در هالیوود اکثر بازیگران سعی می کنند تا روزی به پشت دوربین راه پیدا کنند و فیلم ایده آل خود را بسازند، اما اکثر آنان با ساخت چند آثار سطح پایین به کار خود پایان می دهند و دوباره به جلوی دوربین باز می گردند! این بار در « 5 برتر » به سراغ 5 بازیگری رفته ایم که در علاوه بر موفقیت در جلوی دوربین، در مقام کارگردانی نیز موفقیت های قابل توجهی بدست آوردند.
5- مل گیبسون : وی به عنوان بازیگر یکی از مشهورترین و محبوب ترین های هالیوود در دهه ی 80 و 90 میلادی به حساب می آمد که در آن زمان با سری فیلمهای « اسلحه مرگبار » در گیشه ها یکه تازی می کرد. کافی هست یک نگاه مختصر به کارنامه بازیگری مل گیبسون بیندازید تا به موفقیت های او بیشتر پی ببرید ؛ « وطن پرست » ، « مکس دیوانه » ، « شجاع دل » ، « آنچه زنان می خواهند » از جمله فیلمهایی است که گیبسون در آنها نقش آفرینی کرده و مورد پسند مردم نیز قرار گرفته است. اما گیبسون علاوه بر بازیگری، توفیق بسیاری هم در کارگردانی بدست آورد که مهمترین آنها ساخت فیلم « شجاع دل » با بازی خودش در نقش ویلیام والاس بود. « شجاع دل » سبب شد تا گیبسون در اسکار سال 1996 کاندید دریافت اسکار در رشته های بهترین کارگردانی و بهترین فیلم سال را از آن خود کند. تجربه بعدی کارگردانی گیبسون با وقفه ای زیاد، در سال 2004 و با فیلم جنجالی « مصائب مسیح » رقم خورد که تجربه ای زجرآور از شکنجه شدن مسیح ( ع ) در روزهای آخر زندگی اش بود. با اینحال منتقدان ساخته جسورانه گیبسون را پذیرفتند و مصائب مسیح تبدیل به یکی از پرفروش ترین فیلمهای سال شد. سومین و آخرین فیلم کارگردانی شده توسط گیبسون تا زمان نگارش این مطلب، « آپوکالیپتو » نام داشت که در سال 2006 بر روی پرده رفت و باز هم به دلیل پرداخت جسورانه گیبسون به زندگی قوم مایا، جنجال زیادی به پا کرد. اما حقیقت این بود که ساخته سوم گیبسون هم بسیار خوش ساخت و جذاب بود و باز هم به نظر می رسید گیبسون به تمامی جزییات فیلم مسلط بوده است. گیبسون زندگی شخصی پر حاشیه ای دارد اما همیشه چه به عنوان بازیگر چه به عنوان کارگردان، شخص قابل اطمینانی در هالیوود بوده است.
4- کلینت ایستوود : وی را می توان یک تاریخ کامل در هالیوود نامید چراکه تقریباً کل هالیوود و اسطوره هایش را به چشم دیده است! ایستوود در مقام بازیگری با فیلمهای وسترن و با لقب مشهورش یعنی ” مرد بدون نام ” به شهرت رسید و پس از آن نیز رفته رفته با تغییر وضعیت هالیوود و فراموش شدن نسبی ژانر ” وسترن ” ، وی نیز تغییر رویه داد و بیشتر در فیلمهای ژانر تریلر و درام مشاهده شد. مهمترین دستاورد کلینت ایستوود در مقام بازیگری ( فارغ از وسترن های رنگارنگش که او را به شهرت رساند ) ، در فیلمهای « نابخشوده » و « عزیز میلیون دلاری » رقم خورد که برای وی کاندیداتوری اسکار بهترین بازیگری نقش اول مرد را به همراه داشت. اما در مقام کارگردانی نیز کلینت ایستوود موفقیت های بسیاری بدست آورد که از جلمه مهمترین آنها می توان به دریافت اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم « نابخشوده » و چندین کاندیداتوری اسکار اشاره کرد که کارنامه بسیار پرباری را برای او رقم زده است. ایستوود هم از جمله افرادی است که حضورش در جلو و پشت دوربین، به یک اندازه موفق است.
3- وودی آلن : وودی آلن یکی از معدود کارگردانانی است که از اواخر دهه ی هفتاد تا به امروز هر چند سال یکبار نامش به عنوان بهترین نویسنده و کارگردان در اسکار شنیده می شود و حتی کار به جایی کشیده که خودش هم دیگر حال و حوصله ندارد به مراسم اسکار بیاید و روی صندلی بنشیند تا شاید مجسمه ای را تحویلش دهند!
وودی آلن را مشخصاً به دلیل نوشته های طنزآمیز و اغلب و تند و تیزش به خاطر می آورند. وی در جوانی استعداد بسیار زیادی در نویسندگی موقعیت های کمدی و اجرای آنها داشت و به همین جهت هم خیلی زود توانست استعدادش را در سینما به رخ دیگران بکشد و با فیلم فوق العاده « آنی هال » ، تمام منتقدین را به تحسین کارش وا دارد. پس از « آنی هال » که به نوعی شروع موفقیت های آلن در فستیوال اسکار بود ، وی در فیلمهای زیادی ( که اغلب خودش آنها را نوشته و کارگردانی کرده بود ) حضور پیدا کرد که اغلب این آثار در فصل اسکار موفق ظاهر شدند. آلن یکی از معدود بازیگران و کارگردانان و نویسندگانی است که همیشه در مسیر مطمئن قدم برداشته و در 3 دهه ی اخیر همیشه حرفی برای گفته داشته است و به نوعی می توان گفت که او همیشه در اوج قرار داشته است.
