجود چند داستان فرعی کوچک هم کمک زیادی کرده که شوخی های فیلم از حالت یکنواختی خارج شوند. این داستانک ها اگرچه به خوبی بسط داده نمی شوند و نیمه کاره رها می شوند، اما برای یک فیلم پلیسی دو نفره که اینروزها نمونه خوبش نایاب است ، کافی به نظر می رسد. خالی از لطف نیست اشاره ای هم به اکشن نفس گیر فیلم داشته باشم که مخصوصاً در سکانس تعقیب و گریز در بزرگراه بسیار چشم نواز است.

جونا هیل و چنینگ تیتوم دو ستاره موفق فیلم « Jump Street 21» هستند. تا پیش از تماشای این فیلم هرگز نمی توانستم تصور کنم که تیتومِ ورزیده و جدی بتواند از پس یک نقش کمدی برآید. در واقع تماشای تیتوم در نقش های اکشن و عاشق پیشه های شکست خورده تبدیل به یک عادت برایم شده بود اما او با حضور در این نقش کمدی نشان داده که قابلیت های زیادی در بازیگری دارد و می تواند طیف وسیعی از نقش ها را عهده دار شود. تیتوم در نقش جنکو بازی بی نقصی ارائه داده است و یک تیم خوب را با جونا هیل تشکیل داده است. امیدوارم بتوانیم از این پس تیتوم را در نقشهای کمدی بیشتری ببینیم تا بلکه از این تصویر افسرده همیشگی اش که در فیلمها شاهدش هستیم فاصله بگیرد! جونا هیل دیگر ستاره فیلم است که این یکی برخلاف تیتوم، سالهاست که به بازی در نقشهای کمدی مشغول است و می توان گفت که یکی از موفق ترین بازیگران این ژانر به حساب می آید. جونا هیل به مانند همیشه بامزه و جذاب هست و دیالوگ های تیز و کنایه دارش به این فیلم هم رسیده! اما باید نکته ای را هم یادآوری کنم و آن اینکه انتظار جونا هیل فیلمِ « Super bad » را نداشته باشید چراکه او بسیار وزن کم کرده و اگر بخواهد همچنان به روند لاغری اش ادامه دهد، تا چند ماه دیگر چیزی شبیه به فیزیک چنینگ تیتوم نصیبش خواهد شد!

احتمالاً هنگامی که با جمله « این فیلم براساس یک سریال تلویزیونی دهه ی 80 ساخته شده » مواجه شدید، با خودتان خواهید گفت :« این هم یکی دیگه از اون مزخرفات بازسازی شده هست! » اما باید بگویم که سخت در اشتباه هستید چراکه « Jump Street 21» یک کمدی ناب است که به اندازه کافی شوخی جذاب برای شاد کردن شما دارد! در ضمن اگر می خواهید این فیلم را تماشا کنید لطفا کمی با نگاهی دقیق تر محیط فیلم را بنگرید چراکه می توانید در یکی از این صحنه ها جانی دپ را هم بیابید!