نقد و بررسی فیلم راک نسل ها ( Rock of Ages )

موسیقی راک به عنوان بخشی از تاریخ آمریکا و دوران خاطره انگیز مردم این کشور، جایگاه ویژه ای در بین مردم آمریکا دارد. این موسیقی از بدو پیدایش تا به امروز اتفاقات خاطره انگیز بسیاری را رقم زده که واقعه مربوط به ” ووداستاک ” تنها یکی از این آنهاست. در کل می توان موسیقی راک را به نوعی الهام بخش زندگی عمومی مردم آمریکا در برهه های زمانی مختلف دانست، این موسیقی در دوران جنگ همیشه ابزاری برای روحیه دادن به سربازان و جامعه آمریکا بوده و شما می توانید ببینید که مضامین بسیاری از این موسیقی ها به افتخار و جلال آمریکایی اختصاص دارد. « راک نسل ها / Rock of Ages » فیلم موزیکالی است که فرمولهای رایج ژانر موزیکال را به کار گرفته اما تفاوت آشکاری با فیلمهای معمول این ژانر دارد و آن اینکه در اینجا خبری از موسیقی دیسکو نیست و بجایش باید موسیقی تند راک را تحمل کنید!

شری کریستین ( جولیانا هیو ) دختر ساده ای است که از منطقه ای دور افتاده در اوکلاماها عازم شهر رویاها یعنی لس آنجلس می شود تا بتواند در آنجا تبدیل به یک خواننده موفق شود. او در این شهر با یک متصدی بار به نام دریو ( دیگو بونتا ) آشنا می شود. دریو هم به مانند جولیانا علاقه دارد تا تبدیل به یک ستاره مشهور شود و از این بابت می توان گفت که طرز فکر آنها با یکدیگر مشابه است و همین موضوع سبب می شود تا این دو به یکدیگر علاقه مند شوند و ادامه داستان!

اما داستان جذاب فیلم مربوط به صاحبان کلوبی می باشد که دریو در آنجا مشغول به کار است. صاحبان کلوب به نام دنیس ( آلک بالدوین ) و یک خواننده سابق راک به نام لونی ( راسل برند ) هستند. این دو به تازگی با مشکل مالیاتی فراوانی مواجه شده اند که شاید منجر به تعطیلی کلوب آنها شود و این اتفاق اصلاً وجه خوشی ندارد. از این روز یک دلال گردن گلفت به نام پُل ( پُل جیاماتی ) به آنها اعلام می کند که می تواند برای یک شب اجرا ، خواننده افسانه ای راک به نام استیسی جکس ( تام کروز ) را راضی کند تا برای آنها برنامه اجرا کند و باعث جلوگیری از ورشکستی آنها شود اما ورود استیسی اتفاقات مختلفی را رقم می زند و…

« راک نسل ها » همانطور که گفتم براساس فرمول همیشگی فیلمهای موزیکال ساخته شده است. در اینجا ما دختری را داریم که از یک منطقه دور به شهر رویاها آمده ( این لقب واقعاً برازنده این شهر هست! ) تا بتواند ستاره موسیقی شود و طبق کلیشه ها، او با مردی آشنا می شود که او هم تا به امروز خیری از دنیا ندیده و به دنبال تبدیل شدن به یک ستاره هست. داستان مربوط به این دو برای تماشاگر هیچ جذابیتی ندارد چراکه همه دیالوگ ها و رفتارهای این دو قابل پیشبینی هست. این دو با هم دوست می شوند، کمی هم زیادی دوست می شوند! ، اما یکدفعه سر و کله سوء تفاهمها پیدا می شود و در نهایت با یک حرکت جسورانه این دو ، بار دیگر نزد یکدیگر بر می گردند! با این اوصاف باید خدمتتان عرض کنم که درباره داستان اصلی فیلم هیچ نکته مثبتی ندارد که بخواهم به آن اشاره کنم. در این بخش تنها کلیشه ها ابراز وجود می کنند و رفتاری خارج از چارچوب تعیین شده در شخصیت ها مشاهده نمی شود.

