نقد و بررسی فیلم فلش (The Flash)

فلش (The Flash) ملغمه‌ای عجیب از کلیشه‌ها و اشتباهات و البته، کپی‌برداری از فاکتورهای موفقیت کمپانی رقیبش است که همه یکجا در این فیلم جمع شده‌اند. اولین مشکل اثر به فیلمنامه آن مرتبط است. فیلمنامه‌ای که قرار بوده درباره شخصیت فلش باشد؛ اما در کمال تعجب، مهم‌ترین شخصیت‌های فیلمش شخصیت‌های مکمل هستند و قصه شخصیت اصلی در میانه راه گم می‌شود!

داستان فیلم درباره شخصیت بری (ازرا میلر) است که در حال نجات دنیاست و در عین حال قصد دارد به پدرش کمک کند تا از زندان آزاد شود. بری می داند که پدرش بی گناه است اما زمانی که نمی تواند برای اثبات آن راهی پیدا کند، تصمیم می گیرد به گذشته سفر کند تا مانع از مرگ مادرش و زندانی شدن پدرش شود اما…

The Flash برای روایت داستانش به سراغ کپی‌برداری از فیلم کمپانی رقیب «Spider-Man: No Way Home» رفته و تصمیم گرفته در جریان داستان، بازیگران قدیمی نقش بتمن را به فیلم ملحق کند تا تماشاگران یک خاطره بازی اساسی با مایکل کیتون داشته باشند. اما ایراد آن جاست که صرفاً حضور بازیگران قدیمی و گریززدن به نوستالژی باعث نمی‌شود فیلم کارکرد صحیحی پیدا کند و این دقیقاً همان اتفاقی است که برای «فلش» رخ‌داده است. شخصیت بتمن با بازی مایکل کیتون در این فیلم پیرتر از بتمن‌هایی است که تابه‌حال دیده‌ایم و همین مسئله این منطق را تقویت می‌کند که شخصیتی افتاده‌تر باشد و تحرکات فیزیکی چندانی نداشته باشد. اما سازندگان دی سی تمام این فرضیه‌ها را باطل و بتمن پیرمرد را به جنگ‌سازمانی سری و مخوف می‌فرستند و بزرگوار هم به‌تنهایی از پس تمام افراد بر می‌آید!

نکته عجیب دیگر درباره فیلم وجود شخصیت خبیث داستان است که در واقع تکرار همان شخصیت در فیلم «سوپرمن» است! شخصیت زاد با بازی مایکل شنون همان شخصیتی است که قبلاً آن را در یکی از فیلم‌های «سوپرمن» ایفا کرده بود و حال بدون این که دلیلی برای بازگشت به قصه داشته باشد، آن را به فیلم «فلش» منتقل کرده‌اند! در واقع شخصیت زاد در دنیای دی سی چندان شخصیت قابل‌توجهی نیست که ارزش زنده کردن مجدد داشته باشد و به‌عنوان یک شخصیت خبیث در یک فیلم مجزا حضور داشته باشد. دی سی حتی در انتخاب شخصیت‌ها برای خاطره بازی هم اشتباه کرده است!

متأسفانه، جلوه‌های ویژه فیلم «The Flash» هم چنگی به دل نمی‌زند و این مورد مخصوصاً در همان مقدمه فیلم که فلش در حال نجات بچه‌هاست، بیش از دیگر موارد به چشم می‌خورد. جلوه‌های ویژه ضعیفی که در لحظات پایانی فیلم و بازنده کردن بازیگران قدیمی از جمله کریستوفر ریو (بازیگر قبلی نقش سوپرمن) می‌توان آن را به‌راحتی مشاهده کرد و البته باعث تعجب تماشاگران هم خواهد شد. به مشکلات فیلم باید تدوین را هم اضافه کرد که درست در زمانی که فیلم در حال اوج‌گرفتن و تماشاگر در حال سرگرم‌شدن است، ناگهان فیلم را متوقف می‌کند تا بازیگران دیالوگ بگویند یا بامزه شوند!

فلش (The Flash) برخلاف پتانسیل‌های بالایی که این شخصیت دارد، نه‌تنها نتوانسته در فیلم شخصیتی محوری باشد بلکه می‌توان از آن به‌عنوان یکی از سردرگم‌ترین شخصیت‌های اَبَرقهرمانی در سال‌های اخیر نام برد. شخصیتی که حتی به نظر می‌رسد مدیران دی سی هم پذیرفته‌اند که نمی‌تواند به عنوان شخصیتی مستقل تماشاگر را به خود جذب کند و حتماً می‌بایست چند اَبَرقهرمان دیگر را هم در کنارش قرار دهند تا شاید با استقبال تماشاگران مواجه شود؛ هرچند که مجموع شخصیت‌های فلش، سوپرمن (در اینجا دخترعموی سوپرمن!) و بتمن با یک دوجین خاطره بازی اضافه هم نتوانسته‌اند فیلم «فلش» را نجات دهند و ساخته جدید دی سی، یک ضرر و زیان سخت برای آنان به بار آورده است.

نمره: 3/10

منتقد: میثم کریمی