برای بررسی «John Wick: Chapter 4» شاید آخرین فاکتوری که باید به آن پرداخت، فیلمنامه و قصه است و به طور شگفت‌انگیزی، در این جا نبود این اصل تأثیرگذاری ویرانگری بر کلیات اثر نگذاشته است. قصه «جان ویک 4» ویژگی منحصربه‌فردی ندارد. در این قسمت، جان ویک در تلاش برای به‌دست‌آوردن آزادی خود است و برای انجام این کار باید هیئت را راضی کند که تقریباً غیرممکن است؛ بنابراین، تنها راهی که پیش رویش باقی می‌ماند، قتل‌عام‌کردن دنیا برای رسیدن به آزادی است تا اینکه پیشنهادی دریافت می‌کند و…
«جان ویک 4» از لحظه‌ای که آغاز می‌شود، مانند بازی‌های کامپیوتری قصه را روایت می‌کند و حتی شخصیت‌های قصه نیز سازوکاری مشابه را پی می‌گیرند. این موضوع در بخش‌هایی از فیلم که اکشن از زاویه بالا به تصویر کشیده می‌شود اوج می‌گیرد و تماشاگر را به یاد بازی‌های جذاب ایزومتریک می‌اندازد؛ بنابراین یافتن منطق روایی و مسائل مرتبط در «جان ویک 4» وقت تلف کردن است و تمام تأکید فیلم در نقطه‌ای دیگر رقم می‌خورد.
« John Wick: Chapter 4» به طور مشخص و واضح، سطحی جدید از سینمای اکشن را به تماشاگران سینما عرضه می‌کند. در سال‌های گذشته و مخصوصاً پس از اکران آثاری همچون «هویت بورن»، استفاده از تکنیک‌های فیلمبرداری مانند “لرزش روی دست” برای خلق صحنه‌های اکشن به محبوبیت رسید. در این نوع فیلمبرداری، دوربین به جهت ایجاد تنش، مدام تکان می‌خورد و مزیت آن برای فیلمسازان این بود که در این شرایط می‌توانستند ضعف‌های موقعیت را در یک تدوین دیوانه‌وار بپوشانند. اما حالا «John Wick: Chapter 4» این ضعف را پشت سر گذاشته و فیلمسازی اکشن را وارد سطح جدیدی کرده است.
هنگام تماشای «جان ویک 4» تماشاگر سینما این فرصت را دارد که پیچیده‌ترین بدل‌کاری‌های سینمایی را بدون آن که لنز دوربین در لحظه تغییر کند ببیند و از جزئیات آن لذت ببرد. جزئیاتی که با وسواس و توانایی‌های بسیار بالای تیم بدل‌کاران رقم می‌خورد و می‌توان گفت که این اثر می‌تواند یک نماینده تمام‌عیار برای جامعه بدل‌کاران و نمایش توانایی‌هایشان باشد. فیلمی که به‌راحتی تماشاگر را هیجان‌زده می‌کند و نبض آن‌ها را به دست می‌گیرد. خوشبختانه موسیقی در طول فیلم نقش بسزایی در القای هیجان به تماشاگران دارد و می‌توان گفت «جان ویک 4» ازاین‌حیث، بهترین قسمت در این سری از فیلم‌ها محسوب می‌شود.
البته همان‌طور که اشاره شد، ایرادات بسیاری به فیلمنامه و روند داستانی وارد است. یکی از این ایرادات شخصیت منفی قصه است که برخلاف آنچه که درباره‌اش بیان می‌شود، هوش و ذکاوتی ندارد و همچنین شخصیت جایزه‌بگیر قصه به همراه سگش که وضعیت این یکی حتی در مقایسه باشخصیت منفی داستان هم بدتر است! شاید؛ مانند خود سازندگان، خیلی نباید روند قصه را جدی گرفت و صرفاً باید به آن به چشم یک بهانه برای شروع درگیری نگاه کرد!