برخلاف داستان اصلی فیلم که کمترین جذابیت ممکن را داراست، بخش جانبی فیلم به مدد حضور ستاره های سینما به عنوان یک ” راکر” ( لقبی که معمولاً آمریکایی ها به خوانندگان و نوازندگان موسیقی راک اعطا می کنند ) بسیار جذاب و تماشایی است. آلک بالدوین و راسل برند به عنوان رئیس کلوب ، صحنه های جالبی را رقم می زنند که مطمئنم لبخند را بر لبان شما خواهد آورد. همچنین یک داستان فرعی کمی تا حدودی بی ربط هم در فیلم وجود دارد که مربوط به همسر شهردار ( با بازی کاترین زتا جونز ) و خط و نشان کشیدن های فراوان او برای کلوب است که در کل در بعضی مواقع ریتم شاد فیلم را تحت شعاع قرار داده است اما به مدد نقش آفرینی خوب زتا جونز می توان این ناهماهنگی را نادیده گرفت.

اما جذاب ترین بخش فیلم مربوط به شخصیت استیسی جکس هست که تام کروز نقش آن را ایفا می کند. همه ما می دانیم که تام کروز بازیگری است که دوست دارد در طیف وسیعی از نقش ها حضور داشته باشد و این خصوصیت وی در خارج از سینما هم زبانزد است. او در این فیلم در یک نقش نامتعارف دیگر یعنی یک ستاره راک بازی کرده که بسیار تماشایی و جالب از آب درآمده. کروز در تمام صحنه ها، انرژی بسیار زیادی مصرف می کند و دقیقاً مشابه یک خواننده موسیقی راک واقعی رفتار می کند و در یک کلام می توانم بگویم که او ستاره فیلم « راک نسل ها » است. نکته ای را هم باید درباره کروز اعلام کنم و آن اینکه او صدای خوبی هم دارد و احتمالاً بزودی در جایی ( شاید جشنواره سالانه شبکه ام تی وی ! ) خواهید دید که او بر روی صحنه در حال اجرای موسیقی راک است!

کارگردان این فیلم آدام شنکمن است که پیش از این کمدی موزیکال موفق دیگری به نام « اسپری مو/ Hairspray » را ساخته بود. شنکمن در « راک نسل ها » از خود خلاقیتی نشان نداده و ترجیح داده در همان مسیری قدم بردارد که پیش از این موفقیت نصبی اش تضمین شده بود. وی در « راک نسل ها » با اینکه تم اصلی داستان درباره موسیقی راک است و مشخصاً کمی هم خشونت می بایستی در آن مشاهده شود، اما با اینحال بیشتر تمرکزش را بر اجرای موسیقی گذاشته و شخصیت های داستان را هم تا حدود زیادی دو بعدی تعریف کرده. این شخصیت ها هرچه که هستند و هر رفتار غلط یا درستی هم که از خودشان بروز می دهند، در نهایت به یک رستگاری کامل می رسند تا هیچ تماشاگری خدای ناکرده ناسزایی به آنها نگوید!

در مجموع می توان گفت که « راک نسل ها » دقیقاً یک فیلم موزیکال آمریکایی پسند است که قبلاً نمونه های بارزش را دیده ایم. برای لذت بردن از این فیلم کافی هست که عاشق موسیقی راک باشید چون فیلم هم دقیقاً این را از شما می خواهد. در فیلم شما می توانید قطعه های خاطره انگیزی از موسیقی های راک دهه ی 80 ( اوج دوران این سبک موسیقی ) نظیر ” I love rock n roll » و یا ” Hit Me With Your Best ” را بشنوید که مطمئاً اگر عاشق این سبک از موسیقی باشید، خاطرات زیادی را برای شما زنده میکند. شما در « راک نسل ها » نباید کاری به روایت داستان و اتفاقات کلیشه ای که در رابطه بین دریو و جولیانا می افتد داشته باشید، اینها فقط بهانه ای است برای اینکه شما با اجراهای متعدد موسیقی راک روبرو شوید که اجرا کننده آنها افرادی چون آلک بالدوین و تام کروز هستند!