خلاصه داستان «کت چرمی»:
یک کارمند سازمان بهزیستی (جواد عزتی) که فرزند خودش را از دست داده تصمیم می گیرد تا هرطور که شده، جنایتی که در پشت صحنه یکی از موسسات بهزیستی در جریان است را برملا کند اما..
کارگردان:
حسین میرزامحمدی که فعالیتش را با ساخت فیلم کوتاه آغاز کرد و «کت چرمی» نخستین فیلم بلند سینمایی او محسوب می شود.
نقد فیلم «کت چرمی»:
«کت چرمی» از آن دسته آثار اجتماعی سینمای ایران است که صرفاً برای طرح مسئله به سینما می آید و قرار نیست پس از مشاهده آن، تغییری در داشته های تماشاگر ایجاد شود. فیلم برای ترسیم شخصیت هایش به کلیشه ها متوسل می شود. کیلشه اصلی فیلم خود جواد عزتی است که شبیه تمام فیلم های جدی است که او در آن به ایفای نقش پرداخته است. مرد پرخاشگر و تنهایی که قصد دارد یک تنه به دل فساد بزند و عاملان را تنبیه کند. این دقیقاً همان شخصیتی است که قبلاً در فیلم «مرد بازنده» هم دیده بودیم و عیناً و بدون تغییر، به فیلم «کت چرمی» منتقل شده است.
قصه نیز وضعیت بهتری ندارد. همانطور که اشاره شد، فیلم موضوعات مختلفی را مطرح می کند اما در پرورش شخصیت ها و پرداخت به موضوعات ابداً تلاشی را به کار نمی گیرد تا صرفاً فقط یک پوسته از موضوعات بر جای بماند. « کت چرمی» در حالی به مسئله قاچاق مواد مخدر در بدن زنان از طریق یکی از موسسات بهزیستی می پردازد که علناً هیچ گسترشی جز مطرح شدن طرح ابتدایی در طول قصه شاهد نیستیم. در فیلم، صحبت از وضعیتی تحت عنوان «کت چرمی» به میان می آید بی آنکه فیلم به آن پردازد و این در حالی است که حتی نام فیلم نیز برگرفته از همین ساز و کار است!
شخصیت های فیلم «کت چرمی» هم تیپ های کلیشه ای هستند. صابر اَبَر یکی از این شخصیت هاست که قرار است فردی از رده های بالای اطلاعاتی باشد اما نه تاثیری در جریان داستان دارد و نه رفتارش مشابه افراد سازمانی است. به این لیست دیگر شخصیت های فیلم مانند خانواده مقتول را هم باید اضافه کرد که صرفاً حضورشان در داستان باعث افزایش دقایق فیلم شده و تاثیری در پیشبرد داستان نداشته است.
نقد ویدئویی فیلم «کت چرمی» را در ادامه ببینید:
«کت چرمی» در مجموع، ضعیف و فراموش شدنی است. یکی دیگر از آثار اجتماعی بی خاصیت سینمای ایران که نه می تواند طرح مسئله کند و نه سوژه خود را پرورش دهد. این که فیلم برای پرداخت موضوع اصلی اش دچار محدودیت است، نباید باعث شود که جنبه های سینمایی اثر نادیده گرفته شود. اگر قصه الکن است، شخصیت ها نیز پرداخت نشده هستند و انگیزه و اقداماتشان غیرقابل باور است. مانند شخصیت اصلی داستان که ناگهان تصمیم می گیرد آپارتمانش را برای پرداخت دیه یکی از دختران بهزیستی بفروشد و هیچ انگیزه مهمی که منجر به چنین تصمیمی شود مشاهده نمی شود. آیا فقدان فرزند به تنهایی عامل تصمیم اینچنینی است؟ آیا خاموش بودن موبایل دلیل مناسبی برای اقدام به جنایت است؟ و مجموعه ای از سوالات مختلف که «کت چرمی» به آن پاسخی نمی دهد.
نمره: 3/10
منتقد: میثم کریمی
اخیرا یه سری فیلمهای اجتماعی انتقادی در سینمای مستقل هند رواج پیدا کرده که با فرمول هندی یعنی قهرمان تنها و جوانمردی که یک تنه به دل فساد و ظلم و آدم بده ها میزنه،میخواد معضلات جامعه رو حل کنه.من از دیدن کت چرمی دقیقا یاد همون فرمول هندی افتادن.
نميدونم چرا احساس ميكنم يه تنه نميتونه فيلم رو بكشه جواد خان عزتي،يه كاراكتري يه نفري كمه اين وسط
خب اگر اون مجموعه ای که صابر ابر نماینده ش هست و میگه مدتهاست دنبال خلاف کاریهای اون آقای دکتر هستن و به سر نخ هایی هم رسیدن چرا از اول اینو مستقیم به عزتی نمیگه که کارهارو خراب نکند؟
بعد کجا بهزیستی اینکارهارو برا مددجویانش میکند که خونه شونو بخاطرشون بفروشه؟ همین الان مددجویی زنگ بزند بهزیستی مشکلی داشته باشد وسط صحبت گوشی رو قطع میکنن..یا مثلا وکیل اون آقای دکتر پول میدهد که مادر اون دختر را خانواده متوفی نبخشند و اعدام شود.اعدام اون خانوم چه سودی برای اون آقای دکتر دارد که بخاطرش اینهمه هزینه میکند؟
در مجموع وضعیت شلم شوربایی در فیلم حاکمه است که از جاش بخوای بگی هیچ منطقی درش نمیبینی..
فک کنم آقای کریمی هم مجبورن تا آخر فیلم نگاه میکنه! فقط یه خاطر جواد عزتی نگاه کردم البته فقط 25 دقیقه اول! جواد عزتی هم مثه نوید محمد زاده افتاده رو دور تکرار نقش. البته مشکل اصلی فیلنامه هاس که به بن بست خوردن. چرا دیدن فیلم و سریال های ایرانی اینقدر عذاب آور شده؟! همش شده اجتماعی و کمدی مضخرف. واقعا دیگه از سینمای ایران ناامید شدم. نمایش خانگی هم شاید گناه فرشته بعدا جذاب بشه! بقیه سریال ها و رئالیتی شو ها وقت تلف کردنه. حتی از سینمای جهان هم جدیدا فیلم خوب که مو به تن آدم سیخ کنه پخش نشده. غیر از اپنهایمر. به نظرم برگردم فیلم های قدیمی رو دوباره نگاه کنم بهتره!