نقد و بررسی فیلم Animal Kingdom

فیلم ” قلمرو حیوانات ” در ادامه تحول فیلمسازی در سینمای استرالیا ساخته شده است. استرالیا مدتهاست که تمرکزش را بر روی خلق فیلمهایی با بازار جهانی کرده است و در عین حال سعی کرده است که از ژانر مورد علاقه اش یعنی جنایی نیز فاصله نگیرد. امسال فیلم ” قلمرو حیوانات ” توانست یک عنوان معتبر و با ارزش را کسب کند و آن هم جایزه وِیژه هیئت داوران به عنوان بهترین فیلم دراماتیک جشنواره فیلم ” Sundance ” بود. این جشنواره به ندرت به فیلمهای خشن و دارای خونریزی این جایزه را اهدا می کند اما نباید از انصاف گذشت که ” قلمرو حیوانات ” مستحق این جایزه بود.

جاش ( جیمز فراشویل ) پسر 17 ساله ای است که به تازگی مادر خودش را از دست داده است و باید اکنون به همراه مادربزرگ مادری اش صورفی ( جکی ویور ) و پسرانش درن ( لوک فورد ) ، باز ( جوئل ادگرتون ) و کرایگ ( سالیوان استاپلتون ) که هر 3 آنها مانند عمویش اندرو ” پاپ ” ( بن مندلسون ) خلافکاران با سابقه هستند زندگی کند. اندرو به تازگی برای فرار از دست پلیس مخفی شده است اما پلیس های تا به دندان مسلح در کمین او نشسته اند و حواسشان کاملا به خانواده آنهاست. بزودی جنگ بین خانواده جاش و پلیس آغاز می شود و جاش نیز در جریان این درگیری بازداشت می شود. بازرس لکی ( گای پیرس ) و کارگاه نوریس ( آنتونی هیس ) ماموریت دارند که جاش را متقاعد کنند که علیه عموی خلافکارش شهادت بدهد اما …

” قلمرو حیوانات ” از همان سکانس ابتدایی فیلم کاری می کند که سر جایتان بنشینید و ببینید چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است.فضای تاریک و آلوده فیلم یکی از بهترین فضاسازی هایی است که می توان در فیلمی مشاهده کرد و می توان یکجورایی گفت که تبهکاری و خشونت از ابتدای فیلم تا انتها همراه شماست. فیلم بخوبی تماشاگر را وادار می کند تا این سوال را از خود بپرسد که آیا بالاخره جاش بین خانواده ی تبهکارش و پلیس کدامیک را انتخاب خواهد کرد؟ فیلم به خوبی فضای کثیف خانوادگی که جاش در آن درگیر شده است را به تصویر کشیده است که کمک می کند تا تماشاگر به راحتی از اتفاقات فیلمآگاه شود. یکی دیگر از دلایلی که فیلم توانسته تماشاگرانش را راضی کند ، شخصیت پردازی بسیار عالی است. مانند تمام فیلمهای استرالیایی شخصیت های داستان هر کدام جداگانه دارای پیچیدگی هایی شخصیتی هستند که به مرور زمان شخصیت آنها در فیلم کامل می شود. ” قلمرو حیوانات ” نیز از لحاظ شخصیت پردازی یکی از بهترین های امسال استرالیا بوده است. شاید یکی از مرموزترین شخصیت ها فیلم را بتوان صورفی با بازی خان “ ویور ” بحساب آورد. او شخصیتی است که مشخص نیست تنها به دلیل اینکه یک مادر است و دوست دارد تا در همه جا کنار خانواده اش باشد در کنار آنهاست یا صرفا او طراح استراتژی های جنگی این گروه خلافکار است؟! بازی خانم “ ویور ” از بهترین نقش آفرینی های این چند سال اخیر سینمای استرالیاست، بازی زیبای ” ویور ” یکی از دلایل خوب برای دیدن فیلم است. همچنان باید اشاره ای داشته باشم به ” گای پیرس ” که به مانند همیشه مصمم و راحت در نقش یک پلیس نقش آفرینی کرده است.

” دیوید میچود ” با فیلم ” قلمرو حیوانات ” قدم بزرگی برداشته است و بدون شک انتظارات از او نیز بالا رفته است، اما نکته ای که احتمالا بارها باید بر آن تاکید کرد این است که سینمای استرالیا در این چند سال اخیر پیشرفت های فوق العاده ای داشته است، مطمئنا شما هم سریال هایی مانند ” پرستاران ”  را بخاطر دارید که در گذشته نه چندان دور در کشور خودمان روی آنتن بود. بیشتر ستاره های امروز هالیوود مانند ” راسل کراو ” و ” گای پیرس ” را ابتدا همه ما در همین سریال ها مشاهده کردیم و آنها یکباره به سینماها نرفته اند! و حالا اینبار استرالیا تصمیم گرفته است که در صنعت سینما سرمایه گذاری کند و در بازار جهانی حضور داشته باشد و چه بسا که در آینده پوسترهایی هم از بازیگران استرالیایی در کشورمان ببینیم. اگر سینمای ایران نتواند در این رقابت جهانی جایی را برای خود نگه دارد متاسفانه در آینده نزدیک به احتمال فراوان یک خط قرمز روی نام هر فیلم ایرانی کشیده خواهد شد. امیدواریم آن روز را نبینیم.