کسی در فیلم حضور دارد من بشناسم؟
فرشته صدرعرفایی، بازیگر با سابقه سینمای ایران که اخیراً او را در فیلم «قهرمان» دیده بودیم، بازیگر نقش اصلی فیلم است. گلاره عباسی، بازیگر فیلم های «نفس» و «شیار 143» نیز در فیلم حضور دارد. یوسف تیموری، بازیگر سریال های کمدی نیز حضور کوتاهی در فیلم دارد. بهناز جعفری و برهنگ علوی نیز از دیگر بازیگران فیلم به شمار می روند.
داستان فیلم درباره چیست؟
شهربانو (فرشته صدرعرفایی) برای حضور در مراسم عروسی پسرش از زندان مرخصی می گیرد اما متوجه می شود که وضعیت فرزندانش پیچیده تر از آن چه است که فکر می کرده و…
کارگردان کیست؟
مریم بحرالعلومی که از 14 سالگی وارد سینما شد و به عنوان دستیار کارگردان با کارگردانان برجسته ای در سینمای ایران همکاری کرد. بحرالعلومی پیش از این فیلم «پاسیو» را ساخته و اکران کرده بود و «شهربانو» دومین فیلم سینمایی وی محسوب می شود.
نکات مثبت فیلم؟
بازی فرشته صدرعرفایی در «شهربانو» درخشان نیست اما در مقایسه با دیگر بازیگران، یک سر و گردن بالاتر است.
نکات منفی فیلم؟
در فیلم درباره پدر و دختری صحبت می شود که مسبب تقریباً تمام مشکلاتی که در فیلم می بینیم هستند اما علی رغم حضور آن ها در قصه، فیلم آن ها را نشان نمی دهد و دلیلش را هم نمی دانیم!
شخصیت های سفت و سختی مانند ضارب و طلبکار بلافاصله پس از شنیدن تک جمله ها متحول می شوند!
بخشی از مدت زمان فیلم به شخصیت فیروزه و زنان بی بضاعتی گذشته که در یک خانه نگهداری می شوند. سکانس های بی معنی که نه قصه را گسترش داده و نه حتی می تواند پیامی خارج از چارچوب نگاه کلیشه ای به زنان ایرانی مطرح کند!
نقطه عطف فیلم که می بایست تاثیرگذارترین لحظه فیلم باشد با این المان ها آغاز و به پایان می رسد: تصویر خالی پله به مدت چند ثانیه، شنیده شدن صدای در و تخته و پایین آمدن از همان پله و پایان!
قصه های فرعی فیلم به حال خود رها می شوند. نه ماجرای طلاق اول و آخر دارد و نه آن عروسی و نه حتی دختری که خلاف کرده و مادرش معتقد است گناهکار نیست!
در فیلم یک شخصیت طلبکار وجود دارد که در هر سکانس این دیالوگ را خطاب به افراد اطرافش اعلام می کند:« به چی نگاه میکنین؟ برگردید سرکارتون!»
عامل تأثیرگذار برای تماشای فیلم؟
گشتیم اما نیافتیم!
حرف آخر:
سینمای اجتماعی ایران کماکان در حال درجا زدن است. سینمایی که می توان از آن به عنوان سینمای «ضجه» یاد کرد که مخاطب امروز را فراری می دهد. این سینمای اجتماعی نه حرفی برای گفتن دارد و نه حتی می تواند قصه تعریف کند و تنها خاصیت آن ترکیب کردن فلاکت های مختلف در یک جا و ارائه آن به مخاطب است. مشکل این جاست که حتی در این نوع روایت نیز قصه ها سرانجام ندارند و به طور خلاصه، مخاطب در تمام طول فیلم سرگردان است!
منتقد: میثم کریمی
این مطلب به‌صورت اختصاصی برای سایت ” مووی مگ ” به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگرد قانونی می‌گردد.
به صفحه اینستاگرام مووی مگ بپیوندید
