نقد و بررسی فیلم ارتش مردگان (Army of the Dead)

ارتش سایه ها (Army of the Dead) یکی از فیلمنامه هایی بود که سال ها در استودیوهای مختلف خاک می خورد و کسی تمایلی به ساخت فیلم براساس آن نداشت. زک اسنایدر در ابتدا قرار بود این فیلمنامه را در سال 2007 بسازد اما این اتفاق هربار به دلایل مختلف رخ نداد تا اینکه در نهایت نتفلیکس به داد اسنایدر رسید و تصمیم گرفت بر روی فیلمنامه قدیمی او سرمایه گذاری کند.

داستان فیلم در دورانی روایت می شود که عده ای زامبی به لاس وگاس هجوم آورده اند و دولت نیز به واسطه کانتینرها آنان را محاصره کرده اند. در این شرایط فردی به نام تاناکا ( هیرویوکی سانادا ) نزد اسکات ( دیو باتیستا ) که سابقه مبارزه با زامبی ها را دارد می رود و از او می خواهد تا به منطقه بازگردد و محموله پول 200 میلیون یورویی را برای او بازگرداند و در ازای آن، 50 میلیون دلار دستمزد بگیرد. اسکات نیز این پیشنهاد را می پذیرد و گروهی را برای بازگشت به محل عبور و مرور زامبی ها تشکل می دهد اما…

« Army of the Dead » با الگوبرداری کامل از بازی های کامپیوتری ساخته شده است. در فیلم جدید زک اسنایدر شخصیت ها دلیلی برای جنگ، زندگی و حتی مرگ ندارند. به نظر می رسد که خود سازندگان می دانسته اند که قرار است فیلمی هیجان انگیز بسازند که در آن خشونت فانتزی مهم ترین عنصر فیلم باشد. از این رو، ما به جای اینکه در فیلم با انسان و قصه و شخصیت و سپس اکشن سر و کار داشته باشیم، از ابتدا تا انتها با مغزهای متلاشی مواجه می شویم که نه دلیل متلاشی شدنش مشخص است و نه متلاشی کننده می داند که چرا باید آن ها را نابود کند!

« ارتش مردگان » مقدمه ای جذاب دارد و احتمالاً جذاب ترین بخش فیلم نیز همان خلاصه وضعیتی است که در سکانس آغازین فیلم شرح داده می شود. خوشبختانه لحظات کمیک فیلم چندان فاجعه بار نیستند اما زمانی که اسکات و گروهش به محل زندگی زامبی ها وارد می شوند، ایده های فیلم یکی پس از دیگری از بین می رود و کار را برای تماشاگر سخت می کند. مهمترین ایراد فیلم، عدم توجه به شخصیت پردازی ها و منطق روایی قصه است. سازندگان به خیال اینکه تماشاگران در این فیلم با زامبی ها سر و کار دارند، هر اقدام عجیب و غریبی که در ذهن داشته اند را بدون توضیح منطقی در فیلم گنجانده اند که نتیجه ای جز ایجاد حفره های متعدد در فیلمنامه به همراه نداشته است.

در بخش انسانی، فیلم در ناکارآمدترین حالت ممکن قرار دارد. گروهی که به رهبری اسکات به منطقه بازگشته اند، هیچ شناسنامه ای ندارند و از لحاظ شخصیت پردازی حتی در مقیاس با ضعیف ترین بازی های کامپیوتری، در مرحله بحرانی قرار دارند. همگی آن ها تیپ های مشخصی هستند که به طور شگفت انگیزی، هرگز از کالبد تک بُعدی خود خارج نمی شوند. متاسفانه پیچیدگی هایی ماموریت که در طول قصه ایجاد می شوند، کوچک ترین بار منطقی ندارند و نمی دانیم چرا رخ می دهند! اینکه شخصیت کیت به یکباره تصمیم می گیرد به تنهایی به قلب زامبی ها بزند تا جان فردی که نمی دانیم چرا اینقدر مهم است را نجات دهد، بخشی از این روایت تکه پاره است که مسیر فیلم را منحرف کرده است.

در بخش زامبی ها فیلم ایده های جدیدی را مطرح کرده اما هیچکدام به سرانجام نرسیده است. در « Army of the Dead » ما با دو گروه از جماعت زامبی مواجه هستیم. گروه اول که زامبی های کلاسیک بی مغز هستند که راه می روند و گاز می گیرند، و دسته دوم نیز زامبی های باهوش تری هستند که احساسات دارند، عاشق می شوند و حتی می توانند صاحب فرزند هم بشوند! ایده سازندگان برای قرار دادن دو گونه زامبی در نگاه اول جالب توجه بوده اما این ایده به هیچ عنوان در طول قصه بسط و گسترش نمی یابد. متاسفانه سازندگان حتی از توضیح درباره اینکه چرا بخشی از زامبی ها باهوش تر و بخشی نادان هستند خودداری و تماشاگر را در بلاتکلیفی رها کرده است.

در میان بازیگران، دیو باتیستا در نقش اصلی فیلم یک ناامیدی کامل به شمار می رود. بازیگری که سازندگان اصرار داشته اند از او در برخی از دقایق بازی احساسی بگیرند و نتیجه کار چنان عجیب و غریب شده که احتمالاً هر مخاطبی را به خنده خواهند انداخت! بحران شکل گرفته درباره یکی از بازیگران قبلی فیلم که به دلیل اتهامات جنسی از فیلم کنار گذاشته شد، حال به نسخه نهایی هم منتقل شده است. تیگ نوتارو بازیگری است که پس از اتمام فیلمبرداری جایگزین کریس دی‌ایلیا شد و صحنه های او در نیز مقابل پرده سبز فیلمبرداری شد. نتیجه این اقدام نیز در فیلم قابل مشاهده است. سکانس های نوتارو از لحاظ کیفی کاملاً متفاوت از دیگر بخش های فیلم است و به راحتی می توان رده پای پرده سبز را در تمام لحظاتی که او در مقابل دوربین حضور دارد مشاهده کرد!

شاید اگر « Army of the Dead » در شخصیت پردازی وضعیت بهتری می داشت، می شد از آن به عنوان یکی از اکشن های قابل قبول سال یاد کرد. اما تب فراگیر این روزهای هالیوود که سعی دارند شخصیت های قصه را هر بار نادان تر از گذشته نشان دهند و فرصتی به تماشاگر برای درک آن ها ندهند، وضعیت را خراب تر کرده است. به نظر می رسد باید روند جدید ساخت فیلم های پر هزینه عادت کنیم. روندی که منطق، شخصیت پردازی و شعور تماشاگر را فدای شلوغی و زد و خورد و پرواز و متلک پرانی می کند تا مخاطب بی حوصله امروز سینما به وجد بیاید و مجاب به خرج کردن پول شود!

منتقد : میثم کریمی

این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.

به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید

ارتش مردگان (Army of the Dead)