نقد و بررسی فیلم بیوه ها ( Widows )

استیو مک کوئین ( که هنوز هم بسیاری با شنیدن نام وی به اشتباه افتاده و به یاد استیو مک کوئین فقید می افتند! ) پس از فیلم موفق « 12 سال بردگی » در سال 2013 ، هیچ اثر بلندی را کارگردانی نکرد تا اینکه تصمیم گرفت با همراهی نویسنده مشهور دیگری به نام گیلین فلین که پیش از این « دختر گمشده » از او در سینما به اکران درآمده بود، یک بازسازی از سریالی به نام « بیوه ها » که در سال 1983 پخش می شد را بازسازی کند. بازسازی که به نظر می رسد مک کوئین بهترین زمان ممکن را برای ساخت آن در نظر گرفته است.

داستان فیلم درباره افرادی است که در حال انجام یک سرقت هستند اما کارشان به خوبی پیش نمی رود و در نهایت نیز کشته می شوند. حالا پس از مرگ آنها، همسران این دزدان دچار مشکلات فراوانی در زندگی شان شده اند که وضعیت برای یکی از آنها به مراتب بدتر از بقیه است و آن ورونیکا ( وایولا دیویس ) می باشد چراکه فردی به نام جمال ( برایان تایر هنری ) به سراغش آمده و به او می گوید که همسر کشته شده اش ( لیام نیسن ) مبلغ 2 میلیون دلار از او دزدیده و این مبلغ می بایست به او بازگردانده شود در غیر این صورت کشته خواهد شد. این اتفاق ورونیکا را مجاب به اتحاد با زنان دیگر برای انجام کار نیمه تمام همسرانشان می کند و…

اشاره شد که مک کوئین بهترین زمان را برای ساخت « بیوه ها » انتخاب کرده است چراکه فیلم جدیدش در شرایطی اکران می شود که جنبش زنان در هالیوود قدرت بسیار زیادی دارد و از این جهت اثر جدید زن محور او می تواند بیش از آنچه که ظرفیت اثر است، توسط جامعه سینمایی مورد ستایش قرار گیرد. البته این بدان معنا نیست که « بیوه ها » اثری ضعیف یا سطحی است، بلکه در اینجا منظور این است که شاید به ساخته جدید مک کوئین بیش از آنچه که واقعاً هست بها داده شده است.

داستان اثر مشخصاً قرار است درباره زنانی باشد که هرکدام به نوعی قربانی جامعه بزهکار خود شده اند. قربانیانی که تا پیش از کشته شدن همسرانشان در حال گذران زندگی طبیعی شان بودند اما با مرگ عزیزانشان، حالا زندگی جدیدی را پیش روی خود می بینند که می بایست برای تسلط بر آن وجه دیگری از شخصیت خود را به نمایش بگذارند. زندگی جدید این زنان گاهی با حقیقت های کشف نشده ای درباره زندگی همسرانشان همراه است که از آن بی اطلاع بوده اند. آنها همچنین می آموزند که مورد ظلم واقع نشوند و چنانچه تا مدتی پیش هر مردی می توانست موجب آزار و اذیت شان شود، حالا ورق برگشته و آنها هستند که شرایط را تعیین می کنند.

استیو مک کوئین در این داستان پر شخصیت، سیاست را هم دخیل کرده و ما شاهد فسادهای اداری و سیاسی هستیم که باعث ایجاد نفرت می گردد. نفرت از کسانی که تنها صندلی هایشان در مسند قدرت برایشان اهمیت دارد و برای رسیدن به آن حتی حاضر هستند دست شان را به هر خونی آغشته نمایند. ویژگی مثبتی که می توان در روایت داستان جدید مک کوئین در « بیوه ها » به آن اشاره کرد، تسلط و بر متن و دیالوگ نویسی است. به نظر می رسد که ترکیب مک کوئین و خانم فلین به خوبی توانسته حداقل در بخش زنان و پرداخت شخصیت هاشان موثر واقع شود. فلین همانطور که پیش از این در « دختر گمشده » اثبات کرده بود، وجود و کالبد زنان را می شناسد و این شناخت منجر به این شده که در « بیوه ها » زنان برای مخاطب پذیرفتنی باشند.

اما مشکل اینجاست که داستان بیش از آنچه که نیاز داشته، شخصیت و خرده داستان به فیلمنامه اضافه کرده که موجب ایجاد علامت سوال های زیادی در طول داستان می شود، بعلاوه اینکه در اینجا مسئله سرقت و انتقام و خون خواهی، به حاشیه رانده می شود و چندان به آن اهمیتی داده نمی شود. ازدیاد شخصیت های زن در حالی مطرح است که فیلم تلاش کرده به همه آنها در حد قابل قبولی بپردازد و این مسئله موجب تمرکز زدایی از قصه اصلی فیلم شده و البته باید اشاره هم کرد که داستان اصلی نیز به شدت قابل پیش بینی است و غافلگیری بزرگی در آن شاهد نیستیم.« بیوه ها » البته در بخش های فنی و مخصوصاً فیلمبرداری، شایسته تحسین است. فیلم علی رغم اینکه در ایجاد تعلیق اثر غنی محسوب نمی شود و دچار ضعف است، اما با چند سکانس تعقیب و گریز توانسته گلیم خود را از آب بیرون بکشد. اما روی هم رفته تاکید « بیوه ها » بر روی درام و روابط شخصیت هاست و به نظر نمی رسد مک کوئین خیلی دغدغه ای برای سرانجام اهداف زنان در فیلم در نظر گرفته باشد.

بازیگران مطرح فراوانی در فیلم حضور دارند که موجب شده « بیوه ها » در بخش بازیگری اثر ستایش برانگیزی باشد. وایولا دیویس حضور پررنگی در داستان دارد و شخصیت پردازی او نیز به نحوی بوده که می بایست غم و اندوه و در عین حال استحکام و انگیزه را در وجود شخصیت ورونیکا به تصویر می کشیده که در این راه نیز موفق بوده است. اما شاید جذاب ترین نقش آفرینی فیلم متعلق به الیزابت دبیکی باشد که توجهات را به خود جلب خواهد کرد. میشل رودریگز هم پس از سالها شات گان به دست گرفتن و به دنبال این و آن دویدن، در اینجا بخش های دیده نشده بازیگری اش را به نمایش می گذارد. در فیلم چهره های مشهور دیگری هم حضور دارند که روی هم رفته حضور موفقی در مقابل دوربین داشته اند.

« بیوه ها » در مجموع اثر نسبتاً خوبی است که می تواند داستان پر شخصیت اش را با علامت سوال های فراوان به پایان برساند. شاید ایراد اصلی استیو مک کوئین در اینجا بوده که می خواسته در عین حال که داستان روایت رستاخیز زنان را به تصویر می کشیده، گریزی هم به سیاست زده و فساد و چالش های آن را هم به قصه اصلی مرتبط سازد در حالی که فیلم به اندازه کافی شخصیت زن داشت که بتوانند داستان خودشان را بدون لکنت روایت کنند. «بیوه ها » می تواند یک اثر خوب لقب بگیرد و مخصوصاً برای جامعه زنان اثری سازنده و اثربخش، هرچند که تلخی بی پایانی دارد، اما هرگز از سطح یک فیلم نسبتاً خوب فراتر نمی رود.

منتقد : میثم کریمی

این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می گردد.

به خانواده بزرگ جامعه مجازی مووی مگ بپیوندید

بیوه ها (Widows)