مراسم اهدای جوایز پالم اسپرینگز 2023 پنجشنبه شب این هفته با حضور بعضی از ستارگان هالیوود برگزار شد. در این مراسم «گرتا گرویگ» برای «باربی» (Barbie) برنده جایزه بهترین کارگردان سال، «کیلین مورفی» با «اوپنهایمر» (Oppenheimer) برنده بهترین بازیگر مرد سال و «اما استون» با «موجودات بیچاره» (Poor Things) برنده جایزه بهترین بازیگر زن سال شد.
«دیواین جوی رندلف» با فیلم «جاماندگان» (The Holdovers) جایزه بهترین بازیگر نوظهور و «کولمن دومینگو» و «دنیل بروکس» جوایز اسپات‌لایت را دریافت کردند. «جفری رایت» جایزه افتخاری دستاورد هنری و «کری مولیگان» جایزه ستاره بین‌المللی را به خانه بردند در حالی که «پل جیاماتی» جایزه نماد و «بیلی آیلیش و فینیس» جایزه ریاست را دریافت کردند.
به گزارش مووی مگ به نقل از 30نما، در این مراسم استریپ پس از اهدای جایزه «بیلی آیلیش» روی صحنه آمد و از «باربی» و زوج آیلیش و فینیس ستایش کرد که ترانه «برای چه ساخته شده‌ام؟» (What Was I Made For) را برای این فیلم ساخته‌اند: «فقط می‌خواستم بگویم که بیلی و فینیس بمب عشق به «باربی» بخشیدید. شما تابستان پیش سینما و همه شغل‌های ما را نجات دادید. شادی را به نسل‌های بی‌شمار و جنسیت‌ها بخشیدید، و باید بر این موج سوار شوید بچه‌ها، تا وقتی پیر شوید و مثل من سزاوار بی‌میلی.»
آیلیش جایزه‌اش را به «همه کسانی که ناامیدی را تجربه و وحشت وجودی را حس کرده‌اند» تقدیم کرد و گفت: «گاهی چنین حسی به ما دست می‌دهد. نمی‌خواستم به اینجا بیایم. ببخشید که تلخ حرف می‌زنم، لعنتی، اما مدت زیادی چنین حسی داشتم. فقط می‌خواهم به همه کسانی که این حس را داشته‌اند بگویم که با خودتان صبوری کنید و بدانید که ارزش‌اش را دارد.»
«رابرت داونی جونیور» در بخش دیگری از مراسم جایزه «کیلین مورفی» همبازی‌اش در «اوپنهایمر» را اهدا کرد. او روی صحنه گفت متنی برای این سخنرانی آماده نکرده است: «حس می‌کنم به هدرش داده‌ام چون هیچ چیزی ننوشته‌ام و عذری ندارم، فقط توضیحی ارائه می‌کنم. تعطیلات حواس من را پرت کرد، سرما خوردم و بعد دو زمین‌لرزه [در ژاپن و کالیفرنیا] اتفاق افتاد و اضطراب فلج‌کننده من از زمین‌لرزه را فعال کرد.»
او درباره مورفی می‌گوید: «او یک انسان غیرمتعارف است. بیش از ۲۰ سال است که بازیگر است و هیچ‌کس از این مرد بیزار نیست. این ساده نیست. شخصیت‌پردازی و نیروی بازیگری او هرگز کسی را ناامید نمی‌کند.»
داونی ادامه می‌دهد: «چهل و چند سال است که در این بازی هستم و هرگز تجربه‌ای شبیه به تماشای کیلین که بار «جی. رابرت اوپنهایمر» را تمام مدت با جان و دل و با همه پیچیدگی‌ها و خودداری‌ها به دوش می‌کشید نداشته‌ام.»
مورفی روی صحنه اعتراف می‌کند که دوست ندارد درباره خودش حرف بزند و درباره داونی می‌گوید: «باید بدانند که او یکی از مهربان‌ترین، دلسوزترین، سخاوتمندترین، و شوخ‌ترین انسان‌هایی است که افتخار همکاری با آن‌ها را داشته‌ام.»
مورفی سپس از «کریستفر نولان» و همسر تهیه‌کننده‌اش «اما توماس» ستایش می‌کند و همکاری با آن‌ها در دو دهه گذشته را «تجربه‌ای سرنوشت‌ساز» می‌خواند.
«اما استون» در این رویداد توصیه «مزخرف» یک تهیه‌کننده را به یاد می‌آورد و می‌گوید: «خوشحالم که دائماً در حال امتحان کردن آثار جدید هستم و فرصت انتخاب را دارم چون می‌دانم اینکه بتوانی به عنوان یک بازیگر نقش یا همکارانت را انتخاب کنی چه اتفاق نادری است. همیشه اطمینان نداشته‌ام که این فرصت‌ها فراهم خواهد شد برای اینکه وقتی اولین بار به لس‌آنجلس آمدم، به یکی از آن جلسات عمومی رفتم که گاهی شما را به آن می‌فرستند. یکی از تهیه‌کنندگان به من گفت که برای بازیگران مرد [بازیگری] مثل ماراتون است، نه دوی سرعت، و در نگاه او، برای زنان بازیگری مثل دوی سرعت است نه ماراتون.»
او اضافه می‌کند: «به ۲۰ سال قبل برمی‌گردد، اما متوجه شده‌ام که آن توصیه مزخرفی بیش نیست چرا که اکثر زنانی که به این صنعت می‌آیند، و بسیاری از آن‌ها در این سالن حضور دارند، ثابت کرده‌اند که با گذر زمان، زندگی و کار جذاب‌تر و رضایت‌بخش‌تر می‌شود.»
عمو مارتی چیزی نبرده؟! 😄