نقد و بررسی فیلم Resident Evil: Afterlife

می توان گفت جمعیت زامبی ها را کسانی مانند ” جورج رومرو ” به سینماها معرفی کردند و باعث شهرت عامیانه آنها شدند اما در ایران این موجودات را شاید خیلی ها برای اولین بار در بازی ” رزیدنت اویل ” که برای کنسول پلی استیشن ساخته شد بخاطر بیاورند. روزگاری که در ابتدا همه ما از این موجودات آدم خوار می ترسیدیم اما مدتها بعد یاد گرفتیم که در کنار آنها زندگی مسالمت آمیزی داشته باشیم ،آنها را دوست داشته باشیم و بجای صفت آدم خوار به آنها زامبی بگوییم!. ” رزیدنت اویل ” یکی از بازیهای رایانه ای است که نسخه سینمایی آن هنوز هم ساخته می شود و البته طرفداران خاص خودش را هم دارد. روند تغییرات در فیلم “رزیدنت اویل” جالب بوده است ، این فیلم براساس یک بازی ترسناک بسیار محبوب به همین نام ساخته شده است بنابراین اولین قسمت از فیلم

” اویل ” هم بیشتر از آنکه اکشن باشد یک فیلم ترسناک بود. در قسمت دوم و سوم اما ورق برگشت و این بار دیگر خبر چندانی از ترس نبود و اکشن در تمام سکانس ها خودنمایی می کرد. حالا قسمت چهارم اکران شده است و می توان آن را اولین فیلمی زامبی ایی ! نامید که با فناوری 3D ساخته شده است و ما این بار افتخار دیدن جماعت زامبی را با استفاده از فناوری سه یعدی خواهیم داشت.

در دنیایی که بر اثر پخش شدن ویروس مرگبار ساخت شرکت آمبرلا نابود شده است و کسانی که زنده مانده اند تبدیل به زامبی های آدم خوار شده اند، اکنون آلیس ( میلا جوویچ ) که تنها امید برای نجات یافتن و پیدا کردن راهی برای مقابله با ویروس مرگبار است در سفر خود برای پیدا کردن افراد سالم و محلی که به ویروس آلوده نشده باشد، به طور اتفاقی با یکی از دوستان قدیمی خود به نام کلیر ( آلی لارتر ) روبرو می شود. آنها به نقشه ای دست پیدا می کنند که محلی را نشان می دهد که به نظر می رسد از ویروس پاک است. اما هنگامی که به آنجا می رسند. متوجه می شوند که در آنجا ویروس مرگبارتر از گذشته وجود دارد. و اکنون آلیس و گروهی از دوستانش باید خود را از این مهلکه نجات دهند..

به دنبال داستان منطقی بودن و مقایسه آن با بازی کار بیهوده ای است پس پیشنهاد می کنم اینکار را انجام ندهید! اگر شما در بازی ” رزیدنت اویل ” هیچ وقت تمام شخصیت های بازی را یکجا ندیده اید ، نسخه سینمایی آن اینکار را برای شما کرده است و همه آنها را بدون هیچ تفکری در کنار هم قرار داده است. شخصیت هایی که زیاد شدن آنها در این فیلم هیچ هیجانی به آن نداده است و تنها باعث شده است آدمهای زیاد تری در فیلم حرف بزنند!. تعدد بازیگران مطرح در این فیلم بیشتر از هر زمان دیگر است، علاوه بر ” الی لارتر ” که از قسمت سوم پایش به فیلم باز شد ، ” ونورث میلر ” ستاره سریال محبوب ” فرار از زندان ” نیز در این فیلم در نقش کریس ردیفلد حضور دارد. البته من هر چقدر سعی کردم نتوانستم شباهتی بین او و شخصیت بازی پیدا کنم اما بهرحال حضور او موثر در فروش فیلم هست وگرنه نمی توان گفت او بازی قابل قبولی در فیلم ارائه داده است به این دلیل که شخصیت ها به بدترین شکل ممکن پرداخته شده اند. مشکل دیگر فیلم که بیننده را تحت تاثیر قرار داده است تاکید بیش از حد سازندگان بر سه بعدی بودن فیلم است، قبل از اکران این فیلم در تریلر رسمی فیلم تقریبا در تمام لحظات فناوری سه بعدی تبلیغ می شد و حالا هم که فیلم اکران شده است می بینیم که تاکید آنها بی دلیل نبوده و فیلم کاملا سه بعدی شده است. فیلم با یک سکانس ماتریکسی! آغاز می شود که آلیس در حال مبارزه با کارمندان شرکت آمبرلا است و بعد از چند تیراندازی ناگهان به سبک ترینتی در فیلم ماتریکس از پنجره به همراه یک اسلحه سوزان به پیرون می پرد. از این نوع صحنه ها در ” زندگی پس از مرگ ” به وفور خواهید دید، متاسفانه فیلم بیش از آنکه بر داستان و اکشن منتطقی تمرکز کند ، به استفاده همه جانبه از فناوری 3 بعدی تاکید کرده است که نتیجه اش یک فیلم با انواع صحنه های اکشن جدید است که هرچند در ابتدا جذاب به نظر می رسد اما در ادامه به شدت یکنواخت و خسته کنند می شوند. در این قسمت جلاد نیز حضور دارد که می تواند برای کسانی که بازی ” رزیدنت اویل 5” را انجام داده باشند جذاب باشد هرچند که نامش در فیلم تبردار است. یکی از معدود شخصیت های جالب فیلم همین آدم عظیم الجثه است که البته در بازی هم به همین میزان جذاب بود. برای کسانی که بازی را انجام نداده اند پیشنهاد می کنم این شخصیت را ملاقات کنند!. ” پاول اندرسون ” ( مورتال کمبات ، مسابقه مرگ ) کارگردان این فیلم و همسر نقش اول فیلم یعنی خانم ” میلا جوویچ ”  ، کارگردان قسمت اول فیلم ” رزیدنت اویل ” بود که به نوعی می توان آن را بهترین قسمت سری فیلمهای ” اویل ” نیز به حساب آورد. او بعد از تهیه کنندگی قسمت های دوم و سوم ، تصمیم گرفت که چهارمین قسمت را خودش کارگردانی کند اما او نتوانست از پس کارگردانی این فیلم پرطرفدار بخوبی برآید. استفاده نامعقول و بیش از حد از فناوری سه بعدی ایده ای بود که بر روی کاغذ موفق به نظر می رسید اما این فیلم نشانه خوبی است تا متوجه شویم همیشه سه بعدی جذاب نیست و باید فاکتورهای دیگر را هم در نظر گرفت. ” میلا جوویچ ” می گوید : این فیلم برای نوجوانان و دختران ساخته شده است و نباید انتظار دیگری از آن داشت باشید. ” اندرسون ” هم مانند همسرش هیچ وقت جمله ی دیگری در وصف فیلم نگفت و بنظر می رسد خودش هم می داند که این فیلم برای طیف وسیع تماشاگران سینما ساخته نشده است و تنها طرفداران بازی و نوجوانان را مخاطب خود قرار داده است. اما آیا به نظر شما دیدن پریدن های ماتریکسی ! آلیس و همراهی زامبی های بی شعور! با او به مزاق طرفداران خوش می آید؟

منتقد : میثم کریمی

رزیدنت اویل : زندگی پس از مرگ – Resident Evil: Afterlife