2- اورسن ولز : یکی از افراد استثنایی در تاریخ هالیوود که اگر استعداد و هنری در سینما نداشت، چه بسا که در همان سالهای اولیه حضورش در هالیوود توسط استودیوها برای همیشه به حاشیه رانده می شد. اورسن ولز یکی از هنرمندترین سینماگران تاریخ هالیوود می باشد که در سن 25 سالگی موفق شد تا شاهکاری به نام « همشهری کین » را بسازد. « همشهری کین » اگرچه در آن زمان با استقبال خوبی مواجه نشد و بسیاری سبک و سیاق فیلمسازی اورسن ولز ( که بسیار جلوتر از زمانه خودش بود ) را موفق عنوان نکردند، اما امروزه می بینیم که نام این فیلم در اکثر رده بندی ها جزو 10 آثار برتر تاریخ سینما جای گرفته است. ولز اگرچه سینماگری با استعداد و صاحب سبک بود اما به دلیل انتقاد از سیستم استودیویی هالیوود ، همیشه تحت فشار کمپانی ها قرار می گرفت و فیلمهای او اغلب با رنج و مشقت زیادی ساخته می شدند. با اینحال ولز موفق شد در دوران کاری اش چندین شاهکار ماندگار نظیر « اوتلو » ، « مکبث » و « نشانی از شر » ( که در این فیلمها به عنوان بازیگر- کارگردان حضور داشت ) را ارائه دهد ( البته فیلم مورد علاقه خودش « محاکمه » با بازی آنتونی پرکینز بود ). مبارزه اورسن ولز با استودیوهای هالیوودی تا سالهای آخر عمرش ادامه داشت و تنها چند سال پس از مرگش ، بیشتر فیلمهای او که تا زمان حیاتش همیشه نادیده گرفته می شدند، شاهکار قلمداد شدند و خودِ ولز هم پس از مرگ تبدیل به یک افسانه در هالیوود شد!
1- چارلی چاپلین : یکی از اسطوره های تکرار نشدنی هالیوود که معنایی جدید به سینمای کمدی بخشید. چاپلین کارش را به عنوان بازیگر در فیلمهای کوتاه آغاز کرد و پس از چندین اثر کوتاه و موفق ، به سینمای بلند وارد شد و در اینجا بود که استعداد بی نظیرش بر همگان آشکار شد. چاپلین با خلق شخصیتی ولگرد، به محبوبیتی بی نظیر دست پیدا کرد که حتی نسل حال حاضر هم با تماشای این شخصیت، شیفته آن می شوند. بی نظیر بودن چارلی چاپلین در مقام بازیگری هویداست، اما شاید بتوان گفت که استعداد کارگردانی او حتی بیشتر از بازیگری اش بوده است. چاپلین نگاه بسیار دقیق و منتقدانه ای نسبت به اتفاقات زمانه خودش داشت و با ریزترین و برنده ترین موقعیت های کمدی، آنها را به چالش می کشید. بدون شک انتقادی ترین فیلم چارلی چاپلین که حکم یک گنجینه را در هالیوود دارد، « دیکتاتور بزرگ » بود که در اوج جنگ جهانی دوم و ویرانی جهان که بدست آدولف هیتلر شکل گرفته بود، بر پرده سینماها رفت و مردم در کمال تعجب شاهد بودند که چارلی چاپلین به بهترین وجه ممکن این دیکتاتور خشن و بی رحم را بصورت کمدی مجسم کرده بود ( کاری که کمتر کسی جرئت انجامش را در آن زمان داشت ) . سخنرانی بی نظیر چاپلین در وصف انسانیت و لزوم توجه به زیبایی های جهان در انتهای فیلم « دیکتاتور بزرگ » ، یکی از بیاد ماندنی ترین سکانس های تاریخ سینماست که مطمئنم هرگز از یاد کسی پاک نخواهد شد.
همچنین چارلی چاپلین با فیلم « عصر مدرن » ، صعنتی شدن جامعه را به مضحک ترین شکل ممکن به سخره گرفت و اثری بی نظیر و نقادانه را در تاریخ هالیوود بر جای گذاشت که حتی شاید بتوان از آن به عنوان یک مستند تاریخی واقعه صنعتی شدن در آمریکا استفاده نمود. با اینحال چاپلین هرگز محبوب فستیوال اسکار نبود و تا زمانی که در سال 1972 با جایزه « یک عمر فعالیت هنری » از او تقدیر بعمل آوردند، هرگز اسکاری را به خانه نبرد. شاید بتوان این موضوع را یک نقطه تاریک در تاریخچه هالیوود به حساب آورد که اسطوره کمدی شان تنها یک مجسمه اسکار، آن هم به واسطه یک عمر فعالیت هنری به خانه برده است. چارلی چاپلین همانطور که پیش بینی می شد، هرگز جایگزینی نیافت و با ناطق شدن سینما نیز علناً او تبدیل به ماندگارترین چهره سینمای صامت شد.
میثم کریمی
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگیرد قانونی می شود.
خیلی خیلی ،عالی