« John Wick: Chapter 4» به طور مشخص، برای پرده عریض سینما ساخته شده است و بیش از نیمی از لذت تماشای آن زمانی به وجود می‌آید که در سالن تاریک سینما به تماشای اثر بنشینید. اثری که سعی کرده تا جایی که امکان داشته، استفاده از جلوه‌های ویژه کامپیوتری را به حداقل برساند و اتفاقاً تحسین‌برانگیزترین بخش فیلم نیز همین نکته است. جایی که تماشاگر بالاخره قادر خواهد بود از آنچه که در تصویر می‌بیند و واقعی است لذت ببرد و ازاین‌پس، سطح توقعاتش را از سینمای اکشن بالاتر ببرد.
نمره: 8/10
منتقد: میثم کریمی
گفتن این هم خالی از لطف نیست
تو این سالها فیلم های مشابه جان ویک زیاد ساخته شدن مثل Nobody و Atomic blonde و sisu و غیره ولی یکی از بهترین فیلم های قدیمی تر که به تمام طرفداران جان ویک توصیه میکنم Collateral 2004 هستش. نقش وینسنت (Collateral) یکی از بهترین و آندرریتد ترین بازی های تام کروز محسوب میشه. برای من به شخصه دومین شخصیت برترش بعد از ایتن هانت.
نقد خیلی کوتاه بود، انتظار داشتم بیشتر در مورد موارد فنی فیلم و شخصیت ها صحبت بشه. منتها منتقد به جز بحث اکشن و کمی فیلمبرداری به چیز دیگه ای اشاره نکردن…
بعضی از فیلم ها هستن، از همون روز اول اعلام میکنن که فیلم نامه صرفا بهانه ای هست برای خلق جهان اون که جان ویک جز همین دسته هست. از حق هم نگذریم نویسنده ها در جان ویک جهان بی رحم و ملموسی خلق کردن.
سری فیلم های جان ویک تو سبک اکشن حق مطلب رو کامل ادا کردن، به طوری که بعد از ساخت قسمت اولش نه تنها استاندارد جدیدی به ژانر اکشن اضافه کرد بلکه فیلم های کلون زیادی هم به تقلید از جان ویک ساخته شدن که به جز چند مورد مابقی اثار بی کیفیتی هستن.
سری جان ویک فوق العادس،
فرقش با فیلم های اکشن دیگه میدونید چیه؟ موزیک نابش تو مبارزه ها، بازیگر خاصش کیانو ریوز، کت و شلواری و شیک بودن جان ویک، همه دنبالشن و میخوان بکشنش، دنیای خاص خودشو داره، مبارزه با اسلحه های جدید و متفاوت با نانچیکو، مبارزه تو مکان های متفاوت و جذاب و…
به نظر من نقطه قوت جان ویک 4، مبارزه تو خیابون (طاق پیروزی) بود
نمی دونم چرا هم منتقد محترم و برخی کاربرها گیر دادن فیلمنامه ضعیفه؟شاید مقیاسشون فیلمنامه های سید فیلدی هستش ؟اتفاقن در بین کارهای اکشن…جان ویک فیلمنامه قوی داره…پیداست تفکر و تحقیق زیادی پشتش بوده…اما به شدت ایجاز داره و زیاده گویی نکرده…پر هستش از نماد و سمبل مفاهیم باستانی و فرقه ایی ..کاراکترها تیپ نیستند …انچنان خوب طراحی شدند که هر کدوم میتونن داستان خودشون رو داشته باشند..روند داستان…انتقام…به خوبی پیش میره و از ریتم نمی افته…سری جان ویک تونسته دنیای خودش رو به خوبی خلق کنه….دنیایی بدون پلیس شهری…اپراتورهایی که در هزاره سوم با ارایش گوتیک و تلفن های سیاه المانی کار می کنن …نامه ها و پاکت هایی که با موم قرمز پلمپ میشن…نقشه جنگی قرون وسطایی به جای جی پی اس…دیالوگهای کوتاه اما قوی و کامل…و این یعنی موفقیت یک داستان….
