«The Insult» گریزی به جنگ داخلی لبنان می زند. جنگ داخلی لبنان در قرن بیستم، یکی از طولانی‌ترین و خشن‌ترین جنگ‌های داخلی بوده که کمتر در رسانه‌های جهان به آن پرداخته شده است. سلسله جنگ‌های بلند مدتی که میان مسیحیان و مسلمانان شکل گرفت و به قتل و کشتار وسیع منجر شد که کشتار دامور در سال 1976 یکی از این موارد به شمار می‌رود. جنگی که سبب مهاجرت مسلمانان و مسیحیان از منطقه موردنظر شد و در سال‌های بعد نفرت فزاینده‌ای را در میان شهروندان این کشور رقم زد که حتی تا به امروز نیز باقی‌مانده است.
«The Insult» اثری است که با الهام از این نفرت ساخته شده و داستان دو شهروند به نام‌های تونی و یاسر را روایت می‌کند. تونی شهروند لبنانی مسیحی است که دل‌خوشی از فلسطینی‌ها ندارد و یاسر مرد فلسطینی است که در لبنان مشغول به کار شده است. مواجهه اتفاقی این دو و رقم‌زدن یک مشاجره بسیار ساده، سبب ایجاد یک بحران ملی در لبنان می‌شود که…
فیلمنامه توهین (The Insult) به‌خوبی موفق می‌شود تا در ابتدای مسیر، دو شخصیت جذاب ایجاد کرده و پرداخت آن‌ها را به‌درستی انجام دهد. فیلمساز در این جا سعی نکرده تا یکی از این دو را انسانی موفق، سعادتمند و یا شریف معرفی کند؛ بلکه هدف این بوده که این دو به طور یکسان، انسان‌های شرافتمندی معرفی شوند که در عمل، تفاوت چندانی با هم ندارند و تنها یک عامل سبب نزاع آن‌ها گردیده و آن هم سیاست است.
فیلم به‌درستی در نیمه ابتدایی، تقابل حماقت‌آمیز این دو را به تصویر می‌کشد. جایی که به نظر می‌رسد تونی از سر بغض، در حالی خالی‌کردن عقده‌های قدیمی بر سر یاسر است و یاسر هم که چاره‌ای جز تحمل ندارد و درعین‌حال می‌خواهد سرسختی خود را حفظ کند، تن به سکوتی آزاردهنده می‌دهد.
«The Insult» به‌درستی با اضافه‌کردن شخصیت‌های مکمل، به تماشاگر اجازه داده تا شناخت بیشتری درباره این شخصیت‌ها دست پیدا کند و آن‌ها را باور کند. این شخصیت‌پردازی اصولی دقیقاً آن چیزی است که در یک اثر درام می‌بایست به کار گرفته شود، یعنی معرفی شخصیت‌های داستان و به‌کارگیری شخصیت‌های مکمل در راستای تکمیل خط اصلی روایت و در نهایت، همراه شدن مخاطب با شخصیت‌های اصلی و اهمیت به سرنوشت آن‌ها.
بااین‌حال، فیلم متأسفانه در نیمه دوم، به مانیفست سیاسی روی می‌آورد و اگرچه سعی می‌کند که ساختار درام خود را حفظ کند، اما با شیب تندی به‌سوی مجادلات سیاسی پیش می‌رود و دو شخصیت اصلی داستان را به حاشیه می‌راند. شاید بهتر می‌بود که فیلم به‌جای این که در دادگاه تبدیل به یک ماراتن سیاسی شود، می‌توانست بارِ اصلی قصه را بر دوش دو شخصیت جذاب قصه قرار دهد تا آن‌ها داستان را پیش ببرند.
متأسفانه، ضعف بخش دوم فیلم اجازه نداده که «The Insult» تبدیل به اثر یکدستی شود. به نظر می‌رسد که بغض تونی و یاسر، بخشی از بغض شخص فیلمساز هم به شمار برود؛ چراکه پررنگ‌کردن ماجرای جنگ میان لبنان و شبه‌نظامیان فلسطینی در دهه 70 میلادی، بیش از آنچه که ظرفیت فیلمنامه ایجاب می‌کرده در فیلم وجود دارد و به شکل گل درشتی هم به تصویر کشیده شده است.
نقد ویدئویی فیلم «The Insult» را در ادامه ببینید:
در نهایت، حتی با وجود ضعف‌های فیلم در نیمه دوم، تماشای «The Insult» می‌تواند یک فرصت ارزشمند برای تماشاگرانی باشد که سیاست را دخیل در زندگی روزانه خود می‌دانند و با آن چالش روزانه دارند. افرادی که با تأثیرپذیری از سیاست، تصمیم به صدور خشم و نفرت می‌گیرند و این نکته را از یاد می‌برند که انسانیت و دوستی، ارتباطی به دنیای تاریک سیاست ندارد و همواره می‌بایست در اولویت قرار بگیرد. تماشای «The Insult» حداقل برای تماشاگر ایرانی که همواره زندگی‌اش آمیخته باسیاست بوده، یک اتفاق خوشایند به نظر می‌رسد.
نمره: 7/10
منتقد: میثم کریمی
تا وقتی کشوری به اسم اسرائیل تو این کره خاکی وجود داره انسانیت معنی نداره
همینطوری مطالبه کن، بزودی به آرزوت میرسی.
البته نه اون آرزویی که تو این کامنت داری میگی، اونیکی آرزوهه که امثال شما همه مدعی هستید که دارید 😉