نقد و بررسی فیلم زامبی لند: شلیک نهایی ( Zombieland: Double Tap )

فیلم « زامبی لند: شلیک نهایی » به کارگردانی روبن فلیشر به آرامی با شکستن دیوار چهارمی آغاز می شود که براساس آن راوی و قهرمان قصه ما یعنی کلمبوس ( جسی آیزنبرگ ) تایید می کند که وقتی سخن از زامبی ها به میان می آید ما تماشاگران گزینه های فراوانی برای سرگرم شدن داریم و او از بابت اینکه انتخاب کرده ایم تا به دنیای خاص آخرالزمانی اش نزدیک شویم از ما تماشاگران سپاسگزار است. فیلمنامه نویسان ریت رییس و پل ورنیک که در سال 2009 قسمت اول « زامبی لند » را نوشته اند، پس از آن با فیلم با « ددپول » مشغول پول در آوردن در هالیوود بودند ( البته در قسمت دوم یک نویسنده دیگر به نام دیو کالاهام به تیم آنها افزوده شد ). آنها امیدوارند تا اینبار هم بتوانند از فرمول های جادویی بهره ببرند. چرا نباید قصه سرگرم کننده باشد وقتی قرار است بخش های بامزه فراوانی بیشتر از آنچه که یک دهه پیش به مخاطب عرضه شده بود در اینجا وجود داشته باشد؟

جمع کردن تمام ستارگان اصلی فیلم قبلی و اضافه کردن چند شخصیت باقی مانده جدید به فیلم و ترکیب آنها با یکدیگر، به اندازه کافی برای کسانی مثل ما که بصورت عجیب و متناقضی در زمان حضور زامبی ها احساس راحتی می کنیم سرگرم کننده است! بعضی از عناصر جدید داستان بیشتر به یک سرگردانی شباهت دارند و برخی دیگر بیشتر التزام هستند؛ مخصوصا رابطه عاشقانه بین کلمبوس و زن خستگی ناپذیر ماجرا ( ویچیتا با بازی اما استون ) که کلمبوس عاشقانه او را دوست دارد. اما تهدیدات به سبک « واکینگ دد » کماکان تا زمانی که استخوان این افراد بر روی زمین جاری شوند برقرار خواهد بود و یک سفر جاده ای دیگر با این نفرات مطمئنا ارزش وقت گذاشتن برای طرفداران را خواهد داشت.

ما آخرین بار داستان این چهار نفر را زمانی که تصمیم گرفتند در کاخ سفید اردوگاهی دایر کنند شنیدیم. از آنجایی که ماجرای آمریکا برای این گروه در سال 2009 به پایان رسیده بود، هیچ شوخی که مربوط به دنیای واقعی امروزه و ساکنین کاخ سفید باشد در فیلم وجود ندارد. از این جهت آنها خودشان را با آثار هنری نادری مانند نقاشی های ون گوگ ( شمشیر تشریفاتی و کپسول های فضایی ) که در آرشیوهای ملی آن را می یابند سرگرم می کنند. کلمبوس حتی موفق می شود تا ” الماس امید ” را هم بیابد و از طریق آن از ویچیتا درخواست ازدواج نماید ( شاید لازم به یادآوری باشد که نام شخصیت های فیلم « زامبی لند » برگرفته از مکانی است که از آن می آیند ). همانطور که کلمبوس می بایست پیش بینی می کرد، ویچیتا در همان شب پس از قرار دادن یک یادداشت از خانه فرار می کند و خواهر کوچکترش یعنی لیتل راک ( ابیگل برسلین ) را نیز همرا خود می برد.

تقریبا یک ماه بعد، غم و اندوه کلمبوس و همچنین صبر و شکیبایی دوست باقی مانده او یعنی تالاهاسی خشن ( وودی هارلسون ) به بوته آزمایش گذاشته شده است. در این شرایط در حالی که تماشاگران نگران هارلسون و وجه کمیک ماجرا که اغلب بر دوش او بود هستند، یک معجزه رخ می دهد و آن اینکه آنها هنگام گشت زنی در یک مرکز خرید برای یافتن شمع های مطعر، کلمبوس با مدیسون ( زوئی دوچ ) ملاقات می کند؛ شخصیت دمدمی مزاج و بی مغز. مدیسون ممکن است یک کاریکاتور گنگ و بلوند باشد، اما دوچ او را برای تماشاگر زنده کرده و تماشاگر را به خنده می اندازد، مخصوصاً زمانی که سکانسی بین او و هارلسون وجود داشته باشد..

مدیسون سالهاست که در عمارت تنهاست و این تنهایی خیلی سریع باعث می شود که با کلمبوس رابطه ای نزدیکتر ایجاد نماید. در همین حال، ویچیتا که مدتی پیش دوستانش را ترک کرده بود بار دیگر نزد آنها باز می گردد و اعلام می کند که خواهر کوچکترش لیتل راک، با یک پسر در جاده آشنا شده و با او رفته است! تالاهاسی که حس و حالی پدرانه به این وضعیت دارد، متوجه می شود که این پسر نه یک صلح جو بلکه یک موزیسین است و این بهترین زمان برای تشکیل یک تیم نجات برای کمک به آنها خواهد بود!

تعداد زیادی شگفتی در در انتظار افرادی است که مسافرت جاده ای را آغاز کرده اند. مبارزه با زامبی ها در شرایط گوناگون: زامبی های آرام، تند، باهوش و گاهی فناناپذیر. اغلب این غافلگیری ها جذاب و پر تکرار هستند و بیشترشان حول محور الویس پریسلی می چرخند! در جریان سفر لیتل راک به منطقه گریس لند، قهرمانان ما با یک زن ملاقات می کند که عاشق تالاهاسی می شود. نوادا ( با بازی روزاریو داوسن ) مجموعه ای از رفقا را همراه خود دارد که برای به خنده انداختن مخاطب در فیلم حضور دارند. اما خود او بیشتر به این دلیل در فیلم حضور دارد ک به تالاهسی یادآوری کند مسائل مهمتری در زندگی به جز تفنگ هم وجود دارد. نوادا نقش به مراتب مهمتری از آنچه که سازندگان انتظارش را داشتند در فیلم ایفا کرده است.

بخش های اکشن فیلم قبلی در نهایت به سمت یک پارک تفریحی سوق پیدا کرد. اینبار در قسمت دوم ما به مکانی می رویم که حتی به واقعیت هم چندان پایبند نیست. بابل، مزرعه هیپی ها که مهمانان تازه وارد باید اسلحه های خودشان را در ورودی آن قرار دهند ( آنها در واقع آمپول هایی هستند که نماد صلح می باشند ). بخش آخر اگرچه گاهی کاملاً هیجان انگیز هستند اما از تکرار مکررات رنج می برند و استفاده مجدد از بخش های درخشان قسمت اول آنها را خالی از خلاقیت کرده است. زمانی که روایت نادیده گرفته شود امکان دارد که تماشاگر از آنچه که می بیند لذت ببرد اما این مانند یک وعده پوچ خواهد بود.

منبع: هالیوود ریپورتر

این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.

به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید

زامبی لند: شلیک نهایی