یک سوال از اهل فن . اگه جان ویک 1 چهار بار نگاه کنی مثل این نیست که جان ویک 4 یک بار نگاخ کنی
چرا عزیزم….اما بهترین کار اینه که جان ویک یک رو پنج بار نگاه کنی …اونوقت جان ویک پنج رو هم که هنوز نساختن دیدی…و واسه خودت میگم…در خرید جنس افراد ناشناس خودداری کن
👌👌
درود بر شرف کیانو ریوز و دانی ین که هردو با نزدیک به شصت سال سن اینطوری برای سرگرم کردن مردم خودشونو به آب و آتیش میزنن. امثال اینها و افرادی مثل تام کروز، اینها گنجینه اند و تکرار نشدنی. اگه خارج از ایران بودم فیلم های اینها رو حتما می‌رفتم تو سینما میدیدم
وقتی فیلمنامه افتضاحه و از کمترین منطق روایی برخورداره صرف داشتن بهترین صحنه های اکشن باید امتیاز ۸ از ۱۰ داد؟ من خودم عاشق فیلمهای اکشن هستم من هم از ادرنالینی که میده لذت میبرم و سرگرم میشم ولی اینا اسمش سینما نیست و بعد یه مدت فراموش میشن . واقعا اگه اینا مستحق امتیاز ۸ از ۱۰ هستن باید فاتحه سینما رو خوند
بر خلاف نظرت…گمان نکنم این فرانچایز فراموش بشه….به یک کالت در نوع خودش تبدیل خواهد شدو یک حماسه
خواهیم دید. هر فیلمی از ابتدای خلقت بشریت تا الان که صرفا تکنولوژی و تکنیک زده باشه با تکنولوژی به روزتر و پیشرفته تر اون قبلی ها فراموش میشن تا دلت بخواد مثال زیاده. فیلمهایی ماندگارن که ابتدا فیلمنامه قوی داشته باشن مثلا هنوز ترمیناتور جیمز کامرون بعد ۳۰ سال یاد خیلیها مونده
با وجود مشکلات فیلنامه ای که معمولا توی اینجور فیلما طبیعی هست! حقیقا میلی به دیدنش نداشتم ولی با تعریفی که آقای کریمی از صحنه های اکشن و القای هیجان کرد وسوسه شدم ببینم البته قطعا با کیفیت بالا
صحنه های اکشن فوق العاده بودند و همون‌طور که در نقد گفته شد واقعا لول اکشن رو بالاتر برده . واقعا هیجان انگیزه. من عاشق سری جان ویک هستم و خیلی دوست داشتم بجای خونه این فیلم رو توی سینما ایمکس و صدای دالبی میدیدم.
چقدر خوب شد جان ویک چهار به سرنوشت ماتریکس چهار دچار نشد….نفس گیر و عالی…البته سکانس اولیه…سه عرب سوار بر اسب در دل صحرا…ادم را یاد سکانس معروف فیلم محمد رسول الله می انداخت…بعد ناغافل کات به جان ویک با کت و شلوار رسمی سوار اسب دنبالشون کمی نا متجانس بود…شخصیت رهیاب با ان پزهای فوق حرفه ایی کاملن بی استفاده و زائد به نظر می رسید..شخصیت کیلا با بازی ادکینز …که اتفاقن یکی از بهترین بازیهاش بود به دنیای جان ویک نمی خورد و بیشتر شبیه کاراکترهای ساخته فرانک میلر در سین سیتی بود…و یا می خورد برادر پنگوئن در دنیای دی سی باشه…استفاده از سنسور حرکت به اندازه پاره اجر توسط دای ین هم خز بود ….ولی جان ویک جان ویک بود و محشر…و اسپویل:ان طلوع زیبای خورشید در قبرستان …به گفته بعضی….نشان دهند این است که پایان جان ویک چهار پایان جان ویک نیست
خود عربها خودشون و انقدر تحویل نمیگیرن که ما ایرانی ها تحویلشون میگیریم. همینکه توی یه فیلم میبینیم فلان بخش به اعراب ربط داره و بهشون توهین کرده، وصلش میکنیم به مسلمونی و یه جور رگ غیرتمون باد میکنه که انگار چی شده حالا. کاش برای بدبختیای خودمون هم اینجور واکنش نشون میدادیم.
