هالیوود سراغ هر سوژه ای می رود روابط برادری در کاراکتر ها هم یکی از این سوژه هاست. پنج برتر این هفته ما هم به همین برادر ها ارتباط دارد البته منظور ما از برادری، برادرهای واقعی به اصطلاح خونی ( دارای پیوند خانوادگی ) است و رفقای با وفا مثل سه تفنگدار شامل بحث ما نمی شوند. در ضمن هدف از 5 برتر حتما به معنی فداکاری و وفاداری نیست در این مقاله به یادماندنی بودن رابطه ها بیشتر مد نظر است تا فداکاری.
5. « توویا ، زوس » از فیلم اعتراض(Defiance) :
این دو برادر رابطه کمی عجیب و غریبی دارند تعریف نوع رابطه بین آن ها هم تقریبا غیر ممکن است به همین خاطر است که در این باره صحبت نخواهم کرد. کسانی که فیلم را تماشا کرده اند حتما می دانند که این برادر ها از اول کار با هم هماهنگی پیدا نمی کنند. توویا (دنیل کریگ ) می خواهد با یهودی های بی سرپرست بماند اما زوس ( لیو شریبر ) دوست دارد با ارتش سرخ متحد شود و بالاخره هم راه خود را از هم جدا می کنند. با این همه این دو برادر با وجود ناسازگاری ها هوای همدیگر را دارند و یاداور هم می شوند که هنوز در گوشه ای برادر دیگری دارند! مهم تر از همه نتیجه کار هایشان است که باعث نجات جان هزاران آواره می شوند تا حدی شبیه کاری که اسکار شیندلر انجام داد!
4. « هکتور ، پاریس » از فیلم تروا ((Troy :
پاریس ( اورلاندا بلوم ) زن ملانئوس را می دزدد و باعث بوجود آمدن جنگ بزرگی می شود اما برادرش هکتور ( اریک بانا ) به جای عقب کشیدن از تصمیم برادر خود دفاع می کند با وجود اینکه می داند شانسی در برابر آشیل جنگجو ندارد خود را به کام مرگ می فرستد. خلاصه از قسمت روده درازی توصیف دو برادر که بگذریم می توانیم این جور نتیجه بگیریم که هکتور برادر با مرامی می شود و پشت اخویش را خالی نمی کند. اما این نوع فداکاری های محض با این شکوه و عظمت کمتر دیده شده، نه کلیشه ای است نه خشک و بی روح. حرف دیگری برای ایثارگری هکتور نمی توانم پیدا کنم!
3.« مایکل ، لینکن » از سریال فرار از زندان ( Prison Break ):
این یکی که دیگر تعریف نمی خواهد. نه عام و خاص دارد نه کوچک و بزرگ همه می دانید که مایکل اسکافیلد ( ونتورث میلر ) برای نجات برادرش لینکن باروس ( دومینیک پورسل ) چه کار ها که نمی کند. خود سریال هم همراه 24 و لاست در دسته بهترین های تاریخ تلویزیون قرار دارد. همین و بس.
2. « مایکل ، فردو » از فیلم پدر خوانده ( ( GodFather:Part II :
ببینیم چی این وسط داریم دنباله موفق ماندگار ترین فیلم تاریخ سینما، بهترین فیلم سال و یک عالم افتخاری بزرگ و کوچک دیگر اما نگاه ما بیش از خود فیلم به برادر های آن است. در قسمت اول پدر خوانده دیدیم که ویتو دون کرلئونه چند تا بچه دارد. کلا بچه های خانواده کرلئونه خیلی باحال هستند هر کدام یک ساز مخالف می زند و هر کدام سلیقه متفاوتی دارد و … خودتان هم می دانید در آخر کی سرور مابقی می شود. تا اینجا از غیرت و جوانمردی گفتیم حالا از نامردی بگوییم. ( شاید بعضی ها اسمش را بگذارند سیاست کاری! ) از قسمت دوم بیاد داریم که مایکل کرلئونه که الان پدر خوانده خانواده شده چه بلایی سر برادرش فردو می آورد. الان من کاملا گیج شدم. آخر برادر من، مایکل جان، فردو بدبخت که دستش به دهان خودش هم نمی رسید و بعد از چندسال به تو پناهنده شده بود حالا گذشته از این ها پرستار بچه هایت هم شده بود چه گناهی داشت؟ آخر سر یک دعوای لفظی جزئی آدم….
بیخیالش بشویم بهتر است.( جهت سلامتی خودم عرض می کنم )
کلا سرم پر از علامت سوال شد! شاید از بزرگی فیلم است که نمی توانم این را درک کنم شاید این کاری بود که در شان یک پدر خوانده بود در ضمن مافیایی که برادرش را نفله نکند مافیا نیست. این چیز ها در بین کله گنده ها رایج است. اینقدر از مافیا ها گفتیم نکند بیایند و ما را هم مثل « فالکونه » سر به نیست بکنند؟
گذشته از شوخی هر چه باشد پدرخوانده هم یک فیلم است و از این کارها باید درش باشد تا ما مخاطب را جذب کند.
1. « چارلی ، ریموند » از فیلم مرد بارانی ( Rain Man ) :
نمی دانم اگر شما جای چارلی بودید چه کار می کردید اما او توانست کاری بکند، هر چند که سخت بود. او یاد گرفت چگونه برادر خود را دوست داشته باشد با وجود اینکه برادرش حتی معنی احساس را نمی دانست. علی رغم ناتوانایی ها و توانایی های عجیب ریموند بابیت ( داستین هافمن )، چارلی بابیت ( تام کروز ) تصمیم گرفت به 
جای طمع ثروت پدرش از برادرش نگه داری کند. به نظر من این برادری تعریفی ندارد چون این تعریف باید تعریفی از احساس و علاقه بین دو برادر باشد اما وقتی چیزی به نام احساس وجود نداشته باشد چه می شود؟ اگر فیلم را ندیده باشید لابد می پرسید یعنی چه که احساسی نباشد؟ من هم اینطور جواب می دهم یعنی اینطور که ریموند بیماری خاصی به نام اوتئیسم دارد او احساسات را درک نمی کند. از ساده ترین آن ها گرفته تا پیچیده ترینشان. هزار نکته دیگر هم در این فیلم وجود دارد ولی من فقط به دوتا برادر قصه مان اشاره کردم بهتر است اگر فیلم را تا الان ندیده اید وقتتان را با بلاک باستر ها هدر ندهید و یک دنیا احساس از جنس بی احساسی ها را تجربه کنید.
تا یادم نرفته اشاره کنم که این برادری اسکار سال 1988 را برای فیلم « مرد بارانی » و بهترین بازیگ نقش اصلی را برای « داستین هافمن » به ارمغان آورد.
محمد علیزاده
کپی برداری از مطالب سایت تنها با ذکر دقیق لینک سایت MovieMag.IR و نویسنده مطلب مجاز است.
