کسی در سریال حضور دارد که من بشناسم؟
صابر ابر، بازیگر مشهور سینما و شبکه نمایش خانگی، یکی از بازیگران سریال است. پانته آ پناهی ها، مهرانه مهین ترابی و مارال بنی آدم از دیگر بازیگران سریال به شمار می روند.
داستان سریال درباره چیست؟
یک مترجم به زودی متوجه رازی در زندگی اش می شود که تا پیش از این برداشت دیگری از آن داشته و همین موضوع او را با اتفاقات جدید مواجه می کند و…
خالق سریال کیست؟
بهرام توکلی که کارگردانی آثاری نظیر «اینجا بدون من»، «بیگانه»، «تنگه ابوقریب» و «تختی» را در کارنامه دارد. اولین تجربه توکلی در شبکه نمایش خانگی با فیلمنامه «نهنگ آبی» رقم خورد و حالا خودش با نویسندگی و کارگردانی «مترجم» به این پلتفرم بازگشته است.
نکات مثبت سریال؟
سریال «مترجم» از لحاظ کارگردانی یکی از متفاوت ترین سریال های شبکه نمایش خانگی تا امروز بوده است که نشان از تسلط کارگردان بر کارش دارد. اما ایراداتی هم دارد که در بخش نکات منفی به آن پرداخته شده است.
نکات منفی سریال؟
کارگردان سریال تاکید بسیار زیادی به استفاده از المان های گل درشت در سکانس ها دارد که همین امر موجب شده تا روند منطقی سریال دچار نقصان شود.
از جمله ایرادات بزرگ توکلی در کارگردانی این سریال، تلاش برای ایجاد روندی متفاوت نسبت به سایر سریال ها بوده که این تلاش چه در دیالوگ نویسی و چه در طراحی صحنه به چشم می خورد. اما متاسفانه او در این مسیر چنان زیاده روی کرده که تمرکز تماشاگر از بین می رود و به اصطلاح، رشته افکارش در طول سریال پاره می شود.
شاید در این خصوص اشاره به سریال های برتر دنیا مانند «دارک» بد نباشد. در سریال «دارک»، فضاسازی و اتفاقات پیچیده در خدمت کلیت داستان بود اما در «مترجم» تمام ریزه کاری های کارگردانی تنها در جهت ایجاد زرق و برق و به نمایش کشیدن تفاوت بوده است و کلیت داستان به شدت لنگ می زند.
برخلاف ریزه کاری های سریال در طراحی صحنه و المان های تصویری، قصه ضعیف است و فاقد فراز و نشیب. متاسفانه آن قدر که توکلی درگیر جزئیات تصویر بوده، به روایت اهمیتی نداده است.
این سریال محصول کدام شبکه است؟
نماوا
عامل تأثیرگذار برای تماشای سریال؟
احتمالا نام صابر ابر و بهرام توکلی.
حرف آخر:
«مترجم» به طور خلاصه بیشتر شبیه به تلاش شخصی فیلمساز برای اثبات توانایی هایش است تا یک سریال که به دنبال جذب مخاطب است. شاید این سوال پیش بیاید که «مگر توجه به جزئیات اتفاق مثبتی نیست؟» پاسخ یک «بله» بزرگ است اما به شرطی که تمام جزئیات در خدمت روایت و قصه باشد. اتفاقی که در سریال «مترجم» نمی افتد و قصه با فاصله بسیار زیاد از تکنیک کارگردان عقب تر است!
منتقد: رضا توسلی
این سریال مثل سریال «نوبت لیلی» تنها کارشون گیج کردن مخاطب و پرداختن به حواشی زیاده که سبب میشه کمتر کسی بتونه خط سیر اصلی داستان رو دنبال کنه. گره انداختن به کلاف داستان ویژگی بارز این سریال بود که احتمالا فقط خود نویسنده و کارگردان و عده معدودی می تونستن سوار بر سریال جلو برن و بقیه مخاطبان باید فقط تماشاگر ساده باشند و هیچی متوجه نشوند.
چه سمی بود این سریال
به چشمانت بیاموز که هر سریال ارزش دیدن ندارد مخصوصا این سریال
والا با این سریالشون
این همه هزینه واسه یه سریال چرت که سر و ته نداره!
تو همه دیالوگا همه فقط میگن مرتضی
نمیدونمم این چ شبیه ک تموم نمیشه کلِ فیلم تو یه شب گیر کرده بود و کلا اصن فیلم جلو نمیره درجا میزنه
نبینید وگرنه بعدش باید از چشم و گوش و همه جاتون معذرت خواهی کنید
افتضاحه کاش اصلا نگاه نمیکردم
به نظرم توکلی شاید در مدیوم سینما کارگردان کاربلدی باشه ولی در میدوم تی وی ضعیفه. دو قسمت اول از این فیلم رو به زحمت دیدم و برداشتم این بود که توکلی کلا یادش رفته داره سریال مینویسه نه فیلم.
ایرانی جماعت دو تا کار و همزمان انجام بده مغزش هنگ میکنه. همیشه دچار یک نوع افراط و تفریط مسخره به خصوص در امور کشورداری بودیم. هیچوقت نتونستیم همزمان چندین مسئله رو با هم جلو ببریم و مزایا و معایب اونها رو از هم جمع و تفریق کرده و یک نتیجه خوب بگیریم. تمام انرژی و ذکر و خیرمون رو فقط روی یک رویداد حاضر گذاشتیم و وقتی اون رویداد عوض شد گیج و منگ شدیم که حالا باید چی کار کنیم. همه هم این رو فهمیدن و هیچکس با ما مثل یک آدم بالغ رفتار نمیکنه. نهایت ما رو در حد یک بچه تخس که اگه به حرفش گوش نکنی، شیشه های خونه هارو میشکنه و فرار میکنه میبینن. بچه ای که کل آرزوش از این دنیا فروش نفت و دریافت دلار برای گذران زندگی در حد یک بچه عادی اون هم در زمان قدیم شده. هرکس به اندازه ای که کار خودش فقط راه بیفته با کارت ما بازی میکنه و از بچه بودن ما سوءاستفاده میکنه. آخرشم مثل غریبه ای که دست نوازش بر سر یک یتیم کشیده، یه لبخند تلخ بهش میزنه و میره. جالبه که ادعا میکنیم خیلی بالغانه داریم رفتار میکنیم. چیزی که دقیقا بچه ها بهش تظاهر میکنن و فکر میکنن که خیلی بزرگ شدن و دیگه بچه نیستن. در حالی که آدم بزرگا هیچوقت همه جا جار نمیزنن که ما آدم بزرگ و بالغی هستیم و در آرامش کارشون رو جلو میبرن.
بیا پایین
ربطش رو با سریال میفرمایید
والا اون مغز توعه مغز ما اینجوری نیست مولتی تسکه