ببین…اول خوب بخون..بعد خوب بفهم….بعد تز بده…اصن نه بحثه عربه نه اسلام…نه رگ گردن….که تو این دوره یه ایرانی برا اینچیزا رگ گردن نمیده مگه وطن فروش باشه..بحث بادیه نشیناس که من تا دیدم فکر کردم فیلم برگشته به زمان قدیم و جان ویک با کت و شلوار اطو شده روی اسب به دنبالشوت…ملتفت شدی؟
بحث رو نژادی نکنین. جان ویک از همه ملیت ها و نژاد ها آدم کشته تا حالا. حتی تو فیلم دومش دوتا زن هم یادمه کشت!
بقول اون یوتیوبر ریویور که ازش خوشم میاد، این فقط یک فیلم جان ویک نیست، این یک ادیسه جان ویکه! بهترین فیلم جان ویک بدون شک (از نظر ساخت، کارگردانی و فیلمبرداری که صددرصد بدون شک، اصلا تو یه لِوِل تازه ای قرار داشت) و میشه مدعی شد یکی از بهترین اکشن های قرن ۲۱. از نظر بدلکاری های نفس‌گیر با Raid 2 قابل مقایسه هست و از نظر مقیاس با سری mission impossible البته تا جایی که اتفاقات روی سطح زمین پیش میره و نه تو آسمون!
فیلم های جان ویک هر چهارتاشون فوق‌العاده هستن. تلفیق استایل شیک و اکشن نفس گیر که نه تنها قسمت به قسمت افت نمیکنه بلکه بهتر هم میشه که خودش یه مسئله شگفت انگیزه و از این نظر فقط سری ماموریت غیرممکن می‌تونه باهاش رقابت کنه و این وسط مجموعه fast & furious می‌تونه از خجالت آب شه بره توی زمین! مشابه این راه رو سری کینگزمن اتفاقا بهتر شروع کرد ولی تو قسمت های بعدیش ضعیف ظاهر شد و قافله رو به سری جان ویک باخت تا شماره یک این سبک از اکشن های کت و شلوار و اسلحه ای خود جان ویک باشه. اصلا یه چارم و کاریزمای خاصی داره این سری (درست مثل خودِ کیانو). یه چیزی هم بگم از همین حالا و دیگه برخلاف چهار سال پیش که قسمت ۳ اومد وارد بحث با کسی نمیشم و اگه کسی هم گفت همین رو بهش بگید: اگه دنبال منطق و رئالیسم دنیای واقعی هست کسی اصلا طرف این فیلم ها نیاد. از همین الان بدونین فیلم درباره افرادی هست که یه نفره ده ها نفر رو حریفن و هرچقدر کتک می‌خورن یا ماشین بهشون میزنه یا از ساختمون میفتن پایین بازم بلند میشن و به جنگیدن ادامه میدن و فقط یکی مثل خودشون توان شکست دادنشون رو داره. ملت هم تو کلاب به رقصیدن ادامه میدن وقتی تمام این خشونت ها داره اتفاق میفته! بخشی از قشنگی فیلم های مثل این اتفاقا همین غیرواقعی و فانتزی بودنشون هست چون انگار داری یه رویا یا بازی کامپیوتری خیلی خفن رو به شکل فیلم شده میبینی که دیدنش کلی لذت داره. یه گیمر level ۱۰۰۰ که همه لول پایین هارو قلع و قم میکنه!
حرفم رو تموم کنم با گفتن این که این فیلم فقط همون شات از جان ویک که وارد قسمت دنسِ نایت کلاب میشه به حداقل ۹۰ درصد فیلم های اکشن دیگه می ارزه
عالی گفتی….و سبک‌مبارزه ریوز در جان ویک….بی شک یکی از بهترین ها در تاریخه فیلم های اکشنه…ریوز در مبارزش…شو اف نداد…هیچ حرکت اضافی نداشت…هدفش نمایش برا ترسوندن حریف نبود…مثه یه ماشین سلاخی میرفت تا نابود کنه….و کارش با نانچیکو محشر بود…سالهاست مد شده قهرمانهای اکشن کار در کار با نانچیکو ادا و اطوارهای اگزجره و خز شده در میارن که از حرکات بروسلی در خشم اژدهاش الگو گرفته شده…اما ریوز در نانچیکو کاریش شاهکار کرد…بی هیچ حرکت اضافی میزد تا نابود کنه….ریتم مبارزش هم بینظیره…نرم ولی سنگین حمله می کرد و همچنان که مبارزه پیش میرفت انگار که خسته شده حرکاتش سنگین تر میشد تا نفس بکشه و ریست بشه و این هنره ریوز هستش و بس که من در هیچ اکشن کاری تا حالا ندیده بودم
حقیقتا درست میگید. من که معتاد فیلم شدم. تا حالا دوباره کامل دیدم ولی تقریباً هر وقت میر سر کامپیوترم فیلم رو پلی میکنم مبارزه های جان ویک رو میبینم مخصوصا همون مبارزه با نانچیکو رو. یه جا دیگه تو همون مبارزه با یه دست چاقو رو میگیره با یه دست دیگه تفنگ رو عین اون فرم CQC اسنیک تو بازی های متال گیر که خیلی حال کردم. دیدم بعضیا میگن اکشن جان ویک زود براشون تکراری میشه اما برای من یکی که اصلا اینطور نیست.
خب شما ایراد میگیری توضیح بده. سری جان ویک فیلمنامه خاصی نداره و با یه طرح داستانی بهانه ای برای خلق اکشن ایجاد می کنه اما شخصیت هاش کاملا درست و بجا هستن و تیم بازیگری سطح بالاش هم همگی بازی شسته رفته و کاملا در خدمت داستان دارن و داستان هم خط مشخصی داره و وقتی تلف نمی کنه. به زور 20 خط می نویسین از فیلمنامه هم ایراد می گیرین ؟؟ یه ذره زحمت بکشین لااقل دو خط راجبش توضیح بدین. شخصیت مارکی یه جوونه عوضی و مغروره که دنبال اثباته خودش به اعضای هیئت رده بالا هست و اتفاقا باهوشم هست. به سکانس نکشتن وینسنت، استفاده از دوستان جان علیه خودش، محدود کردن دایره امن جان و… به اینا میگن هوش !!! شخصیت ردیاب هم یه قاتل دنبال پوله انتظار چه قوس کاراکتری دارین ؟؟؟
نقطه قوت سری جان ویک بالاتر از اکشنش دنیا سازی بسیار قدرمتندشه که یه سیستم خلاف کاری بسیار بزرگ و ترسناک و در عین بشدت سازمان یافته و قانون مند رو نشون میده. نمونه های این سازمان های خلاف کاری در دنیای واقعی هم زیاده و ما یه تمثیلی از این حقیقت بسیار هولناک رو در بک گراند شخصیت ویک و وقایعش می بینیم. این مورد پتانسیل ساخت ده ها فیلم و سریال با داستان های مختلف رو فراهم کرده. ارجاعات سینمایی بسیار زیاد به آثار کلاسیک و فیلم های معروف هم یکی دیگه از نکات جذاب این سری هست.